Die wind het sag deur die blare van die groot ou bome by Die Spookhuis gefluister.

The wind whispered gently through the leaves of the old large trees at The Haunted House.

In hierdie klein, maar tog beroemde dorpie, het drie vriende, Johan, Tania en Pierre, besluit om die jare lange mites te toets wat elke kind en grootmens bang gemaak het.

In this small yet famous village, three friends, Johan, Tania, and Pierre, decided to test the long-standing myths that had scared every child and adult.

Johan was die dapperste van die drie, of so het hy altyd gespog.

Johan was the bravest of the three, or so he always boasted.

Tania was nuuskierig en avontuurlustig, maar sy het nie aan spoke geglo nie.

Tania was curious and adventurous, but she didn't believe in ghosts.

Pierre het graag grappe gemaak en was altyd reg vir 'n lag of twee.

Pierre liked to make jokes and was always ready for a laugh or two.

Die drie vriende het op 'n donker aand met slegs die maan om hulle pad te verlig na Die Spookhuis toe gestap.

On a dark night, with only the moon to light their path, the three friends walked to The Haunted House.

Hulle het al langs die krakende hek gestaan, toe Tania sê, "Kom ons vind uit of daar regtig 'n spook hier binne is.

They stood next to the creaking gate, when Tania said, "Let's find out if there really is a ghost in there."

"Johan het voor geloop met 'n klein flitslig wat amper doodgegaan het.

Johan led the way with a small flashlight that was about to die.

Terwyl hulle deur die stowwerige gange beweeg, het die houtvloer onder hulle gekreun.

As they moved through the dusty corridors, the wooden floor creaked beneath them.

Pierre het agter gesluip en saggies in Tania se oor gefluister, "Wat as ons iets sien?

Pierre sneaked behind and whispered softly in Tania's ear, "What if we see something?"

" Tania het net geglimlag en gesê, "Moenie worry nie, daar is niks hier nie.

Tania just smiled and said, "Don't worry, there's nothing here."

"Net toe Johan om 'n hoek beweeg, het die maanlig deur 'n venster teen 'n groot, stowwerige spieël geskyn.

Just as Johan turned a corner, the moonlight shone through a window onto a large, dusty mirror.

Vir 'n oomblik het Tania voor die spieël verby gegaan en haar eie reflectie gesien, maar Johan, toe hy terugkyk, het net 'n vae, wit gedaante gesien.

For a moment, Tania passed in front of the mirror and saw her own reflection, but when Johan looked back, he saw only a vague, white figure.

Hy het geglo dit was 'n spook en met 'n gil het hy die huis uitgehardloop, vergeet van sy vriende.

He believed it was a ghost, and with a scream, he ran out of the house, forgetting about his friends.

Buite het hy sy asem probeer terugkry, sy hart wat teen sy borskas geboender het.

Outside, he tried to catch his breath, his heart pounding against his chest.

Die wind het steeds gefluister terwyl hy wag vir die ander twee om uit te kom.

The wind still whispered as he waited for the other two to come out.

Op daardie oomblik het Tania en Pierre uit die huis geloop, en gesien hoe Johan, heeltemal buite asem, probeer verduidelik wat hy 'gesien' het.

At that moment, Tania and Pierre walked out of the house and saw Johan, completely out of breath, trying to explain what he had "seen."

Toe hy besef dat dit net Tania se weerkaatsing in die spieël was, het hy bloos van skaamte.

When he realized it was just Tania's reflection in the mirror, he blushed with embarrassment.

Pierre het nietemin die lekkerste gelag gehad en het belowe om nooit die storie te vergeet nie.

Pierre, however, had the best laugh and promised to never forget the story.

Van daardie dag af het Pierre en Tania Johan elke kans wat hulle kon kry, geterg oor die 'spook' wat hy gesien het.

From that day on, Pierre and Tania teased Johan every chance they got about the "ghost" he had seen.

Johan het met 'n skewe glimlag die grappies verduur, maar het ook die vreugde van daardie onvergeetlike aand met sy vriende waardeer.

Johan endured the jokes with a wry smile, but also cherished the joy of that unforgettable evening with his friends.

En so het die Spookhuis 'n plek van lekker stories en dapperheid geword.

And so, The Haunted House became a place for delightful stories and bravery.

Alhoewel hy soms gepla is oor sy vrees, het Johan en sy vriende nog baie aande daar deurgebring, op soek na nuwe avonture en die regte spook wat hulle nooit gekry het nie.

Although sometimes bothered by his fear, Johan and his friends spent many evenings there, seeking new adventures and the right ghost they never found.