Amsterdam, een stad vol fietsen, water en mensen, kent ook veel regen.

Amsterdam, a city full of bikes, water, and people, also knows a lot of rain.

Anna, met mooie blauwe ogen, en Lucas, haar vriend met een krullenbos, woonden daar.

Anna, with beautiful blue eyes, and Lucas, her curly-haired friend, lived there.

Op een regenachtige dag, wilden ze naar huis fietsen.

On a rainy day, they wanted to bike home.

Maar, oh nee!

But, oh no!

De straten waren vol met water.

The streets were full of water.

Grote plassen waren er.

There were big puddles.

En ze moesten erdoor.

And they had to ride through them.

Anna ging eerst.

Anna went first.

Plots, slipte haar fiets.

Suddenly, her bike slipped.

"Oh!

"Oh!

", riep ze.

", she exclaimed.

Maar ze viel niet.

But she didn't fall.

Lucas kwam snel.

Lucas came quickly.

Hij hielp haar.

He helped her.

"Wees voorzichtig, Anna", zei hij.

"Be careful, Anna," he said.

Ze fietsten weer.

They biked again.

"Spat, spat!

"Spat, spat!"

" Auto's reden voorbij.

Cars drove by.

Water vloog op.

Water splashed.

Anna en Lucas werden nat.

Anna and Lucas got wet.

Hun kleren plakten.

Their clothes stuck to them.

Bij elke plas, stopten ze.

At each puddle, they stopped.

Lucas keek naar rechts, dan naar links.

Lucas looked right, then left.

"Wacht, Anna, wacht", zei hij.

"Wait, Anna, wait," he said.

Ze wachtten tot de weg klaar was.

They waited until the road was clear.

Dan fietsten ze snel door.

Then they quickly rode through.

Toch waren ze nog blij.

Still, they were happy.

Ze maakten grapjes.

They made jokes.

Ze lachten.

They laughed.

Ondanks de regen, hadden ze plezier.

Despite the rain, they had fun.

Ze waren niet boos op de auto's.

They weren't angry at the cars.

Ze waren niet bang voor het glijden.

They weren't afraid of sliding.

Ze kwamen thuis.

They arrived home.

Ze droogden hun kleren.

They dried their clothes.

Ze dronken warme thee samen.

They drank hot tea together.

Ze keken naar buiten.

They looked outside.

De regen tikte tegen het raam.

The rain tapped against the window.

"Het was moeilijk, maar ook leuk, toch?

"It was hard, but also fun, right?"

", vroeg Lucas.

Lucas asked.

Anna lachte en knikte, "Ja, best wel.

Anna laughed and nodded, "Yes, quite."

"Die dag leerden ze veel.

That day, they learned a lot.

Ze leerden om niet bang te zijn.

They learned not to be afraid.

Ze leerden om geduldig te zijn.

They learned to be patient.

Ze leerden om te lachen, zelfs in de regen.

They learned to laugh, even in the rain.

En ze leerden dit samen.

And they learned this together.

Het was een regenachtige, moeilijke dag in Amsterdam.

It was a rainy, difficult day in Amsterdam.

Maar voor Anna en Lucas, was het een mooie dag.

But for Anna and Lucas, it was a beautiful day.

Ze hadden het overleefd.

They had survived.

Ze waren nog sterker geworden.

They had become even stronger.

En in de eind, was dit het allerbelangrijkste voor hen.

And in the end, this was the most important thing for them.