Kijk naar Jan!

Look at Jan!

Daar fietst hij door de natte straten van de stad Amsterdam.

There he is, cycling through the wet streets of the city of Amsterdam.

Zijn fiets slipt en slipt over de gladde keien, maar Jan is niet bang.

His bike slips and slides over the smooth cobblestones, but Jan is not afraid.

Zijn gekleurd, miniatuurparapluutje, vast aan zijn stuur, beschermt hem tegen de grote, koude druppels van de regen.

His colorful, miniature umbrella attached to his handlebars protects him from the large, cold raindrops.

Langs het kanaal rijdt hij.

He rides along the canal.

De boten dobberen rustig op de grote, donkere golven.

The boats bob peacefully on the large, dark waves.

De wind speelt met de takken van de bomen.

The wind plays with the branches of the trees.

De lucht is vol met het geluid van klokkenspel uit de Oude Kerk.

The air is filled with the sound of bells from the Oude Kerk.

Maar Jan hoort het niet.

But Jan doesn't hear it.

Het lied van de regen vult zijn oren.

The song of the rain fills his ears.

Regendruppels kleuren zijn jas en broek donker, maar hij tovert een lach op zijn gezicht.

Raindrops darken his jacket and pants, but he conjures a smile on his face.

Daar in de verte, ziet hij de felle kleuren van de bloemenmarkt.

There in the distance, he sees the bright colors of the flower market.

Al de bloemen zijn nat van de regen.

All the flowers are wet from the rain.

De bloemenverkopers, met hun grote paraplu's, begroeten hem vrolijk.

The flower sellers, with their big umbrellas, greet him cheerfully.

Hij rijdt verder, langs de markt, naar de grote boekwinkel bij de Dam.

He continues riding, past the market, towards the big bookstore near the Dam Square.

Daar hebben ze het boek dat hij zoekt.

There they have the book he is looking for.

Hij springt van zijn fiets en loopt de boekwinkel binnen.

He hops off his bike and enters the bookstore.

Maar oh nee!

But oh no!

Zijn kleine paraplu kan hem niet meer beschermen.

His small umbrella can no longer protect him.

Zijn kaart van papier is helemaal nat.

His paper map is completely soaked.

Hij kijkt met droevige ogen naar de weke kaart in zijn handen.

He looks at the soggy map in his hands with sad eyes.

Maar dan, ziet hij iets moois.

But then, he sees something beautiful.

Een grote, rode paraplu.

A big, red umbrella.

Hij koopt het met het laatste geld in zijn zak.

He buys it with the last money in his pocket.

Blij rent hij terug naar zijn natte fiets, hangt de grote, rode paraplu aan zijn stuur en opent hem breed om hem en zijn fiets te beschermen.

Happily, he runs back to his drenched bike, hangs the big, red umbrella on his handlebars, and opens it wide to protect him and his bike.

Hij fietst weer vrolijk door de stad.

He cycles through the city again, joyfully.

Zijn nieuwe, grote paraplu houdt de regen tegen.

His new, big umbrella keeps the rain at bay.

Hij maakt de mensen aan het lachen.

It makes people laugh.

Kijk naar Jan, roepen ze, en zijn grote, rode paraplu!

Look at Jan, they shout, and his big, red umbrella!

Dus zijn dag eindigt goed.

So his day ends well.

Jan blijft lachend fietsen, ondanks de voortdurende regen.

Jan keeps cycling with a smile, despite the constant rain.

En als hij 's nachts het licht uitdoet, is zijn laatste gedachte aan de dag van de grote, rode paraplu, de dag waarop hij de regen heeft verslagen.

And when he turns off the light at night, his final thought is of the day with the big, red umbrella, the day he defeated the rain.