Op 'n sonskyn Sondagoggend het Johannes en Anika hulle rugsakke gegryp vir 'n avontuur in die Krugerwildtuin.

On a sunny Sunday morning, Johannes and Anika grabbed their backpacks for an adventure in the Kruger National Park.

Hulle het daarheen gery met groot drome om die wonder van die wild te sien en foto's te neem as bewyse.

They drove there with big dreams of seeing the wonders of the wildlife and taking photos as evidence.

Terwyl hulle in die park rondgery het, het hulle 'n verskeidenheid diere gesien.

While driving around the park, they saw a variety of animals.

En toe, soos 'n blatjang advertensie, het 'n pragtige volstruis reg langs die pad begin pronk.

And then, like a surprise advertisement, a magnificent ostrich started showing off right next to the road.

Anika se oë het groot geword en sy het aan Johannes gesê, "Kom ons neem 'n selfie saam met die volstruis!

Anika's eyes widened, and she said to Johannes, "Let's take a selfie with the ostrich!"

"Johannes het die kar stilgehou en stadig uitgeklim met sy foon gereed.

Johannes stopped the car and slowly got out with his phone ready.

Die volstruis het egter ander planne gehad en het begin hardloop.

However, the ostrich had other plans and started running.

Na 'n paar tree agter die vinnige voël aan, het Johannes geskree, "Wag vir ons!

A few steps behind the fast bird, Johannes yelled, "Wait for us!"

"Maar die volstruis was nie in 'n samewerkende bui nie.

But the ostrich wasn't cooperative.

Dit het langs die pad af en toe in die ruigte verskyn, soos 'n wipplank, wat hoër en hoër spring.

It darted in and out of the bushes along the road, like a seesaw, jumping higher and higher.

Anika het lag-lag geskree, "Jy kan dit doen, Johannes!

Anika laughed and shouted, "You can do it, Johannes!"

"Om die saak erger te maak, het ander toeriste begin stop om die verskriklike toneel van twee mense wat hoopvol probeer om 'n selfie te kry, te kyk.

To make matters worse, other tourists began to stop to watch the comical scene of two people trying hopelessly to get a selfie.

Maar elke keer as Johannes of Anika naby genoeg gekom het vir die foto, het die volstruis 'n nuwe krag gevind en weggezoom.

But every time Johannes or Anika got close enough for the photo, the ostrich found new energy and zoomed away.

Net toe hulle wou opgee, het een vriendelike wildbewaarder, Tannie Sannie, nader gestap en gesê, "Julle twee, gee daardie volstruis rus.

Just when they were about to give up, a friendly park ranger, Aunt Sannie, walked over and said, "You two, give that ostrich some peace.

Hy gee julle 'n harde tyd omdat hy nie 'n foto wil hê nie.

It's giving you a hard time because it doesn't want a photo."

"Met rooi gesigte het Johannes en Anika besef dat die wildbewaarder reg was.

With red faces, Johannes and Anika realized the ranger was right.

Hulle het gelag oor die hele jagtog en besluit om eerder 'n foto van die volstruis uit die veiligheid van hulle kar te neem, terwyl dit rustig in die verte wei.

They laughed about the whole chase and decided to take a photo of the ostrich from the safety of their car, while it grazed calmly in the distance.

Op die einde van die dag, het hulle met goeie herinneringe en 'n paar foto's van ver, teruggekeer na die plek waar hulle verbly het.

At the end of the day, they returned to their accommodation with good memories and a few photos from afar.

En daardie aand, met die klanke van die wilde natuur om hulle, het hulle hulle eie storie gehad om te vertel van die dag toe 'n volstruis hulle meer as 'n selfie geleer het.

And that evening, with the sounds of the wild around them, they had their own story to tell of the day when an ostrich taught them more than just a selfie.