
Rekindling Bonds: A Family's New Beginning Under Tafelberg
FluentFiction - Afrikaans
Loading audio...
Rekindling Bonds: A Family's New Beginning Under Tafelberg
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Die voëls sing 'n vrolike liedjie terwyl die son liggies oor die tafelberg skyn.
The birds sing a cheerful song as the sun gently shines over Tafelberg.
In die hart van die pragtige Kirstenbosch Botaniese Tuin, het Pieter, Elmarie, en Johann 'n kombers ontrafel op 'n grasveld vol lenteblomme.
In the heart of the beautiful Kirstenbosch Botaniese Tuin, Pieter, Elmarie, and Johann unravel a blanket on a grassy field full of spring flowers.
Die kleurvolle blomme wuif in die sagte briesie, 'n perfekte dag vir 'n braaipiekniek.
The colorful flowers wave in the gentle breeze, a perfect day for a bbq picnic.
Pieter is vol hoop.
Pieter is full of hope.
Dit is die eerste keer in jare dat hy en sy suster, Elmarie, weer bymekaar kom.
It's the first time in years that he and his sister, Elmarie, are together again.
Hulle het lanklaas gesels, en hy wil alles regmaak.
They haven't spoken in a long time, and he wants to make everything right.
Hy wil sy familie terugkry.
He wants his family back.
Elmarie se seun Johann kyk egter skepties.
However, Elmarie's son Johann looks skeptical.
Hy verstaan nie hoekom sy lang verlore oom skielik belangstel nie.
He doesn't understand why his long-lost uncle is suddenly interested.
“Hiers bietjie koue hoender en slaai," sê Elmarie en glimlag saggies.
“Here's some cold chicken and salad,” says Elmarie, smiling softly.
Haar oë is vriendelik, maar daar is iets seer agter haar glimlag.
Her eyes are kind, but there is something hurt behind her smile.
Johann speel met sy vurk, sy oë op die grond vasgenael.
Johann plays with his fork, his eyes fixed on the ground.
Die weer is wisselvallig, en donker wolke stapel op in die verte.
The weather is changeable, and dark clouds pile up in the distance.
'n Koel wind begin waai, en Pieter voel die atmosfeer verander.
A cool wind begins to blow, and Pieter feels the atmosphere change.
Dis nou of nooit, dink hy.
It's now or never, he thinks.
Hy moet probeer om die ys te breek.
He must try to break the ice.
“Elmarie, onthou jy die dag toe ons die berg uitgeroep het?
“Elmarie, do you remember the day we hiked the mountain?
Toe ons in die reen vasgesit het?” Pieter begin lag, en Elmarie kan nie help om mee te doen nie.
When we got caught in the rain?” Pieter starts to laugh, and Elmarie can't help but join in.
“Ja, ek onthou,” sê sy laggend.
“Yes, I remember,” she says, laughing.
“Ons was sopnat en het by Ma in die moeilikheid gekom!”
“We were soaked and got in trouble with Ma!”
Johann kyk op, nuuskierig.
Johann looks up, curious.
Daar is iets in sy ma se stem wat hy nie voorheen gehoor het nie.
There's something in his mother's voice that he hasn't heard before.
Pieter vertel verder.
Pieter continues.
Hy deel hoe dit gevoel het om haar te verloor, hoe hy elke dag gewens het dat hulle weer kan lag.
He shares how it felt to lose her, how he wished every day that they could laugh again.
Sy stem breek effens, maar hy hou aan.
His voice breaks slightly, but he keeps going.
Hy vertel van die groot leemte in sy lewe, hoe spyt hy is oor die verlore tyd.
He talks about the great void in his life, how sorry he is for the lost time.
Dan gebeur die onverwags.
Then the unexpected happens.
Elmarie se oë vul met trane.
Elmarie's eyes fill with tears.
Sy sit haar hand op Pieter se arm, gevoel in haar oë wat sy lank weggebêre het.
She puts her hand on Pieter's arm, feeling in her eyes that she has kept hidden for a long time.
“Ek het jou ook gemis, Pieter,” sê sy stil.
“I missed you too, Pieter,” she says quietly.
Johann, wat altyd geslote was, begin verstaan.
Johann, who has always been reserved, begins to understand.
Hy skuif nader aan Pieter.
He moves closer to Pieter.
“Ek is bly dat julle weer praat,” mompel hy skaam.
“I'm glad you guys are talking again,” he mumbles shyly.
Die lug breek oombliklik oop met die son tussen die wolke.
The sky breaks open instantly with the sun shining through the clouds.
Dit voel soos 'n seëning.
It feels like a blessing.
Die familie sit nou nader aan mekaar.
The family sits closer together now.
Dis 'n nuwe begin.
It's a new beginning.
Hulle lag weer, met 'n nuwe hoop en verbinding.
They laugh again, with new hope and connection.
Dit is op hierdie dag, in die skadu van die majestueuse Tafelberg, dat die familie 'n belofte maak.
It is on this day, in the shadow of the majestic Tafelberg, that the family makes a promise.
Hulle sal mekaar nooit weer verloor nie.
They will never lose each other again.
Pieter voel dat hy sy plek in die familie teruggekry het.
Pieter feels that he has regained his place in the family.
Elmarie is klaar met die verlede.
Elmarie is done with the past.
Sy is gereed om haar broer weer in haar lewe toe te laat.
She is ready to let her brother back into her life.
En Johann, met 'n sagte glimlag, sien dat verandering nie altyd sleg is nie.
And Johann, with a soft smile, sees that change isn't always bad.
Met die son wat sy laaste strale oor die tuin stuur, pak hulle op, vol beloftes en nuwe dae wat voorlê.
As the sun sends its last rays over the garden, they pack up, full of promises and new days ahead.
Die tuin is stil, maar die liefde weerklank hard.
The garden is quiet, but the love echoes loudly.