Ο ήλιος έδυσε πίσω από τα ψηλά δέντρα.

The sun set behind the tall trees.

Τα φύλλα έπεφταν σαν πολύχρωμες βροχοστάλες πάνω στο έδαφος του δάσους.

The leaves fell like colorful raindrops onto the forest floor.

Ο αέρας ήταν γεμάτος μυρωδιά από πεύκο και υγρή γη.

The air was filled with the scent of pine and damp earth.

Οι μαθητές είχαν στήσει τις σκηνές τους κοντά στο σχολείο.

The students had set up their tents near the scholeio.

Ήταν ο πρώτος κατασκηνωτικός τους εξορκισμός της χρονιάς.

It was their first camping trip of the year.

Η Θάλεια, ο Νικόλας και η Ελένη κάθονταν γύρω από τη φωτιά.

Thaleia, Nikolas, and Eleni sat around the fire.

Ο Νικόλας μιλούσε για τολμηρές περιπέτειες και η Ελένη διάβαζε ένα βιβλίο, παρόλο που οι φωτιές έκαιγαν χαμηλά.

Nikolas was talking about daring adventures, and Eleni was reading a book, even though the fires were burning low.

Η Θάλεια, όπως πάντα, αισθανόταν ότι τη σκίαζαν οι άλλοι δύο φίλοι της.

Thaleia, as always, felt overshadowed by her two friends.

Αλλά απόψε, είχε αποφασίσει να αλλάξει την κατάσταση.

But tonight, she had decided to change that.

"Μπορώ κι εγώ να ηγηθώ μιας περιπέτειας," δήλωσε αποφασιστικά η Θάλεια.

"I can lead an adventure too," Thaleia declared decisively.

Ο Νικόλας χαμογέλασε διότι του άρεσε η ιδέα, και η Ελένη, αν και διστακτική, άφησε το βιβλίο της στην άκρη.

Nikolas smiled because he liked the idea, and Eleni, though hesitant, put her book aside.

"Πάμε," είπε ο Νικόλας, σηκώνοντας τον φακό του.

"Let's go," said Nikolas, raising his flashlight.

Η Θάλεια πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε μπροστά.

Thaleia took a deep breath and started forward.

Το δάσος φαινόταν πιο μεγάλο και πιο σκοτεινό τη νύχτα.

The forest seemed larger and darker at night.

Οι φήμες για παράξενους ήχους και σκιές δεν έπαυαν να της προκαλούν ανησυχία.

The rumors of strange sounds and shadows continued to make her uneasy.

Καθώς προχωρούσαν, ο ήχος του ανέμου ανάμεσα στα κλαδιά έκανε την καρδιά της Θάλειας να χτυπά δυνατά.

As they moved forward, the sound of the wind among the branches made Thaleia's heart beat loudly.

Οκλωστές σκιές κυμάτιζαν γύρω τους.

Shifting shadows flickered around them.

Ο Νικόλας σκούντησε τη Θάλεια, δείχνοντάς της με το φακό του κάτι που τρεμόπαιζε μπροστά τους.

Nikolas nudged Thaleia, showing her something flickering ahead with his flashlight.

Η Ελένη κρατούσε σφιχτά τον φακό της.

Eleni held her flashlight tightly.

"Είναι απλά ο άνεμος," μουρμούρισε η Θάλεια.

"It's just the wind," Thaleia murmured.

Με τη φωνή της όσο πιο σταθερή μπορούσε, οδήγησε τους φίλους της μέσα από το δάσος.

With her voice as steady as she could manage, she led her friends through the forest.

Τα μάτια της προσπαθούσαν να προσανατολιστούν παρακολουθώντας τις λεπτομέρειες του μονοπατιού.

Her eyes tried to focus on the details of the path.

Τελικά, καθώς η νύχτα προχώρησε, βρήκαν το δρόμο τους πίσω στο κάμπινγκ.

Eventually, as the night progressed, they found their way back to the campsite.

Οι φωτιές σιγόκαιγαν ακόμη και η ηρεμία ήταν ευπρόσδεκτη.

The fires were still smoldering and the calm was welcome.

Η Θάλεια ένιωσε το βάρος του φόβου να φεύγει από πάνω της.

Thaleia felt the weight of fear lift off her.

"Τα κατάφερες, Θάλεια!"

"You did it, Thaleia!"

είπε ο Νικόλας με ενθουσιασμό, ενώ η Ελένη κούνησε το κεφάλι της χαμογελώντας.

said Nikolas enthusiastically, while Eleni nodded, smiling.

Η Θάλεια ένιωσε την αυτοπεποίθηση να ανθίζει μέσα της.

Thaleia felt her confidence blooming within her.

Μπορούσε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, ακόμα κι αν την τρόμαξαν.

She could face the challenges, even if they frightened her.

Απόψε είχε αποδείξει ότι μπορούσε να είναι το ίδιο τολμηρή με τους φίλους της.

Tonight she had proven she could be just as daring as her friends.

Και αυτό, για τη Θάλεια, ήταν απίστευτα ενθαρρυντικό.

And that, for Thaleia, was incredibly encouraging.