Hiraeth Coffi oedd enw’r rhostynfa fach yng Nghaerdydd.

Hiraeth Coffi was the name of the small roasting house in Caerdydd.

Roedd golau meddal yn cuddio'r cornelau, ac arogl coffi wedi’i rostio yn llenwi’r awyr.

A soft light concealed the corners, and the smell of roasted coffee filled the air.

Roedd yr hydref wedi cyrraedd gyda’i liwiau aur a choch, ac roedd addurniadau dail yn glanio ar y byrddau pren.

Autumn had arrived with its golden and red colors, and leaf decorations landed on the wooden tables.

Llewellyn oedd yn gweithio yno fel barista.

Llewellyn worked there as a barista.

Ers blynyddoedd, roedd brwdfrydedd Llewellyn am fod yn dditectif yn cyfrannu at ei enw fel gweithiwr di-glem ond angerddol.

For years, Llewellyn's enthusiasm for being a detective contributed to his reputation as a clueless but passionate worker.

Un diwrnod, wrth i’r dydd fynd heibio ym mis Hydref, agorwyd y drws ac aeth Carys heibio gyda’i chi tywys, Milo.

One day, as the day wore on in October, the door opened and Carys passed by with her guide dog, Milo.

Llygad union cymesur Llewellyn a sylwi ar Milo yn gyflym.

Llewellyn's precisely symmetric eyes quickly noticed Milo.

Roedd yn dawel yn cerdded, yn sniffio tir y rhostynfa’n hapus.

He walked quietly, happily sniffing the ground of the roasting house.

Ond, roedd Llewellyn wedi dianc i fyd newydd yn ei feddwl, byd lle mae Milo yn saladwr coffi.

But Llewellyn had escaped into a new world in his mind, a world where Milo was a coffee thief.

"Beth arall allai hynny fod?

"What else could that be?"

" meddai Llewellyn wrth ei hunan yn dawel.

Llewellyn said quietly to himself.

"Oes 'na ladrad coffi?

"Is there a coffee thief?"

" Gafaelodd yn ei bloc nodiadau, gyda’r bwriad i olrhain Milo yn y ‘tir euog’.

He grabbed his notebook, with the intention to track Milo in the 'guilty land'.

Yn ystod prynhawn hydrefol, gwyliai Llewellyn yn dawel wrth i Filo llusgo troed ar draws llawr pren cyn mynd i sefyll wrth droed Carys, yn gwmni tawel.

During an autumnal afternoon, Llewellyn quietly watched as Milo dragged a foot across the wooden floor before going to stand at Carys' feet, a quiet companion.

Roedd Llewellyn yn parchus, ond rhywsut, yn lapio’i hun gyda theimlad o gyfrifoldeb i warchod enw da’r rhostynfa.

Llewellyn was respectful, but somehow wrapped himself with a sense of responsibility to protect the roasting house's reputation.

Yn diwedd, daeth y eiliad fawr.

Eventually, the big moment arrived.

Wrth i Gareth, yr ymwelydd rheolaidd, grybwyll ei hoffter o’r ffa Arabica, gwyliodd Llewellyn miloedd o senarios yn ei feddwl.

As Gareth, the regular visitor, mentioned his fondness for Arabica beans, Llewellyn envisioned thousands of scenarios in his mind.

"Mae na leidr yn ein plith," cyhoeddai Llewellyn, gan godi’i lais ychydig o ormod.

"There's a thief among us," declared Llewellyn, raising his voice a bit too much.

Carys neidiodd yn syn, a phawb yn troi eu sylw at Llewellyn.

Carys jumped in surprise, and everyone turned their attention to Llewellyn.

"Hwnna," meddai Llewellyn, yn pwyntio at y ci tywys, "Mae’n lladrata ein coffi!

"That one," said Llewellyn, pointing at the guide dog, "He's stealing our coffee!"

"Roedd y tawelwch yn gyflym yn troi’n chwerthin wrth i bawb gydbwyso rhwng cur pen a chwrso.

The silence quickly turned to laughter as everyone balanced between headache and amusement.

Gwên ar wyneb Carys a'i llaw ar gwr y teirts.

A smile appeared on Carys's face, her hand on the edge of the tray.

"Na, Llewellyn, dyma fy mhartner tywys," cyfododd ei llais yn ddigynnwrf.

"No, Llewellyn, this is my guide partner," she raised her voice calmly.

Roedd Llewellyn yn creu esgusod’ i’w wylio yn ddiweddarach, gwyneb yn goch fel y dail y tu allan.

Llewellyn created an excuse to watch her later, face as red as the leaves outside.

Yn gyflym, cynigiodd gymmod, gan glafoerio’r geiriau: "Coffi am ddim, am oes, sydd i chi a Milo.

Quickly, he offered reconciliation, stammering the words, "Free coffee for life, for you and Milo."

"Safodd pawb yn fudaniad am foment, yna dychwelasant i gynnesrwydd y dydd.

Everyone stood in silence for a moment, then returned to the warmth of the day.

Llewellyn gwelodd ei gamddealltwriaeth, a dysgodd ddim i farnu’n rhy gyflym.

Llewellyn saw his misunderstanding and learned not to judge too quickly.

O hynny 'mlaen, wrth rostio pob udwyllys da, roedd yn cofio dysg hydref honno’m, arwr tywys.

From then on, while roasting every good-willed batch, he remembered that autumn lesson, the guide hero.