In Amsterdam, leeft een man, Jan.

In Amsterdam, there lives a man named Jan.

Hij woont naast een prachtige, oude windmolen.

He lives next to a beautiful, old windmill.

Op een zonnige dag besluit Jan een foto te maken.

On a sunny day, Jan decides to take a photo.

Hij wil een selfie met zijn fiets, met de windmolen achter hem.

He wants to take a selfie with his bike, with the windmill behind him.

Jan pakt zijn fiets en rijdt naar de windmolen.

Jan grabs his bike and rides to the windmill.

Al rijdend probeert hij met één hand zijn telefoon goed te houden.

While riding, he tries to hold his phone steady with one hand.

Met de andere hand houdt hij zijn fiets in balans.

With the other hand, he tries to balance his bike.

Het gaat mis.

It goes wrong.

Plotseling rijdt Jan zo de gracht naast de windmolen in.

Suddenly, Jan rides right into the canal next to the windmill.

Een grote plons!

A big splash!

Jan en zijn fiets liggen in de gracht.

Jan and his bike are in the canal.

Hij kan zwemmen en komt boven water.

He can swim and surfaces.

Maar, zijn fiets en telefoon zijn gezonken naar de bodem van de gracht.

But his bike and phone have sunk to the bottom of the canal.

Een meisje ziet alles gebeuren.

A girl sees everything.

Snelle Lieke is haar naam.

Her name is Quick Lieke.

Ze springt op haar fiets en rijdt snel naar huis.

She jumps on her bike and quickly rides home.

Daar haalt ze een touw en gaat weer terug naar de plek van de grote plons.

There, she grabs a rope and goes back to the spot of the big splash.

Jan is nat en koud.

Jan is wet and cold.

Hij staat aan de kant van de gracht en kijkt naar de plek waar zijn fiets is gezonken.

He stands on the side of the canal and looks at the spot where his bike sank.

Dan ziet hij Lieke.

Then he sees Lieke.

Ze heeft een touw bij zich.

She has a rope with her.

Samen gooien ze het touw in de gracht.

Together, they throw the rope into the canal.

Na vele pogingen vissen ze de fiets op.

After many tries, they fish out the bike.

Jan is blij.

Jan is happy.

Maar, zijn telefoon is nog steeds op de bodem.

But his phone is still at the bottom.

Lieke heeft een plan.

Lieke has a plan.

Ze loopt naar een groep duiven in de buurt.

She walks over to a group of pigeons nearby.

Ze heeft altijd wat zaad bij zich, voor de duiven.

She always has some seeds with her, for the pigeons.

De duiven komen naar haar toe.

The pigeons come towards her.

Ze wijst naar de gracht.

She points to the canal.

"Kunnen jullie helpen?

"Can you help?"

" vraagt ze.

she asks.

De duiven kijken naar elkaar, dan naar de gracht.

The pigeons look at each other, then at the canal.

Ze vliegen op en duiken in de gracht.

They fly up and dive into the canal.

Na een tijdje komt een duif omhoog, met iets glimmends in zijn snavel.

After a while, a pigeon emerges with something shiny in its beak.

Het is de telefoon van Jan!

It's Jan's phone!

Jan kan het niet geloven.

Jan can't believe it.

Hij bedankt Lieke en de duiven.

He thanks Lieke and the pigeons.

Hij is nog steeds nat en koud.

He is still wet and cold.

Maar nu is hij ook blij en verrast.

But now he is also happy and surprised.

Hij kijkt naar zijn fiets, dan naar de windmolen.

He looks at his bike, then at the windmill.

Misschien zijn sommige foto's het risico niet waard, denkt hij.

Maybe some photos are not worth the risk, he thinks.

Van die dag af aan maakt Jan geen selfies meer tijdens het fietsen.

From that day on, Jan no longer takes selfies while cycling.

Hij en Lieke worden goede vrienden.

He and Lieke become good friends.

Ze voeren samen de duiven en vertellen elkaar verhalen over Amsterdam, de windmolen, en de dag van de grote plons.

They feed the pigeons together and tell each other stories about Amsterdam, the windmill, and the day of the big splash.

Jan's fiets en telefoon werken nog steeds, al is het met een paar krassen.

Jan's bike and phone still work, despite some scratches.

En dat is oké, want elke kras herinnert Jan aan het avontuur dat hij heeft beleefd.

And that's okay, because each scratch reminds Jan of the adventure he had.