Το φως του φεγγαριού λαμποκοπούσε πάνω στην ήρεμη θάλασσα της παραλίας.

The light of the moon shimmered over the calm sea of the beach.

Τα φύλλα από τα πλατανόδεντρα έτριζαν στον φθινοπωρινό άνεμο.

The leaves from the platanodendra rustled in the autumn wind.

Η Φαίδρα και ο Νίκος περπατούσαν κατά μήκος της παραλίας, απολαμβάνοντας τη δροσερή βραδιά.

i Phaedra and o Nikos walked along the beach, enjoying the cool evening.

Η Φαίδρα ανυπομονούσε να περάσει όμορφες στιγμές με τον αδελφό της, που είχε έρθει από μακριά, ενώ ο Νίκος κρατούσε τη φωτογραφική του μηχανή έτοιμος να συλλάβει τη μαγική στιγμή που το φεγγάρι θα αναδυθεί στον ορίζοντα.

i Phaedra was eager to spend beautiful moments with her brother, who had come from afar, while o Nikos held his camera ready to capture the magical moment when the moon would rise on the horizon.

Η χαλαρή ατμόσφαιρα διακόπηκε ξαφνικά.

The relaxed atmosphere was suddenly interrupted.

Ο Νίκος ένιωσε έναν έντονο ζαλάδιασμα.

o Nikos felt a strong dizziness.

Στάθηκε ακίνητος για μια στιγμή, με το χέρι στο κεφάλι του.

He stood still for a moment, with his hand on his head.

«Είσαι καλά;

"Are you okay?"

» τον ρώτησε ανήσυχη η Φαίδρα, παρατηρώντας ταραχώδη τον αδελφό της.

asked i Phaedra worriedly, observing her brother's unease.

«Είμαι καλά, απλώς αρρωσταίνω λίγο από το ταξίδι» απάντησε, προσπαθώντας να δείξει ευδιάθετος.

"I'm fine, I just feel a bit sick from the journey," he replied, trying to appear cheerful.

Ωστόσο, η Φαίδρα δεν ήταν πεπεισμένη.

However, i Phaedra was not convinced.

Ήξερε πως η δουλειά της δεν σταματά ποτέ.

She knew that her work never stops.

Αλλά ο Νίκος, ανυπόμονος για το τέλειο φεγγάρι, επέμενε να συνεχίσουν, υποβιβάζοντας το ζαλάδιασμα ως ασήμαντο.

But o Nikos, eager for the perfect moon, insisted on continuing, downplaying the dizziness as insignificant.

Η ώρα περνούσε και ο Νίκος πήγαινε όλο και χειρότερα.

Time passed and o Nikos's condition worsened.

Όταν τελικά το φεγγάρι άρχισε να φωτίζει τον ορίζοντα, το ζαλάδιασμα έγινε έντονο.

When the moon finally began to illuminate the horizon, the dizziness intensified.

Ο Νίκος σκόνταψε και κινδύνευε να πέσει στην άμμο.

o Nikos stumbled and was in danger of falling onto the sand.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Φαίδρα έδρασε.

Without a second thought, i Phaedra acted.

Τον οδήγησε με προσοχή σε ένα κοντινό παγκάκι.

She carefully led him to a nearby bench.

Με την ιατρική της εμπειρία, του έδωσε τις πρώτες βοήθειες και τον ηρέμησε μέχρι που ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης.

With her medical experience, she gave him first aid and calmed him until he regained control of the situation.

Ο Νίκος ένιωθε καλύτερα, ανακουφισμένος.

o Nikos felt better, relieved.

Εκεί, μαζί, αγκαλιασμένοι παρακολουθούσαν το φεγγάρι να φωτίζει τη νύχτα.

There, together, embraced, they watched the moon illuminate the night.

Δεν υπήρχε άλλο μέρος που να θέλουν να είναι.

There was no other place they'd rather be.

Η Φαίδρα κατάλαβε ότι μερικές φορές χρειάζεται να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν μόνοι τους.

i Phaedra realized that sometimes she needs to let things unfold on their own.

Να μην είναι πάντα σε επιφυλακή.

Not always to be on alert.

Και ο Νίκος, από την άλλη, συνειδητοποίησε το πόσο σημαντικό είναι να προσέχει την υγεία του και να εκτιμά τις απλές, αξέχαστες στιγμές με αυτούς που αγαπά.

And o Nikos, on the other hand, realized how important it is to take care of his health and to cherish the simple, unforgettable moments with those he loves.

Η θάλασσα συνέχισε να γλύφει απαλά τα ακρογιαλιά, και το φεγγάρι, ο αληθινός οδηγός της νύχτας, έλαμπε σταθερά.

The sea continued to gently lap at the shore, and the moon, the true guide of the night, shone steadily.