Op 'n helder Saterdagoggend het Pieter, met 'n kop vol dinge om te doen, die plaaslike supermark betree.

On a clear Saturday morning, Pieter, with a head full of things to do, entered the local supermarket.

Hy het sy inkopielys styf vasgehou en het direk na die vrugte- en groente-afdeling gestap.

He tightly held his shopping list and headed straight to the fruit and vegetable section.

Sy vrou, Lize, wat altyd daarop aangedring het dat hulle gesond eet, het hom met 'n duidelike lys gestuur.

His wife, Lize, who always insisted on their eating healthily, had sent him a clear list.

Hy moes onder andere 'n watermeloen kies wat soet en sappig is.

Among other things, he had to choose a watermelon that is sweet and juicy.

Pieter was nie juis 'n kenner van vrugte nie, en dikwels het hy net gegryp wat maklik was.

Pieter was not exactly a fruits expert, and often he just grabbed what was easy.

Sy oë het die groot groen watermelonne bekyk, en hy het gewonder hoe hy ooit die perfekte een sou kies.

His eyes looked at the large green watermelons, and he wondered how he would ever choose the perfect one.

In die proses het hy 'n lekker deuntjie in sy kop begin fluit, totaal onbewus van wat rondom hom aan die gang is.

In the process, he began to whistle a nice tune in his head, totally unaware of what was going on around him.

Intussen het Lize, wat besluit het om vir Pieter in die winkel te verras, ook by die vrugte-afdeling opgedaag.

Meanwhile, Lize, who had decided to surprise Pieter in the store, also showed up at the fruit section.

Sy het 'n nuwe hoed gedra wat breed en so groen soos 'n watermeloen was en het van 'n afstand besluit om haar man gade te slaan sonder dat hy dit weet.

She wore a new hat that was wide and as green as a watermelon, and from a distance, she decided to watch her husband without him knowing.

Terwyl Pieter nogsteeds die watermeloen-berg voor hom bestudeer, het Lize agter een van die rakke skuilgehou.

While Pieter was still studying the watermelon mountain in front of him, Lize hid behind one of the shelves.

Uit sy ooghoek het Pieter iets groen en rond gesien, en sonder om behoorlik te kyk, het hy gedink dat dit die watermeloen was waarvoor hy gekom het.

Out of the corner of his eye, Pieter saw something green and round, and without properly looking, he thought it was the watermelon he had come for.

Hy het sy hand uitgesteek en die groen voorwerp 'n teer kloppie gegee.

He reached out his hand and gave the green object a gentle tap.

Skierlik het die watermeloen, of so het hy gedink, saggies gegiggel.

Suddenly, the watermelon, or so he thought, softly giggled.

Pieter het vinnig regop gespring en besef dat hy nie na 'n watermeloen kyk nie, maar na die hoed wat bo-op sy vrou se kop sit.

Pieter quickly jumped up and realized he wasn't looking at a watermelon, but at the hat sitting on top of his wife's head.

Lize het uitgebars van die lag en Pieter se gesig het so rooi soos 'n tamatie geword.

Lize burst out laughing, and Pieter's face turned as red as a tomato.

Hy het homself dadelik verontskuldig, maar Lize het net gelag en gesê, "Dis goed, liewe, ek dink ek het 'n nuwe bynaam gekry – Watermeloen!

He immediately apologized, but Lize just laughed and said, "It's okay, dear, I think I've got a new nickname – Watermelon!"

"Die ander klante rondom hulle het ook gelag en almal in die supermark het 'n glimlag gewys.

The other customers around them also laughed, and everyone in the supermarket showed a smile.

Dit was 'n klein voorval, maar dit het Pieter en Lize daaraan herinner om nie altyd so ernstig te wees nie en die snaakse kant van die lewe te waardeer.

It was a small incident, but it reminded Pieter and Lize not to always be so serious and to appreciate the funny side of life.

Van daardie dag af het Pieter altyd twee keer gekyk voordat hy 'n watermeloen gekies het.

From that day on, Pieter always looked twice before choosing a watermelon.

En vir Lize?

And for Lize?

Sy het haar hoed nie meer gedra wanneer sy saam met Pieter inkopies gaan doen nie.

She didn't wear her hat anymore when she went shopping with Pieter.

Die supermark-avontuur het hulle 'n storie gegee om vir jare aan vriende en familie te vertel.

The supermarket adventure gave them a story to tell to friends and family for years to come.

En so elke keer as hulle by 'n watermeloen verbyloop, sou 'n glimlag op hul gesigte verskyn, en hulle sou mekaar 'n liefdevolle kloppie gee.

So every time they passed a watermelon, a smile would appear on their faces, and they would give each other a loving tap.

Die gesin het voortgegaan om vreugde in die kleine dinge van die alledaagse lewe te vind, en het nooit weer die lekkerte van 'n goeie lag onderskat nie.

The family continued to find joy in the little things of everyday life and never underestimated the pleasure of a good laugh.