
Eamon's Choice: A Melody Over Money in Festive Temple Bar
FluentFiction - Irish
Loading audio...
Eamon's Choice: A Melody Over Money in Festive Temple Bar
Sign in for Premium Access
Sign in to access ad-free premium audio for this episode with a FluentFiction Plus subscription.
Tá Temple Bar lán le beatha anocht, maisithe le soilse geala na Nollag.
Temple Bar is full of life tonight, adorned with the bright Christmas lights.
Tá an t-aer lán le fuaimeanna gáire, ceol traidisiúnta, agus gloiní ag cloí le chéile.
The air is filled with sounds of laughter, traditional music, and glasses clinking together.
Cé go bhfuil sé fuar, spreagann an tslua teas na hócáide.
Even though it's cold, the crowd is ignited by the warmth of the occasion.
I measc an tsuaircis seo ar an oíche gheimhridh, suíonn Eamon ag an gcúinne, a anál throma, agus súil aige ar a fhón póca atá ina lámha.
Amid this winter night festivities, Eamon sits at the corner, breathing heavily, eyes fixed on his mobile phone that rests in his hands.
Bhí guth ar an bhfón, ag tairiscint post mór do Eamon.
A voice on the phone offered Eamon a significant job.
Tairiscint a athróidh a shaol ó bhonn.
An offer that would turn his life around completely.
Bheadh slándáil aige, rud nár bhraith sé riamh.
He would have security, something he had never felt before.
Ach bhí taobh dorcha leis.
But there was a dark side to it.
Bhaineann an post seo deireadh a chur lena aisling ceoil.
This job would put an end to his dream of music.
Eamon, fear óg le croí ceoil, a d’fhulaing leis an amhras agus leis an aonarseacht.
Eamon, a young man with a musical heart, had long struggled with doubt and loneliness.
Anois, bhí an cinneadh aici.
Now, the decision was his.
“Siobhán!” ar sé, agus d’ardaigh sé a cheann.
"Siobhán!" he said, lifting his head.
Bhí sí ina seasamh os a chomhair, deoirnáin agus mar a bheadh solas allabair inti.
She stood before him, a tear in her eye, glowing like a beacon.
"Cad ba chóir dom a dhéanamh?"
"What should I do?"
Chuig rud ar bith a bhí Siobhán, bhí sí ina cara mór do Eamon.
To everything that Siobhán was, she remained a great friend to Eamon.
"Éist le do chroí," a dúirt sí le gáire grámhar.
"Listen to your heart," she said with a loving smile.
“Ní fhéadfadh airgead do ghrá don cheol a shásamh riamh.”
"Money could never satisfy your love for music."
Chuaigh Eamon taobh amuigh, a bhríste ag stealladh fál, chuig cladaí na Life.
Eamon went outside, his trousers splashing in puddles, to the banks of the Liffey.
Bhí Declan, a chomrádaí i gceol, ann cheana.
Declan, his partner in music, was already there.
"Bog nó dílis?" a d’fhiafraigh Declan, súil an eolais ina oráiste.
"Soft or loyal?" Declan asked, his knowing eyes lit up in the orange glow.
"Tá sé chomh crua," a d'fhreagair Eamon.
"It's so tough," Eamon replied.
Bhí sé ansin, ar an mbench, ag breathnú ar an abhainn recalls uile a chaith Eamon amhras air féin.
There on the bench, gazing at the river, Eamon recalled all the doubts he'd had about himself.
Ach ansin, chuimhaidh sé ceol á seinm air, ceol a chas sé féin uair amháin le díograis.
But then, he remembered music being played, music he had once played himself with passion.
Bhí ceoltóir sráide ag seinm ceann dá chuid cumadóireachta féin.
A street musician was playing one of his own compositions.
D’éist Eamon.
Eamon listened.
Bhí a chroí ag bualadh go gasta.
His heart was pounding fast.
"Is é mo cheol é seo," a mheabhraigh sé.
"This is my music," he reminded himself.
Bhí na nótaí dá cheol féin san aer, ag dul go deas imithe leis an gcith faoina chroí.
The notes of his own music were in the air, beautifully intertwined with the raindrops upon his heart.
Daoine ag stopadh, ag éisteacht, ag taitneamh.
People stopping, listening, enjoying.
Nuair a d’imigh na nótaí deiridh isteach san aer gaofar, d’ardaigh rud éigin i gcroí Eamon.
When the final notes faded into the windy air, something lifted in Eamon's heart.
Gan mhoill, ghlac sé an cinneadh mór.
Without hesitation, he made the big decision.
Shocraigh sé.
He resolved.
Ní féidir leis an grá sin a chur ar leath taobh de bhratach.
He could not set aside that love.
Tháinig sé ar ais ar an tsráid, bhí sé ag déanamh aire don guth sin sa bhfón.
He returned to the street, minding the voice on the phone.
"Tá brón orm," ar sé os ard, "ní féidir liom glacadh leis an tairiscint."
"I'm sorry," he called out loud, "I cannot accept the offer."
Bhí sé ag seasamh leis.
He stood firm.
Thabharfadh sé aghaidh ar an neamhchinntiúlacht leis an paisean anois a cuirfidh daingean ar gach eagla.
He would face the uncertainty now with a passion that would hold every fear at bay.
Agus mar a siúla Eamon ar ais isteach i Temple Bar, bhraith sé níos socair, níos cinntithí.
And as Eamon walked back into Temple Bar, he felt calmer, more assured.
Bhí sé réidh anois lena thuras ceoil, agus tá a fhios aige gur sin an bealach ceart dó.
He was now ready for his musical journey, knowing that was the right path for him.
I gcathair na Nollag seo, i bParas na ceoil, d’ardaigh Eamon, ag iarraidh saol nua agus níos fudrach a chruthú dó féin.
In this Christmas city, in the Paris of music, Eamon rose, striving to create a new and more fulfilling life for himself.
Bheadh an saol ag éisteacht lena amhrán go fóill.
The world would still hear his song.
Suaimneas thart air, féile ag brú an gheimhridh amach, agus an saol ag oscailt go mór ina leith.
Peace surrounded him, the festival pushing the winter away, and life opening up grandly before him.