Ο ήλιος έκαιγε έντονα πάνω από τα ερείπια της πόλης.

The sun burned intensely over the ruins of the city.

Η σκόνη αιωρούνταν στον αέρα, και ο θόρυβος των κατολισθήσεων ακουγόταν από μακριά.

Dust floated in the air, and the noise of landslides could be heard from afar.

Ο Νίκος προχωρούσε προσεκτικά, κοιτώντας συνεχώς πίσω του για να βεβαιωθεί πως η Ελάρα τον ακολουθούσε.

O Nikos proceeded cautiously, constantly looking back to ensure that i Elara was following him.

Η Ελάρα, με τα μάτια της γεμάτα ελπίδα, χαμογελούσε.

I Elara, with her eyes full of hope, was smiling.

Ήταν το φως στη σκοτεινή αυτή εποχή.

She was the light in this dark time.

«Πρέπει να συνεχίσουμε,» είπε ο Νίκος.

"We must keep going," said o Nikos.

Το νερό και η τροφή τους είχαν σχεδόν εξαντληθεί.

Their water and food were almost depleted.

Το ταξίδι για το καταφύγιο φαινόταν αναγκαίο, αλλά και επικίνδυνο.

The journey to the shelter seemed necessary but also dangerous.

Οι δύο φίλοι περπατούσαν ανάμεσα σε κτίρια που έχασκαν κατεστραμμένα.

The two friends walked among buildings that yawned in ruin.

Η φύση είχε αρχίσει να καταπίνει τα πάντα.

Nature had begun to reclaim everything.

Αγριόχορτα και δέντρα έσπαγαν την πέτρα και το τσιμέντο, κατακτώντας το δικό τους.

Weeds and trees broke through the stone and concrete, asserting their domain.

«Αυτή η πόλη φαίνεται τόσο άδεια,» είπε η Ελάρα.

"This city seems so empty," said i Elara.

«Αλλά ο κόσμος θάλλει εδώ.

"But life thrives here."

»Ο Νίκος ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι του.

O Nikos felt a tightness in his stomach.

Δεν ήθελαν να συναντήσουν κανέναν εδώ.

They didn't want to encounter anyone here.

Οι επιζώντες δεν ήταν πάντα φιλικοί.

Survivors were not always friendly.

Καθώς πλησίαζαν στο κέντρο της πόλης, άκουσαν φωνές.

As they approached the city center, they heard voices.

Ο Νίκος σταμάτησε απότομα.

O Nikos stopped abruptly.

«Πρέπει να κρυφτούμε,» ψιθύρισε, τραβώντας την Ελάρα πίσω από ένα τοίχο.

"We need to hide," he whispered, pulling tin Elara behind a wall.

Οι φωνές πλησίαζαν.

The voices were getting closer.

Ήταν μια ομάδα επιζώντων, αλλά δεν είχαν φιλικές προθέσεις.

It was a group of survivors, but they did not have friendly intentions.

«Τι κάνουμε τώρα;

"What do we do now?"

» ρώτησε η Ελάρα, τα μάτια της γεμάτα ανησυχία.

asked i Elara, her eyes filled with worry.

«Θα βρούμε τρόπο να περάσουμε από τη σκοτεινή πλευρά,» είπε ο Νίκος.

"We'll find a way to pass through the dark side," said o Nikos.

Ήξερε πως δεν είχαν άλλη επιλογή.

He knew they had no other choice.

Έπρεπε να πάρει ρίσκο για να εξασφαλίσει την ασφάλεια της Ελάρας.

He had to take a risk to ensure i Elara's safety.

Σιγά σιγά, περπάτησαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, προσπαθώντας να μην κάνουν θόρυβο.

Slowly, they walked in the opposite direction, trying not to make any noise.

Όταν οι επιζώντες πέρασαν, ο Νίκος και η Ελάρα διέφυγαν μεσ’ από ένα στενάκι.

When the survivors passed, o Nikos and i Elara escaped through an alley.

Ύστερα από ώρες κρυφτού και στρατηγικών κινήσεων, έφτασαν σε μια κοιλάδα έξω από την πόλη.

After hours of hiding and strategic moves, they reached a valley outside of the city.

Μπροστά τους βρισκόταν το καταφύγιο.

In front of them was the shelter.

Ήταν ένας σπουδαίος όγκος πέτρας και ξύλου, περιφραγμένος από τείχη.

It was a massive construct of stone and wood, surrounded by walls.

Υπήρχε ζωή εκεί μέσα.

Life was there within.

«Τα καταφέραμε!

"We made it!"

» φώναξε η Ελάρα γεμάτη χαρά.

shouted i Elara joyfully.

Ο Νίκος την κοίταξε και χαμογέλασε.

O Nikos looked at her and smiled.

Καθώς διέσχιζαν την πύλη, ο Νίκος ένιωθε ένα βάρος να φεύγει από τους ώμους του.

As they crossed the gate, o Nikos felt a weight lift from his shoulders.

Η ελπίδα της Ελάρας είχε γίνει η δική του δύναμη.

I Elara's hope had become his strength.

Αυτή η νέα αρχή τους περίμενε.

This new beginning awaited them.