Op 'n skitterende Saterdagoggend het Pieter vrolik opgestaan.

On a splendid Saturday morning, Pieter cheerfully got up.

Hy was opgewonde om na Die Mark te gaan, waar hy elke naweek sy beroemde boerewors en biltong verkoop.

He was excited to go to The Market, where he sells his famous boerewors and biltong every weekend.

Die mark was 'n kleurvolle plek vol geluide, geure en vriendelike mense.

The market was a colorful place full of sounds, smells, and friendly people.

Johan, met sy vars groente, het altyd langs hom gestaan, en Lara, wat die lekkerste koeksisters in die hele dorp gemaak het, was reg oorkant hulle.

Johan, with his fresh vegetables, always stood next to him, and Lara, who made the tastiest koeksisters in the whole town, was right across from them.

Maar op hierdie Saterdag was alles anders.

But on this Saturday, everything was different.

Die wind het begin opsteek, so sterk dat dit die baniere en tentpenne ruk.

The wind began to pick up, so strong that it shook the banners and tent pegs.

Pieter het nog nooit so 'n wind op Die Mark beleef nie.

Pieter had never experienced such wind at The Market before.

Dit het om die hoeke van die stalletjies geloei en selfs die groot ou eikebome laat swaai.

It howled around the corners of the stalls and even made the old oak trees sway.

Ten spyte van die wind, het Pieter sy unhengul opgeslaan en sy vleise uitgepak.

Despite the wind, Pieter set up his gazebo and unpacked his meats.

Die wors het krulle gemaak en die biltong ruik heerlik.

The wors curled and the biltong smelled delicious.

Mense het nadergestaan en gesels, gereed om hul Saterdag-aankope te doen.

People gathered and chatted, ready to do their Saturday shopping.

Skielik, met 'n harde rukwind, het die unhengul se penne losgekom en dit het soos 'n groot voël begin opstyg.

Suddenly, with a strong gust of wind, the gazebo's pegs came loose and it started to soar like a big bird.

"My vleise!

"My meats!"

" het Pieter uitgeroep terwyl hy dit agternagesit het.

Pieter exclaimed as he chased after it.

Die unhengul het geswaai en gedraai, en Pieter het geduik en gespring, maar die wind was te sterk.

The gazebo swayed and spun, and Pieter dove and jumped, but the wind was too strong.

Johan het die bohaai gesien en het oorgestap om te help.

Johan saw the commotion and stepped in to help.

"Hou vas, Pieter!

"Hold on, Pieter!

Ek's hier!

I'm here!"

" het hy geskree, terwyl hy probeer het die unhengul aan die ander kant vasgryp.

he shouted as he tried to grab the gazebo on the other side.

Maar die wind het net sterker gewaai, en nou het Johan ook agter die ontembare unhengul aangehardloop.

But the wind just blew stronger, and now Johan was also running after the uncontrollable gazebo.

Mense het begin lag en wys.

People started laughing and pointing.

Nie omdat hulle sleg was nie, maar omdat dit so 'n snaakse gesig was – twee mans wat 'n fladderende tent deur die mark agternasit.

Not because they were mean, but because it was such a funny sight - two men chasing a fluttering tent through the market.

Lara het haar koeksisters neergesit en haastig na die toneel gestap.

Lara set down her koeksisters and hurried to the scene.

Sy was altyd die een met 'n plan.

She was always the one with a plan.

"Staan almal in 'n lyn!

"Everyone, stand in a line!"

" het sy beveel.

she ordered.

Die markmense het begin saamwerk, elkeen het hulle eie stalletjie verlaat om te help.

The market people began to work together, each leaving their own stall to help.

Saam het hulle die unhengul omsingel.

Together, they surrounded the gazebo.

Met 'n kragtige sprong het Lara die tentlap gegryp en vasgehou.

With a powerful leap, Lara grabbed the tent flap and held on.

Een vir een het almal bygespring, en uiteindelik het hulle die unhengul tot stilstand gedwing.

One by one, everyone pitched in, and eventually they forced the gazebo to a standstill.

Met 'n sug van verligting het Pieter sy vleise teruggekry, nog heel en gereed om verkoop te word.

With a sigh of relief, Pieter got his meats back, still intact and ready to be sold.

Johan het gelag en sy hoed terug op sy kop gesit, en Lara het haar hande in haar sye gestamp en gesê, "Dis hoe ons dinge hier doen!

Johan laughed and put his hat back on, and Lara clapped her hands to her sides and said, "That's how we do things here!"

"Van daardie dag af was Die Mark nie net 'n plek vir koop en verkoop nie, maar 'n plek waar almal saamstaan wanneer die wind waai.

From that day on, The Market wasn't just a place for buying and selling, but a place where everyone stands together when the wind blows.

Pieter het nooit weer sy unhengul verloor nie, want hy het nou die steun van sy vriende en die hele gemeenskap.

Pieter never lost his gazebo again, because he now had the support of his friends and the whole community.

En telkens wanneer 'n nuwe wind op Die Mark begin waai, glimlag almal en berei voor om weer saam te staan.

And every time a new wind started blowing at The Market, everyone smiled and prepared to stand together once again.