Roedd hi'n ddiwrnod braf yn Conwy.

It was a lovely day in Conwy.

Yn y cysgodion mawr o gastell Conwy, roedd pawb yn paratoi ar gyfer y ffair flynyddol.

In the great shadow of Conwy Castle, everyone was getting ready for the annual fair.

Eleri, merch ifanc gyda chalon hapus, oedd yn gyfrifol am ddod â'i defaid i'w harddangos.

Eleri, a young girl with a happy heart, was responsible for bringing her sheep to show.

Yn anffodus, roedd ganddi gymysgedd fach.

Unfortunately, she had a small mix-up.

Wrth gerdded trwy'r caeau, gwelodd dafad yn crwydro'n rhydd.

As she walked through the fields, she saw a sheep wandering freely.

Heb edrych yn ofalus, meddyliai'r dafad oedd ei hun.

Without looking carefully, the sheep thought it was by itself.

Felly, daliodd hi'r dafad ac aeth â hi i'r ffair, yn meddwl ei bod hi'n gwneud peth da.

So, she caught the sheep and took it to the fair, thinking she was doing a good thing.

Dafydd, ffermwr ifanc doniol oedd yn byw ger y castell, ddarganfu yn fuan fod un o'i ddefaid wedi diflannu.

Dafydd, a young and funny farmer living near the castle, soon discovered that one of his sheep had disappeared.

Pan glywodd sŵn ffair yn y pellter, gwyddai yn syth lle i fynd.

When he heard the fair commotion in the distance, he immediately knew where to go.

Yn y ffair, roedd pawb yn chwerthin a mwynhau, heblaw am Eleri a Dafydd.

At the fair, everyone was laughing and enjoying themselves, except for Eleri and Dafydd.

Pan welodd Dafydd ei dafad gyda Eleri, dechreuodd redeg ati, gan waeddi, "Eleri!

When Dafydd saw his sheep with Eleri, he started running towards them, shouting, "Eleri!

Dyna fy mamog i!

That's my sheep!"

"Dechreuodd Eleri redeg gyda'r dafad, yn ddiarwybod pam fod Dafydd yn ei dilyn.

Eleri started running with the sheep, unaware of why Dafydd was following her.

Roedd fel ras ffôl o gwmpas y castell.

It was like a foolish race around the castle.

Trwy'r gerddi, o dan y wal, hyd yn oed trwy'r neuadd fawr â'i fflagiau lliwgar yn chwifio yn yr awyr.

Through the gardens, under the wall, and even through the great hall with its colorful flags waving in the air.

Pawb yn y ffair oedd yn chwerthin wrth wylio'r ddau yn rhedeg y tu hwnt i'r stondinau a'r bobl syfrdan.

Everyone at the fair was laughing as they watched the two running around the booths and the astonished people.

Ond yn fuan, sylweddolodd Eleri'r wallgofrwydd a safodd yn ei holau.

But soon, Eleri noticed the madness and stopped in her tracks.

"Eleri!

"Eleri!

Hogia' fi yw hon!

This is my hogget!"

" Meddai Dafydd, gan ddal ei anadl.

Dafydd said, catching his breath.

Gwenodd Eleri'n ddieuog ac eglurodd, "Wps, roeddwn i'n meddwl mai fy mamog i oedd hi.

Eleri smiled innocently and explained, "Oops, I thought it was mine."

"Ar ôl gwerthfawrogi'r dryswch ddoniol, roedd Dafydd yn dda am faddau.

After appreciating the comical confusion, Dafydd forgave her.

Roeddent yn chwerthin am yr hanes am oriau.

They laughed about the story for hours.

O'r diwrnod hwnnw ymlaen, penderfynodd Eleri a Dafydd fod yn fwy gofalus gyda'u defaid.

From that day on, Eleri and Dafydd decided to be more careful with their sheep.

A bob tro roedd ffair yn Conwy, roedden nhw'n hel atgofion am y rhediad hynod hwnnw.

And every time there was a fair in Conwy, they cherished memories of that extraordinary race.

Afal a llefrith yw'r hyn a barodd i ddau berson ddod yn gyfeillion da.

An apple and cheese is what brought two people to become good friends.

Ac felly, mewn castell hynafol a defaid crwydrol, cafwyd diwrnod llawn sbort, a chyfeillgarwch a barhaodd.

And so, in an ancient castle and playful sheep, they had a day full of fun, and their friendship lasted.