
From Script to Stage: Niamh's Rise to Stardom at Chnoc an Chróin
FluentFiction - Irish
Loading audio...
From Script to Stage: Niamh's Rise to Stardom at Chnoc an Chróin
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Bhí an ghrian ag luí go mall thar an tuath Gaelach, soilsiú na duilleoga buí agus rua ar na crainn mórthimpeall ar scoil Chnoc an Chróin.
The sun was setting slowly over the Gaelach countryside, illuminating the yellow and russet leaves on the trees surrounding scoil Chnoc an Chróin.
Bhí radharc na tire aoibhinn, ach i gcroí Niamh, bhí imní.
The scenic view was pleasant, but in Niamh's heart, there was anxiety.
I rith an ama seo, bhí an scoil ag ullmhú don dráma geimhridh.
During this time, the school was preparing for the winter play.
Bhí féile Samhain beagnach thart agus, cé nach gceiliúrtar Lá an Altaithe go forleathan in Éirinn, bhí roinnt daoine sa cheantar fiosrach faoi.
The Samhain festival was almost over and, although Thanksgiving isn’t widely celebrated in Ireland, some people in the area were curious about it.
Bhí orainn i gcónaí foghlaim ó chultúir eile.
We always had to learn from other cultures.
Bhí Niamh ina suí ina seomra, peann sa lámh aici, agus a script drámaí os a comhair.
Niamh was sitting in her room, pen in hand, with her drama script in front of her.
Bhí sí ciúin agus cruthaitheach ach bhí eagla uirthi.
She was quiet and creative but scared.
Bhí sí ag smaoineamh uirthi féin, "Ní bheidh sé maith go leor.
She was thinking to herself, "It won't be good enough."
" Ach rinne sí iarracht.
But she made an effort.
Bhí Seán, a cara is fearr, ina suí in aice léi.
Seán, her best friend, was sitting next to her.
Bhí sé i gcónaí ag spreagadh í.
He was always encouraging her.
"Tá tú cumasach, Niamh.
"You’re talented, Niamh.
Is féidir leat é a dhéanamh," ar sé go díograiseach.
You can do it," he said enthusiastically.
Ghlac Niamh a chomhairle go tromchúiseach ach fós bhí sí neirbhíseach.
Niamh took his advice seriously, but she was still nervous.
Bhí Aoife, an múinteoir fuinniúil, ar díograis iontaofa, i gcónaí ag tacú le Niamh.
Aoife, the energetic teacher, was dependable in her enthusiasm, always supporting Niamh.
Bhí sí i gcónaí ag rá léi, "Tá scéalta agat a bhfuil ardmhisneach iontu.
She was always telling her, "You have stories with great courage in them.
Caithfidh tú iad a roinnt.
You need to share them."
" Bhí Naomh foighneach leis an múinteoir.
Niamh was patient with the teacher.
Sa deireadh, leis an tacaíocht ón mbeirt, rinne Niamh cinneadh a script a chur isteach.
In the end, with support from the two of them, Niamh decided to submit her script.
San am sin, thosaigh oibrí ar an dráma ag tosú agus thuig sí go raibh spéis níos mó aici sa chruthaitheacht.
During that time, as the play began production, she realized she had a greater interest in creativity.
Socríonn sí cabhrú leis an stiúradh.
She decided to help with the directing.
Bhí sé eispéireas nua di ach díograiseach.
It was a new experience for her but an exciting one.
Ní raibh sí ag ceapadh go mbeadh sí chomh hábalta.
She hadn’t expected to be so capable.
Tháinig an lá mór chun na drámaí roghnaithe a fhógairt.
The big day to announce the chosen plays arrived.
Bhí sello ar Niamh nuair a chuala sí a hainm.
Niamh was surprised when she heard her name.
Bhí lúcháir agus iontas uirthi.
She was thrilled and astonished.
Ach ansin, tharla rud gan choinne - d'éirigh go dona leaisteoir an príomh-ról.
But then, something unexpected happened – the actor for the lead role withdrew.
Bhí ar Niamh cinneadh a dhéanamh: Ghlac sí an deis agus ról an phríomhcharachtar a ghlacadh.
Niamh had to make a decision: She took the opportunity and accepted the lead character's role.
Bhí sí neirbhíseach ach agus í ar an stáitse, fuair sí an misneach a bhí ag teastáil uaithi.
She was nervous, but once on stage, she found the courage she needed.
Tháinig deireadh an dráma.
The play ended.
Bhí an lucht féachana ag clabhtaíl in ardghuth agus seasadh suas iad.
The audience was clapping loudly and gave a standing ovation.
Tháinig le Niamh a misneach ina scríbhneoir agus ina léiritheoir.
Niamh found her courage as a writer and as a producer.
Bhí sí níos muiníní agus d'aithin sí, sa deireadh thiar, an luach a bhí ina smaointe.
She was more confident and, in the end, recognized the value in her ideas.
Leis an geimhreadh ag druidim níos gaire, bhí sásamh agus bród saoir don namhaid a fuair sí.
With winter drawing nearer, there was a sense of satisfaction and pride in the challenge she had conquered.
Chuir sí an teachtaireacht abhaile, ní raibh ann ní ba thábhachtaí ná a bheith fíor do féin.
She brought home the message that nothing is more important than being true to oneself.