Η Αθήνα λάμπει.

Athens shines.

Φωτεινά στολίδια κρέμονται από τα δέντρα και η νύχτα είναι γεμάτη χαρά.

Bright decorations hang from the trees and the night is filled with joy.

Σε ένα παλιό γραφικό σπίτι, τα γέλια και οι φωνές διασκεδάζουν την ηρεμία της νύχτας.

In an old picturesque house, laughter and voices disrupt the tranquility of the night.

Είναι ο γάμος του Νίκου.

It's Nikos' wedding.

Ο τόπος εχει γεμίσει ανθρώπους.

The place is filled with people.

Ο Νίκος, καθώς παρακολουθεί τους καλεσμένους να χορεύουν ζεϊμπέκικο στα τραπέζια, γεμίζει μνήμες.

As Nikos watches the guests dance zeibekiko on the tables, memories flood his mind.

Άλλοτε κάποτε, η γιαγιά του τον είχε διδάξει αυτόν τον καθαρά ελληνικό χορό.

Once upon a time, his grandmother had taught him this purely Greek dance.

Τώρα, η νύφη του, η Μαρία, φορώντας το λευκό της φόρεμα, περνάει δίπλα του με ελαφριά βήματα.

Now, his bride, Maria, wearing her white dress, passes by him with light steps.

Η Δήμητρα, η καλύτερη φίλη της Μαρίας, περνάει από το τραπέζι τους.

Dimitra, Maria's best friend, walks past their table.

Καθώς συγκρίνει τις φωτογραφίες τους από τις παιδικές τους ημέρες με την άσπρη και μαύρη εικόνα του ζεύγους στο παρόν, καταλαβαίνει το μεγάλο βήμα που έχουν κάνει.

As she compares their photos from their childhood days with the black and white image of the couple in the present, she realizes the great step they have taken.

Οι καλεσμένοι χορεύουν, γελούν, τραγουδούν.

The guests dance, laugh, sing.

Ο Νίκος αισθάνεται τη γαλήνη και τρέφει μια κρυφή ευγνωμοσύνη για την αγάπη και τη ζωή.

Nikos feels peace and harbors a secret gratitude for love and life.

Η ανοιξιάτικη Αθήνα είναι μαρτυρας της ευτυχίας του.

The springtime Athens bears witness to his happiness.

Η νύχτα καταλήγει με τους καλεσμένους να αποχωρούν, αφήνοντας τον Νίκο και τη Μαρία να απολαύσουν τη στιγμή.

The night concludes with the guests departing, leaving Nikos and Maria to savor the moment.

Η φεγγαρόφωτη Αθήνα παρακολουθεί, καθώς ο Νίκος και η Μαρία χορεύουν ζεϊμπέκικο, ενώ εκείνη γελάει και εκείνος αναπνέει ευτυχία.

The moonlit Athens observes as Nikos and Maria dance zeibekiko, while she laughs and he breathes happiness.

Η ζωή έχει τρόπους να προσφέρει ευτυχία.

Life has ways to offer happiness.

Καθώς η ημέρα καταλήγει, ο Νίκος καταλαβαίνει ότι την βρήκε στην απλή στιγμή του χορού, με τους ανθρώπους που αγαπάει γύρω του, κάτω από τα φώτα της λαμπερής Αθήνας.

As the day ends, Nikos realizes he found it in the simple moment of dance, with the people he loves around him, under the lights of radiant Athens.