Roedd diwrnod braf yn Eryri, gyda haul cynnes yng ngweld y caeau a’r mynyddoedd llechi trawiadol.

It was a fine day in Eryri, with warm sunshine bathing the fields and the impressive slate mountains.

Roedd Llewelyn, Rhian, ac Emrys ar antur, yn barod i fentro trwy'r Parc Cenedlaethol.

Llewelyn, Rhian, and Emrys were on an adventure, ready to explore through the National Park.

Roedd Llewelyn yn arwain y grŵp, ei galon yn llawn cyffro a gwefr wrth iddynt ddechrau’r daith yn Nhrawsfynydd.

Llewelyn was leading the group, his heart full of excitement and thrill as they started the journey at Trawsfynydd.

“Rwy'n teimlo pralaisi!” siaradodd Llewelyn wrth Rhian ac Emrys.

"I feel exhilarated!" exclaimed Llewelyn to Rhian and Emrys.

Roedd Rhian yn gwrando’n astud, yn dal ei bag cefn yn dynn.

Rhian was listening intently, holding her backpack tightly.

Roedd hi’n fwy gofalus, gwybod bod perygl o broblemau annisgwyl.

She was more cautious, knowing there was a danger of unexpected problems.

“Hei, edrychwch ar y golygfeydd,” meddai Emrys, gyda’i lygadau wedi'i hoelio ar y creigiau y tu ôl.

"Hey, look at the views," said Emrys, with his eyes fixed on the rocks behind.

Roedd e bob amser yn chwilio am bethau newydd, am deimlo’r cysylltiad dwfn â’r natur.

He was always looking for new things, seeking that deep connection with nature.

Wrth iddynt gerdded, dechreuodd y llwybr droi yn fwy garw.

As they walked, the path began to turn rougher.

Roedd cwymp sydyn, a Rhian yn gwympo i’r ddaear.

There was a sudden fall, and Rhian fell to the ground.

Gwelodd Llewelyn yn syth mai rhywbeth oedd yn anghywir; Rhian oedd yn dal ei anadl yn gryf, anaf wedi ei chanlyn.

Llewelyn immediately saw that something was wrong; Rhian was catching her breath strongly, an injury attending her.

“Mae’n boenus iawn,” ochneidiodd.

"It's very painful," she sighed.

Pan sylweddolodd Llewelyn bod anaf Rhian yn ei hwynebu’n fwy difrifol nag yr oeddent wedi tybio, daeth tensiwn y daith yn haws ei deimlo.

When Llewelyn realized Rhian's injury was more serious than they had assumed, the tension of the journey became easier to feel.

Roedd holl gynlluniau Llewelyn ac uchelgeisiau’n teimlo bod ar fin cwympo.

All of Llewelyn's plans and ambitions felt like they were about to collapse.

“Beth wnawn ni nawr?” holodd Emrys, llais tawel yn torri i mewn.

"What shall we do now?" asked Emrys, his quiet voice breaking in.

Roedd pawb yn edrych ar Llewelyn am benderfyniad.

Everyone looked to Llewelyn for a decision.

Roedd ei galon yn dathlu her antur ond hefyd yn gwybod bod angen gofalu am Rhian.

His heart celebrated the adventure's challenge but also knew that they needed to care for Rhian.

“Mae'n rhaid i ni droi yn ôl,” cyhoeddodd Llewelyn yn benderfynol, gan fod Rhian yn bwysicach i gyd iddo.

"We have to turn back," declared Llewelyn decisively, as Rhian was most important to him.

Gwelodd bod gwerth yn y daith ei hun a’r cyfeillgarwch yn fwy nag unrhyw fynydd.

He saw that the value lay in the journey itself and the friendship more than in any mountain.

Wrth ddechrau y daith yn ôl, gorchmynodd Llewelyn i Emrys cynorthwyo Rhian, tra bod y lluniau a’r eiliadau gyda’i gilydd yn aros yn eu meddyliau.

As they began the journey back, Llewelyn instructed Emrys to assist Rhian, while the pictures and moments together stayed in their minds.

Roedd haul yr haf yn dal i ddisgleirio yn y cymoedd, a gyda phob cam, dywedodd Llewelyn “Gwell cae ddod i'r diwedd gyda phawb.”

The summer sun continued to shine in the valleys, and with every step, Llewelyn said, "Better for the field to come to an end with everyone."

Roedd y diwrnod wedi athronyddio, a meddyliodd Llewelyn am yr hyn oedd wir yn bwysig.

The day had turned philosophical, and Llewelyn pondered what was truly important.

Datryswyd yr argyfwng yn y ffordd orau, a Llewelyn dysgodd bod y'n berthnasau o gwmpas yn bwysicach na'r tirweddau.

The crisis was resolved in the best way, and Llewelyn learned that the relationships around are more important than the landscapes.

Roedd yn ddiwrnod gwers i'w gofio, lle dysgodd tri ffrind bod cariad a chwmni yn y trychineb yn rhoi ysbryd newydd i’r enaid.

It was a memorable lesson of a day, where three friends learned that love and companionship in disaster bring new spirit to the soul.