Roedd y tywydd yn hyfryd yn Llanfair­pwll­gwyn­gyll­go­gerych­wyrn­drobwll­llan­tysilio­gogo­goch, pentref bychan gyda chalon fawr a'i enw yn un sy'n her i'r teithiwr anamgyrchol.

The weather was lovely in Llanfair­pwll­gwyn­gyll­go­gerych­wyrn­drobwll­llan­tysilio­gogo­goch, a small village with a big heart and a name that challenges the relentless traveler.

Un bore, wrth i'r haul godi dros y dref, roedd Rhys yn cerdded ar hyd Stryd Fawr gyda chwiban yn ei gam.

One morning, as the sun rose over the town, Rhys was walking along Stryd Fawr with a spring in his step.

Rhys, dyn ifanc, cryf, ac yn llawn hwyliog, ydoedd e'n adnabyddus yn y pentref am ei wên fawr a'i storïau diddiwedd.

Rhys, a young, strong, and cheerful man, was well-known in the village for his big smile and endless stories.

Ond heddiw, roedd gan Rhys broblem fawr.

But today, Rhys had a big problem.

Roedd yn nesáu at y drws cul, hen drws derw a oedd yn brithwaith o blanhigion gwylltion a breuddwydion hir a aeth heibio.

He was approaching the narrow door, an old oak door adorned with wild plants and long-forgotten dreams.

Wedi'i anwybyddu ers amser maith, roedd pawb yn y pentref yn osgoi'r drws cul, ond nid Rhys.

Ignored for a long time, everyone in the village avoided the narrow door, but not Rhys.

Gan ei fod yn caru her, penderfynodd Rhys fynd trwy'r drws enwog.

Loving a challenge, Rhys decided to go through the famous door.

Gyda gwên ar ei wyneb, dechreuodd Rhys symud yn ofalus tuag at y drws, gan ddweud, "Does dim drws sydd ddim yn fy nherbyn i!

With a smile on his face, Rhys began to move carefully towards the door, saying, "There's no door that can't stand in my way!"

"Ond wele!

But lo!

Wedi iddo geisio mynd trwyddo, sylweddolodd Rhys yn rhy hwyr roedd ei ysgwyddau llednais wedi ei gaethiwo yng nghwt y drws.

As he tried to go through, Rhys realized too late that his broad shoulders had become stuck in the door's narrow opening.

Roedd yn sownd!

He was stuck!

Ceisiodd symud ymlaen ac yn ôl, ond oedd hi'n amhosib.

He tried to move forward and back, but it was impossible.

Roedd Rhys yn sownd yn drapio rhwng y ddau fyd yn y drws hwnnw.

Rhys was stuck between the two worlds in that door.

Cynddeiriog o chwerthin a chri, dyma lefara Gwen, gwerthwraig leol sy'n caru chwerthin ar bob tro.

Amidst laughter and cries, Gwen, a local merchant who loved to laugh every time, spoke up.

"Wel, wel, Rhys bach, beth sydd wedi dy ddod i'r fan hyn?

"Well, well, Rhys bach, what have you got yourself into?"

"Roedd Rhys yn lled swil, ond ni allai lai na chwerthin gyda Gwen.

Rhys was quite embarrassed, but he could not help but laugh with Gwen.

Gadawodd Gwen iddo geisio dod mas ar ei ben ei hun am ychydig funudau mwy cyn penderfynu bod angen cymorth ar Rhys.

Gwen let him struggle alone for a few more moments before deciding that Rhys needed help.

Rhedodd Gwen i chwilio am Eleri, yr hynafgwr hoffus â doethineb y pentref yn ei llygaid.

Gwen ran to find Eleri, the affectionate elder with the wisdom of the village in her eyes.

Yn ôl yn y drws, roedd Rhys yn dechrau teimlo ychydig yn gyfyngedig a phryderus.

Back at the door, Rhys began to feel a little cramped and anxious.

Ond nid oedd yn hir cyn gweld Gwen yn dychwelyd gydag Eleri, gan redeg am y drws gyda barodrwydd ac ysbryd i helpu.

But it wasn't long before he saw Gwen returning with Eleri, running to the door with readiness and spirit to help.

"Eleri, diolch i chi am ddod!

"Eleri, thank you for coming!"

" meddai Rhys, ei lais ychydig yn fudr wrth iddo frwydro â'i gyfyng-gyngor.

Rhys said, his voice a little muffled as he struggled with his predicament.

Gwenodd Eleri, gwraig doeth â chalon gynnes.

Eleri, a wise woman with a warm heart, reassured Rhys.

"Dim problemau, Rhys.

"No problems, Rhys.

Gad i ni weld beth allwn ni ei wneud.

Let's see what we can do."

"Gyda'i gilydd, trin a thrafod fyddai Gwen a Eleri.

Together, Gwen and Eleri handled and discussed the situation.

Fe wnaethant dynnu rhywfaint o'r planhigion a oedd yn tyfu o gwmpas y drws, gan rhoi mwy o le.

They pulled some of the plants growing around the door, making more room.

Yna, gyda'i gilydd, gwnaethant wthio ac estyn gyda phob gronyn o'u nerth nes i Rhys lithro'n rhydd gyda sioc a lleddfu mawr.

Then, together, they pushed and pulled with all their might until Rhys slipped free with a shock and a great sigh of relief.

Roedd Rhys yn wagio o'r drws ac yn syrthio i mewn i freichiau Gwen a Eleri.

Rhys staggered away from the door and fell into the arms of Gwen and Eleri.

"Diolch, diolch!

"Thank you, thank you!

Wyddwn i ddim beth fyddwn i'n ei wneud heb eich help chi," meddai Rhys, wrth ymgrychu ei ddillad a thynnu dail o'i wallt.

I wouldn't know what to do without your help," said Rhys, clutching his clothes and pulling leaves from his hair.

Eleri, yn gwenu'n olau, rhoes cyngor mawr i Rhys, "Weithiau, mae'r heriau rwyt ti'n eu dewis yn fwy na ni allwn eu rheoli.

Eleri, smiling brightly, gave Rhys some great advice, "Sometimes, the challenges you choose are bigger than we can control.

Cofia bob amser fynd y llwybr sy'n fwy rhesymol.

Remember always to take the more reasonable path."

"Dysgodd Rhys wers bwysig y diwrnod hwnnw yn Llanfair­pwll­gwyn­gyll­go­gerych­wyrn­drobwll­llan­tysilio­gogo­goch: bod dewrder yn dda, ond mae pwyll a chyfeillion da yn well byth.

Rhys learned an important lesson that day in Llanfair­pwll­gwyn­gyll­go­gerych­wyrn­drobwll­llan­tysilio­gogo­goch: bravery is good, but wisdom and good friends are even better.

Ac o hynny ymlaen, byddai Rhys ychydig yn fwy gofalgar gyda'i ddewis o heriau ac yn parhau i ryfeddu'r rhai oedd yn atal i wrando ar ei storïau, heb fod yn sownd mewn unrhyw ddrysau culion.

And from then on, Rhys would be a little more careful in choosing his challenges and continue to amaze those who wouldn't listen to his stories, without getting stuck in any narrow doors.