
Mystery in Contae an Chláir: The Case of the Missing Bicycle
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Mystery in Contae an Chláir: The Case of the Missing Bicycle
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Lá breá earraigh a bhí ann i gContae an Chláir.
It was a fine spring day in Contae an Chláir.
Bhí an ghrian ag taitneamh go geal, agus na bláthanna ag oscailt timpeall an stáisiúin Gardaí bheag.
The sun was shining brightly, and the flowers were blooming around the small Garda station.
Bhí an áit plódaithe le daoine, gach duine ag déanamh a ndálaí féin.
The place was crowded with people, each busy with their own affairs.
Ag an stáisiún Gardaí, d’oscailg Aoife an doras go rabharta éadóchais agus d’eachtra a bhí róchasta aici.
At the Garda station, Aoife opened the door with a wave of despair over an incident that was too complex for her.
Bhí a rothar imithe!
Her bicycle was missing!
Ní raibh sé i bplásóg na scoile áit a fhágadh é gach lá.
It wasn't in the school yard where she left it every day.
Bhí Aoife cinnte go raibh éagóir déanta uirthi.
Aoife was certain that an injustice had been done to her.
Agus bhí sí chomh himníoch faoi seo a insint do Cillian, a deartháir mór, a bhí chomh calma le loch ciúin ar maidin.
And she was so anxious about telling Cillian, her big brother, who was as calm as a quiet lake in the morning.
Shíl Aoife go mbeadh Ronan, buachaill a raibh clú air mar scéalaí beag, taobh thiar den imeacht seo.
Aoife thought that Ronan, a boy known for being a little mischief-maker, was behind this incident.
Bhí cuma i gcónaí réidh ar Ronan le rud éigin a cheilt, ach dhiúltaigh sé d’aon bhaint leis an rothar caillte.
Ronan always seemed ready to hide something, but he denied any involvement with the missing bicycle.
Bhí rún éigin faoi Ronan, agus shocraigh Aoife an fhírinne a fháil amach.
There was a secret about Ronan, and Aoife decided to find out the truth.
“Caithfimid imscrúdú a dhéanamh,” a dúirt Aoife go grianmhar le Cillian.
“We have to investigate,” said Aoife brightly to Cillian.
“Ní bheidh mé sásta go dtí go bhfaighidh mé mo rothar ar ais.”
“I won’t be satisfied until I get my bike back.”
Chuaigh Aoife agus Cillian ar thóir an rothair trí na páirceanna glasa agus timpeall an bhaile bheag.
Aoife and Cillian went in search of the bicycle through the green fields and around the small town.
Ní raibh aon rud le fágháil go dtí gur chuala Aoife glór coimhthíoch taobh thiar de sheanbhalla cloiche.
There was nothing to be found until Aoife heard a strange voice behind an old stone wall.
Bhí fear óg ann, Tomás an cúlbhrí, nach raibh rún ar bith aige ach dul i bhfolach as spraoi na rothair a bhí curtha aige ansin.
There was a young man, Tomás the prankster, who had no intention other than to hide for the fun of the bike he had placed there.
“Níl ann ach aineolas agus aincheist,” arsa Tomás.
“It’s nothing but ignorance and confusion,” said Tomás.
“Ní raibh a fhios agam gur leat é,” a mhínigh sé le cúthail.
“I didn’t know it was yours,” he explained shyly.
D’aithin Aoife an mischief a rinneadh agus ghlac sí buíochas le Cillian as a chuid tacaíochta.
Aoife recognized the mischief that had been done and thanked Cillian for his support.
D’fhill sí an rothar go hálainn go dtí a seal ar ais, níos cliste agus níos sásta.
She returned the bicycle beautifully to its rightful place, wiser and happier.
Mar fhoirm faoi leith den eolas nua sin, scaoil Ronan rún a croí freisin.
As a particular form of newfound knowledge, Ronan revealed a secret from his heart too.
Bhí sé ag iarraidh run fanann faoi cheilt, ní baint ar bith leis an ngoid.
He wanted to keep a secret, nothing to do with the theft.
Bhí sé ag imirt ceoltóirí sa chlós le chéile, rud a bhí faoin léire nach mbeadh a fhios ag ach an sciar dá dtiomantas.
He had been playing musicians together in the yard, something about which only a share of their commitment would know.
D’fhéadfadh na réitigh chun an cheangail nua a chruthú, ag léirsiú nach bhfuil gach rud mar is cosúil agus gur féidir cairdeas a spreagadh as míthuiscintí.
The solutions could create a new bond, demonstrating that not everything is as it seems and that friendship can be inspired by misunderstandings.
Aoife agus Ronan a bhí cairde nua le chéile, agus thuig Aoife nach ceart do dhuine breithiúnas a dhéanamh ar bhonn tuairimí amháin.
Aoife and Ronan became new friends, and Aoife understood that one should not judge solely on opinions.
Bhí an lá leanúnach, lán le gealladh earraigh nua, agus bhí grian na Bealtaine ag taitneamh orthu go léir.
The day continued, full of the promise of a new spring, and the grian na Bealtaine shone brightly on them all.