Het was een zonnige middag in Amsterdam.

It was a sunny afternoon in Amsterdam.

De lucht was blauw en de grachten glinsterden in het licht.

The sky was blue and the canals sparkled in the light.

Johannes was blij.

Johannes was happy.

Hij zou vandaag gaan fietsen langs de Prinsengracht.

Today, he would go cycling along the Prinsengracht.

Emma was ook in Amsterdam.

Emma was also in Amsterdam.

Ze zat aan de kant van de gracht, haar voeten bungelend boven het water.

She sat by the side of the canal, her feet dangling above the water.

Ze droeg een rode jurk en een grote glimlach.

She wore a red dress and had a big smile.

Ze keek naar de boten in het water en luisterde naar de fietsbellen in de verte.

She watched the boats in the water and listened to the distant bike bells.

Toen zag ze Johannes.

Then she saw Johannes.

Hij was groot en droeg een blauwe trui.

He was tall and wearing a blue sweater.

Hij fietste snel, met zijn haren wapperend in de wind.

He cycled quickly, with his hair waving in the wind.

Maar hij keek niet waar hij naartoe ging.

But he wasn't looking where he was going.

Hij keek naar de vogels in de lucht.

He was looking at the birds in the sky.

En toen gebeurde het.

And then it happened.

Johannes fietste sonder te remmen direct het kanaal in, met fiets en al.

Johannes cycled straight into the canal, without braking, with his bike and all.

Emma begon te lachen.

Emma started laughing.

Ze lachte zo hard dat ze bijna omviel.

She laughed so hard that she almost fell over.

Ze kon er niets aan doen.

She couldn't help it.

Het zag er zo grappig uit, Johannes in het water met zijn fietshelm nog op.

It looked so funny, Johannes in the water with his bike helmet still on.

Johannes keek verbaasd naar Emma.

Johannes looked surprised at Emma.

Hij voelde zich een beetje stom, maar hij lachte ook.

He felt a bit silly, but he also laughed.

Samen lachten ze tot ze er buikpijn van kregen.

They laughed together until their stomachs hurt.

Toen hielp Emma Johannes uit het water.

Then Emma helped Johannes out of the water.

Ze gaven elkaar een hand en keken elkaar aan.

They shook hands and looked at each other.

Ze waren nat en koud, maar ze waren ook blij.

They were wet and cold, but they were also happy.

Ze waren blij dat ze lachten en blij dat ze samen waren.

They were happy that they were laughing and happy to be together.

Ze besloten samen een kop warme chocolademelk te drinken in Café de Prins.

They decided to have a cup of hot chocolate together at Café de Prins.

Die dag in Amsterdam werd een dag om nooit te vergeten.

That day in Amsterdam became a day to remember.

Johannes viel in het kanaal en Emma lachte.

Johannes fell into the canal and Emma laughed.

Maar meer dan dat, ze maakten samen een herinnering.

But more than that, they created a memory together.

Ze ontdekten dat vriendschap kan ontstaan op de meest onverwachte momenten.

They discovered that friendship can happen in the most unexpected moments.

En dat, soms, de beste verhalen beginnen met een domme val in het water.

And that, sometimes, the best stories begin with a silly fall into the water.