Mae glaw yn dechrau disgyn fel sŵn pattering meddal ar ddechrau'r stori.

Rain begins to fall like a soft pattering sound at the start of the story.

Mae Aneira a Emrys yn sefyll ar fwrdd y cwch hwylio, ymddangosiad llonydd y môr Aegeaidd yn newid wrth i'r cymylau storm ddu gronni uwch eu pennau.

Aneira and Emrys stand on the deck of the sailing boat, the calm appearance of the Aegean Sea changing as the dark storm clouds gather overhead.

Mae Santorini lachar, gyda'i adeiladau gwyn eira yn y pellter, fel pe bai'n gwylio drostynt gydag anfodlonrwydd tybiedig.

Bright Santorini, with its snow-white buildings in the distance, seems to watch over them with a presumed discontent.

Aneira, gyda'i gwallt yn chwythu gan y gwynt, yn gwyro yn erbyn y cychod, yn teimlo bod ei meddwl mor wyllt â'r storm sydd ar ddod.

Aneira, with her hair blowing in the wind, leans against the boat, feeling as if her thoughts are as wild as the approaching storm.

Ei chalon wedi ei brifo, yn ansicr am y dyfodol.

Her heart is hurt, uncertain about the future.

Roedd Emrys, er bod ei lawllais yn dal i fod yn hyderus, yn drenio, ceisio’n ddiymdrech i gynnal wynebau bod haniaethol yn enedigol.

Emrys, though his voice remains confident, is drained, trying effortlessly to maintain abstract faces inherently born.

"Emrys, rhaid i ni siarad," meddai Aneira, ei llais yn cael ei orfodi dros y gwynt.

"Emrys, we need to talk," said Aneira, her voice forced over the wind.

Mae ei ddwylo'n crynu ychydig wrth iddynt fynd i mewn i'r caban.

Her hands tremble slightly as they enter the cabin.

Mae'r mor amgylchynol yn deffro fel y môr ei hun, symud lluoedd naturiol sy'n adlewyrchu eu storm fewnol.

The surrounding sea awakens like the sea itself, with natural forces moving that reflect their internal storm.

"Yn y glaw hwn?" mae Emrys yn gwenu, ymdrechus ceisio sblendid liwgar, ond ei lygaid yn codi cydbwysedd rhwng dibyniaeth a hofran o golled.

"In this rain?" Emrys smiles, trying to be splendidly colorful, but his eyes rise to a balance between dependency and an edge of loss.

"Doedda i ddim yn gallu dianc mwyach," subgenuodd Aneira. "Rydw i wedi colli fy hun. Rydym yn colled amser inni ddod o hyd i wir cyfeiriad."

"I couldn't escape anymore," Aneira murmured. "I've lost myself. It's time for us to find our true direction."

Mae'r cwch yn siglo'n daer, a'r cynnwrf yn symud fel darnau sy'n torri ar y brif wyneb.

The boat rocks intensely, and the tension moves like shards breaking on the main surface.

Mae'r storm tu allan yn enyd o gyfle i ffrwydro dros y gwirionedd.

The storm outside is an instant of opportunity to burst over the truth.

"Fi’n deall," meddai Emrys, "ond mae'n well gennym gilydd. Rydyn ni'n ddeallt, efallai'n well na neb arall."

"I understand," said Emrys, "but we are better together. We understand, maybe better than anyone else."

Aneira yn mynd i'r ochr, ei chalon yn brwydro yn erbyn yr angen i dorri allan, i gyrraedd ei llais unigol ei hun.

Aneira goes to the side, her heart battling the urge to break free, to reach her own solo voice.

Ond yn sydyn, mae'n dewr i fentro, "Byddai'n haws gwrando ar fy nhestunau?"

But suddenly, she dares to venture, "Would it be easier to listen to my texts?"

Mae hyn yn gwneud iddo oedi.

This makes him pause.

Mae amser yn stopio hyd yn oed wrth y môr yn gwrthgynllwyn.

Time stops even as the sea conspires.

"Dim ond esgus yr oeddwn yn edrych fel fy mod yn glwygar," ychwanegodd Aneira. “Mae rhaid i mi dyfu.”

"I only pretended to look as if I was eager," Aneira added. “I need to grow.”

Goleuni yn torri trwy'r cymylau, storom yn lwyn fel disgleirdeb drwy brydferthwch yr awyr.

Light breaks through the clouds, the storm clearing like brightness through the beauty of the sky.

Mae Aneira ac Emrys yn sicr y gall ddatblygu fel pobl a chynnal cariad sy'n parhau tu hwnt i lido'r angor.

Aneira and Emrys are certain they can develop as individuals and nurture a love that continues beyond dropping the anchor.

"Dwi'n parchu’ dy angen," meddai Emrys, gan adael iddi fynd yn ofalgar.

"I respect your need," said Emrys, letting her go with care.

"Rydw i yma, boed yn y storom neu dan haul gwan nesa."

"I'm here, whether in the storm or under the next weak sun."

Maent yn clymu awydd newydd i geisio ar eu rhianti; twf unigol yn llwyddo, yr hyder i wrando ar y naws.

They tie new eagerness to seek in their understanding; individual growth succeeds, the confidence to listen to the nuances.

Pan fydd y storm yn plygu'r môr i dynerwch adferol, mae cyfleu newydd wedi dechrau o’r camau parod, y ddau yn llawn gwybod bod eu cysylltiad yn hollbwysig, ond wrth eu sidanau llwybrau.

When the storm bends the sea to restorative tenderness, a new conveyance has begun from the prepared steps, both full of knowing that their connection is vital, but on their separate paths.