
When Poetry Casts a Spell: A Heartfelt Encounter in Dublin
FluentFiction - Irish
Loading audio...
When Poetry Casts a Spell: A Heartfelt Encounter in Dublin
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí coinnle ag lasadh go mreabhach ar bhordanna beaga timpeall ar seomra cluthar an Mhúsaem Scríbhneoirí i mBaile Átha Cliath.
Candles flickered softly on small tables around the cozy room of the Músaem Scríbhneoirí in Baile Átha Cliath.
Bhí bríonna an Éarlais taobh amuigh, idir éin ag soilsiú agus crainn ag datha na duilleoga beaga.
The meanings of the Éarlais were outside, amidst birds illuminating and trees coloring their small leaves.
Istigh, bhí foirtíonn deanaíodh scáthán ar na ballaí agus ardaigh guth na filí mar fhlotha ar an gcuid is fearr dá dhán.
Inside, fortresses mirrored on the walls and the poets' voices rose like a wave over the best parts of their poems.
Chuaigh Cillian isteach sa seomra leisciúil.
Cillian entered the room tentatively.
Bhraitheann sé beagán míchompordach.
He felt a bit uncomfortable.
Fear ciúin is ea é, le draíocht ina shamhlaíocht ach amhras ina chroí.
He was a quiet man, with magic in his imagination but doubt in his heart.
Bhí sé ag lorg inspioráide, ach chomh maith, croí eile chun a bheith páirteach leis i mbun cruthaitheach.
He was seeking inspiration, but also another heart to join him in creative endeavor.
Suigh Aoife ag an gcur amú, a súile gorm gléineach leis an eachtra.
Aoife sat in the corner, her bright blue eyes lively with the scene.
Is mac léinn staire ealaíne í le paisean don fhilíocht.
She was an art history student with a passion for poetry.
Tháinig sí chun tacaíocht a thabhairt dá cara, ach fonn uirthi chomh maith daoine nua a bhaint amach agus ceangal níos doimhne a dhéanamh.
She came to support her friend, but was also eager to meet new people and forge deeper connections.
Bhí eagergramar idir Cillian agus Aoife.
There was eager conversation between Cillian and Aoife.
Bhí siad araon i mbun taithneamh den léamh le chéile, nuair a luaigh Aoife ainm file mór éireannach.
They were both enjoying the reading together when Aoife mentioned the name of a great Irish poet.
D'fhéach Cillian isteach ina súile, agus d'oscail comhrá nua eatarthu ar bhunadh na línte, áirítear an grá náisiúnta a bhí acu araon don litríocht.
Cillian looked into her eyes, and a new conversation opened between them about the origin of the lines, including their mutual national love for literature.
De réir a chéile, d'fhás caint ina cairdeas éasca.
Gradually, talk turned into an easy friendship.
Spreag Aoife Cillian chun dul suas dtí an stáitse le linn an seisiún oscailte.
Aoife encouraged Cillian to go up to the stage during the open session.
Cé nach raibh sé cróga go fóill, mhothaigh sé meonáil Aoife chun tacaíocht a thabhairt agus, go heaglach, léigh cuid dá fhilíocht.
Though he wasn’t brave just yet, he felt Aoife's willingness to offer support and, hesitantly, he read some of his poetry.
Bhain a dhoimhneacht éist ó lucht éisteachta géarchúiseach, agus shamhlaigh Aoife athrú istigh ann.
His depth captured the attention of a discerning audience, and Aoife imagined a change within him.
Tar éis an léacht, shiúil siad amach le chéile ón músaem.
After the reading, they walked out of the museum together.
Bhí an ghrian ag dul faoi idir a chéile a casadh an dorchadas le dathanna óir.
The sun was setting, casting darkness turned golden between them.
Labhair siad fúthu fionaltachtaí liteartha; scríbhneoirí is fearr le cúiseanna, a bhí stránna nua le muinín agus tuiscint nua.
They talked about literary passions; favorite writers for specific reasons, opening new doors with confidence and newfound understanding.
Bhris Cillian a shál amhrasach.
Cillian broke through his doubtful hesitation.
Mhothaigh sé saor, lánaoisc faoi shúil admhóch.
He felt free, fully recognized under an approving gaze.
D'aimsigh Aoife ceannsaile filíochta ina comhluadar raibh sí á lorg sa chathair mór seo.
Aoife found something akin to the poetry she was seeking in this big city within his company.
Go gairid, socraíonn siad fáiltiú ag club leabhar áitiúil.
Soon, they decided to attend a local book club meeting.
Ár ndícheall d'éirigh go h-éasca le teagmháil nua, le teacht na Noll a bheith níos mó ná cairdeas le féidearthaí gan teorainn bearta.
Their efforts easily transformed into a new connection, with the arrival of the holidays being more than friendship with limitless potential plans.
Faoin gclúdach brí leis an fhilíocht Éireannach, fuair siad cách a chéile i measc cúisicneacha fáiscthe.
Beneath the meaningful veil of Irish poetry, they found mutual understanding among shared motivations and mysteries.
Agus d'fhág an músaem le lúcháir d'fhásanna gnúis, agus anáil na rúin na muiníne fuaimnuachta ar bhealach isteach freisin.
And they left the museum with joy in their faces, and the breath of newfound confidence carried them forward as well.