FluentFiction - Afrikaans

Coffee, Conversations, and the Fragrance of Farewell

FluentFiction - Afrikaans

16m 37sOctober 21, 2025
Checking access...

Loading audio...

Coffee, Conversations, and the Fragrance of Farewell

1x
0:000:00

Sign in for Premium Access

Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.

View Mode:
  • Die reuk van vars koffiebone hang swaar in die lug van die besige kafee in Kaapstad se kleurvolle V&A Waterfront.

    The smell of fresh coffee beans hangs heavy in the air of the busy café in Kaapstad's colorful V&A Waterfront.

  • Binne die kafee sit Jaco alleen by 'n tafeltjie naby die venster, sy oë vasgenael op die beweging buite.

    Inside the café, Jaco sits alone at a small table near the window, his eyes fixed on the movement outside.

  • Die lente maak sy volle verskyning en bring 'n menigte kleure saam met die nabygeleë blommefees.

    Spring is making its full appearance, bringing a multitude of colors along with the nearby flower festival.

  • Maar Jaco het min oog daarvoor.

    But Jaco has little eye for that.

  • Sy gedagtes is vasgevang op Annelie en Francois, wat enige oomblik kan arriveer.

    His thoughts are caught up on Annelie and Francois, who could arrive at any moment.

  • Jaco se maag draai in bekommernis.

    Jaco's stomach churns with worry.

  • Hy het uitgevind dat sy suster, Annelie, van plan is om die land te verlaat.

    He found out that his sister, Annelie, is planning to leave the country.

  • Sy het al klaar pakkies beplan, gehelp deur hul neef Francois, wat vir baie jare net 'n vage herinnering was.

    She has already planned her move, helped by their cousin Francois, who for many years had been just a vague memory.

  • Dit is asof die dinge wat hulle as kinders geskei het, nou, as volwassenes, weer tussen hulle staan.

    It's as if the things that separated them as children now stand between them again as adults.

  • Die deur van die kafee swaai oop, en daar stap Annelie en Francois in, hul gesigte verbaas om Jaco daar te sien.

    The door of the café swings open, and in walk Annelie and Francois, their faces surprised to see Jaco there.

  • Tog, groet hulle met beleefde glimlaggies.

    Yet, they greet him with polite smiles.

  • Hulle skuif aan by sy tafel.

    They join him at his table.

  • "Jaco," begin Annelie, "ek het nie geweet jy gaan hier wees nie.

    "Jaco," begins Annelie, "I didn't know you were going to be here."

  • ""Ek moes jou sien," sê Jaco vinnig.

    "I had to see you," says Jaco quickly.

  • "Ek het gehoor jy gaan Suid-Afrika los.

    "I heard you're leaving Suid-Afrika."

  • "Annelie sug en kyk weg.

    Annelie sighs and looks away.

  • "Dit is tyd, Jaco.

    "It's time, Jaco.

  • Ek moet my eie pad volg.

    I need to follow my own path."

  • "Francois sit stil en tuur na sy koffie.

    Francois sits quietly, staring into his coffee.

  • Hy is op die hoogte van die spanning tussen die broer en suster.

    He's aware of the tension between the brother and sister.

  • Hy voel iemand moet vrede bring, maar dis 'n moeilike situasie.

    He feels someone has to bring peace, but it's a difficult situation.

  • "Ons is familie," pleit Jaco.

    "We're family," pleads Jaco.

  • "Ons kan nie net uitmekaar spat nie.

    "We can't just drift apart.

  • Ek wil dinge regmaak.

    I want to make things right."

  • "Annelie kyk hom aan, haar oë hard, maar vol pyn.

    Annelie looks at him, her eyes hard but full of pain.

  • "Ons het al soveel keer probeer, Jaco.

    "We've tried so many times, Jaco.

  • Daar is te veel seer.

    There's too much hurt.

  • Ek het my eie besluite gemaak.

    I've made my own decisions."

  • "Die gesprek raak heftig.

    The conversation becomes heated.

  • Stem styg net bokant die geroesemoes van die kafee.

    Voices rise just above the murmurs of the café.

  • Ander besoekers kyk op, ongelukkig deur die drama.

    Other patrons look up, bothered by the drama.

  • "Ek verstaan jy wil vry wees," sê Jaco, sy stem nou rustiger.

    "I understand you want to be free," says Jaco, his voice now calmer.

  • "Maar kan ons nie op 'n manier kontak hou nie?

    "But can't we stay in touch somehow?"

  • ""Ek weet nie," antwoord Annelie sag.

    "I don't know," Annelie answers softly.

  • "Ek het tyd nodig.

    "I need time."

  • "Francois sit sy koppie neer.

    Francois puts his cup down.

  • "Julle moet besluit wat die beste is, maar ek dink Jaco, jy moet haar besluit respekteer.

    "You both need to decide what's best, but I think Jaco, you need to respect her decision."

  • "Stilte sak oor die tafel.

    Silence falls over the table.

  • Jaco kyk buite, waar die blomme in die wind wieg.

    Jaco looks outside, where the flowers sway in the wind.

  • Dit tref hom skielik: soms beteken liefde dat jy laat gaan.

    It hits him suddenly: sometimes love means letting go.

  • "Goed," sê hy uiteindelik, sy hart swaar maar sy stem stewig.

    "Okay," he finally says, his heart heavy but his voice steady.

  • "Ek gaan jou keuse respekteer.

    "I'm going to respect your choice.

  • Maar weet dat ek altyd hier is.

    But know that I'm always here."

  • "Annelie glimlag flou.

    Annelie smiles faintly.

  • "Dankie, Jaco.

    "Thank you, Jaco."

  • "Hulle staan op, en deel 'n brose drukkie.

    They stand up and share a fragile hug.

  • Dis 'n afskeid maar ook 'n nuwe begin van begrip tussen hulle.

    It's a farewell but also a new beginning of understanding between them.

  • Francois glimlag trots, hoopvol dat die familieband dalk weer gesond kan word.

    Francois smiles proudly, hopeful that the family bond may heal someday.

  • Met die lente wat sy vars geur deur die kafee dra, stap Jaco uit, wetende dat die lewe soms meer gee as wat dit vat.

    With spring carrying its fresh scent through the café, Jaco walks out, knowing that life sometimes gives more than it takes.

  • En met elke ademtog in die geure van die blommefees, weet hy dat hy sterker uit hierdie ervaring stap.

    And with every breath in the fragrances of the flower festival, he knows he's walking away stronger from this experience.