Η ηλιαχτίδα έσπασε τα πρωινά σύννεφα πάνω από τη φάρμα στην Κρήτη.

The sunbeam broke through the morning clouds over the farm in Kriti.

Η Αλέξις στεκόταν ανάμεσα στα ελαιόδεντρα, το κεφάλι της γεμάτο σκέψεις, οι ανάσες της βαθιές όπως οι ρίζες της γης.

I Alexis stood among the olive trees, her head full of thoughts, her breaths as deep as the roots of the earth.

Ήταν εκεί για τη συνάντηση της οικογένειας, αλλά το μυαλό της ήταν στην πόλη, στα όνειρα και στις φιλοδοξίες της.

She was there for the family gathering, but her mind was in the city, on her dreams and ambitions.

Η γιαγιά της, η Δήμητρα, πάντα την ενθάρρυνε να αγκαλιάσει τις ρίζες της.

Her grandmother, i Dimitra, always encouraged her to embrace her roots.

«Κόρη μου, η γη δεν φεύγει ποτέ από την καρδιά σου», της είπε μία βραδιά κάτω από το φως των αστεριών.

"My daughter, the earth never leaves your heart," she had told her one night under the starlight.

Η Αλέξις ήξερε πως η γιαγιά είχε δίκιο, αλλά μέσα της κάτι την τράβαγε προς την πόλη.

I Alexis knew that her grandmother was right, but something inside her was pulling her towards the city.

Ο αδερφός της, ο Νίκο, καθόταν πάντα μπροστά στην οθόνη του, χαμένος στα παιχνίδια.

Her brother, o Niko, always sat in front of his screen, lost in games.

Η αδιαφορία του για την φάρμα και τις συζητήσεις τους την ενοχλούσε.

His indifference to the farm and their conversations annoyed her.

Ήθελε να μιλήσει μαζί τους, να τους εξηγήσει γιατί έφυγε.

She wanted to talk with them, to explain why she left.

Το δείπνο έλαβε χώρα κάτω από την μεγάλη ελιά.

Dinner took place under the big olive tree.

Τα χρώματα από τα λουλούδια γύρω τους έδωσαν ζωή στο τραπέζι.

The colors from the flowers around them brought life to the table.

Η Αλέξις εισέπνευσε βαθιά και άρχισε να μιλά.

I Alexis took a deep breath and began to speak.

«Θέλω να ξέρετε ότι δεν εγκαταλείπω τη φάρμα.

"I want you to know that I'm not abandoning the farm.

Απλώς, θέλω να δοκιμάσω τα όνειρά μου στην πόλη».

I just want to try my dreams in the city."

Η σιωπή έπεσε βαριά.

Silence fell heavily.

Όλοι περίμεναν τη Δήμητρα να μιλήσει.

Everyone waited for i Dimitra to speak.

«Αλέξις, η ζωή είναι σαν το λάδι, πάντα βρίσκει το δρόμο της.

"Alexis, life is like oil, it always finds its way.

Η φάρμα θα είναι πάντα εδώ για εσένα».

The farm will always be here for you."

Τα λόγια της γιαγιάς έφεραν ανάσα στην καρδιά της Αλέξις.

Her grandmother's words brought relief to Alexis's heart.

Η συζήτηση συνεχίστηκε, οι φωνές υψώθηκαν, αλλά στο τέλος, βρήκαν ένα κοινό έδαφος.

The conversation continued, voices were raised, but in the end, they found common ground.

Η Αλέξις συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να καλλιεργήσει τα όνειρά της χωρίς να εγκαταλείψει τις ρίζες της.

I Alexis realized she could cultivate her dreams without abandoning her roots.

Μια νέα μέρα ανέτειλε για την Αλέξις.

A new day dawned for i Alexis.

Η αυτοπεποίθησή της μεγάλωσε, και κατάλαβε ότι η ισορροπία ανάμεσα στη παράδοση και την φιλοδοξία ήταν το κλειδί για την ευτυχία της.

Her confidence grew, and she understood that the balance between tradition and ambition was the key to her happiness.

Η φάρμα, με όλη την αγάπη και τη γαλήνη της, θα ήταν πάντα το ασφαλές της καταφύγιο, ενώ θα κυνηγούσε τα όνειρά της στην πόλη.

The farm, with all its love and peace, would always be her safe haven, while she chased her dreams in the city.