
Unlocking Dublin's Library: Midnight Secrets Unveiled
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Unlocking Dublin's Library: Midnight Secrets Unveiled
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Lá álainn earraigh a bhí ann i mBaile Átha Cliath, agus bhí gaineamh glas le feiceáil sna páirceanna fud fad na cathrach.
It was a beautiful spring day in Baile Átha Cliath (Dublin), and there was green sand visible in the fields throughout the city.
Bhí Siobhan agus Eamon istigh i Leabharlann Choláiste na Tríonóide, áit a raibh an t-aer trom le boladh seanpháipéir agus eagna ársa.
Siobhan and Eamon were inside the library of Coláiste na Tríonóide (Trinity College), where the air was thick with the smell of old paper and ancient wisdom.
Bhíodh solas lag ó na fuinneoga agam ar na seilfeanna adhmaid, nach raibh le feiceáil le haoisanna na gceithre chearnóg ina suí go ciúin ina gcuasán fairsing.
Soft light from the windows fell upon the wooden shelves, which hadn't been visible for ages, sitting quietly in their wide alcoves.
Bhí Siobhan, taighdeoir díograiseach, leabhlagtha ann, ag breathnú go díreach ar na lámhscríbhinní ársa.
Siobhan, a diligent researcher, was absorbed there, gazing intently at the ancient manuscripts.
Bhí brionglóid aige faoi shaothar iontach a aimsíodh—rud nach raibh aon duine eile feicthe riamh.
She was dreaming of discovering a marvelous work—something no one else had ever seen.
Ba í an seanchas an rud a thug sí isteach sa leabharlann gach lá.
It was folklore that she brought into the library every day.
Ach bhí fadhb ann.
But there was a problem.
Bhí comhdhúile ar tí tosú, agus ní bheadh rochtain ar na codanna is sine den leabharlann ar fáil.
Consolidations were about to start, and access to the oldest parts of the library would no longer be available.
Bhí Eamon, Staraí atá traidisiúnta agus grámhar ar a ghnáthamh, in éineacht léi.
Eamon, a historian who is traditional and fond of his routines, was with her.
Ach bhí amhras air faoi dul i ngleic le dlíthe an leabharlanna ar bhealach suas.
But he was doubtful about engaging with the library's rules in an unconventional way.
Dúirt sé go rialta, "Siúlann sé an cat mall ach siúlann sé raice.
He regularly said, "The cat walks slow, but he plans."
" Ba é sin a mhantra.
That was his mantra.
Oíche amháin, labhair Siobhan leis faoi cairdeas agus an fonn láidir a raibh uirthi an rud rí-altach a dhéanamh.
One night, Siobhan spoke to him about friendship and the strong desire she had to do something extraordinary.
"Eamon," ar sí, "feiceann tú cad atá orm.
"Eamon," she said, "you see what I'm facing.
Ní féidir liom cur suas leis an teora seo.
I can't put up with this boundary.
Inis dom, cén dóigh a bhfuil muid ag dul isteach?
Tell me, how are we going to get in?
Tá an seans againn rud éigin urghnách a aimsiú, agus b'fhéidir rud a d'fhéadfadh léargas a thabhairt ar stair na hÉireann.
We have the chance to discover something remarkable, maybe something that could shed light on the history of Éire (Ireland)."
"Tar éis síor-luamhaireachta agus díospóireachta, d’aontaigh Eamon go drogallach í a leanúint.
After persistent lobbying and debate, Eamon reluctantly agreed to follow her.
Ar fheabhas na meán oíche, chaithadar cloigeann lámhscríbhinní i gcúinne imeallach, faoi scáth aisteach a d'fhan as an tréimhsí suirbhéireachta roimhe seo.
At the height of midnight, they donned their manuscript disguises in a secluded corner, under a strange shadow that had remained out of previous surveys.
Leis an clog ag bualadh ceathrú chun a naoi, mar a tháinig an comhdhúileoirí isteach, fuair Siobhan rud nach raibh súil aici leis—a lámhscríbhinn le pictiúr den sean-amhrán mara, nár foilsíodh go riamh roimhe seo.
With the clock striking a quarter to nine, as the consolidators entered, Siobhan found something she hadn't expected—a manuscript with a picture of an ancient sea song, never published before.
Bhí a croí ag preabadh lena sceitimíní.
Her heart leaped with excitement.
Le cabhair Eamon, thiontú a bhrionglóid i ndáiríre.
With Eamon's help, her dream became a reality.
Agus i mbarr an ghluaisteáin isteach, sciob an téacs mar fhaisnéis nádúrtha nua—leagan nua den stair, a thiontú isteach i dtaispeántas nua sa leabharlann.
And in the car ride home, the text was swept up as new, natural information—a new version of history, transformed into a new exhibition in the library.
Bhain an scéal clú idir na scoláirí agus seanchaíthe.
The story gained fame among scholars and traditional storytellers.
D'aimsíodh Siobhan ní amháin lámhscríbhinn suimiúil, ach fuair sí muinín agus spreagadh úr ar a slí gairmiúil nua.
Siobhan discovered not only an interesting manuscript but also newfound confidence and inspiration in her new professional path.
Thosaigh Eamon, leis féin, le meas a bheith aige ar an eachtraíocht ina mheon istigh.
Eamon, for his part, began to appreciate the adventure in his inner mindset.
Agus mar sin, i measc lámhscríbhinní a chaomhnú na gcéadta bliain, fuair siad ní amháin an t-eolas, ach féin-eolaíocht freisin.
And so, among manuscripts preserved for hundreds of years, they found not only knowledge but self-knowledge too.