In de duinen, waar de wind altijd waait en het geruis van de zee nooit ophoudt, stond een geheim laboratorium.

In the dunes, where the wind always blows and the sound of the sea never stops, stood a secret laboratory.

Hier werkte Sven.

Here worked Sven.

Hij was een nieuwsgierige wetenschapper met een neiging tot roekeloosheid.

He was a curious scientist with a tendency toward recklessness.

Het was herfst en de bladeren waaiden in felle kleuren over het zand.

It was autumn, and the leaves blew in bright colors over the sand.

Sven stond gebogen over zijn experimenten, vastberaden om een baanbrekende formule te ontdekken.

Sven was bent over his experiments, determined to discover a groundbreaking formula.

De apparatuur in het laboratorium blonk en piepte.

The equipment in the laboratory gleamed and beeped.

Het was stil op het getik van knoppen na.

It was quiet except for the clicking of buttons.

Sven had een plan, een experiment dat hem beroemd zou maken.

Sven had a plan, an experiment that would make him famous.

Maar die dag ging er iets mis.

But that day, something went wrong.

De experimenten leken een eigen leven te leiden.

The experiments seemed to take on a life of their own.

Er gebeurde vreemde dingen.

Strange noises came from the machines.

Schrijnende geluiden kwamen uit de machines.

Lights flickered as if they had their own rhythm.

Lichten flikkerden alsof ze hun eigen ritme hadden.

Sven stood there, with a pounding heart.

Sven stond daar, met een kloppend hart.

He knew he had to choose.

Hij wist dat hij moest kiezen.

Should he seek help?

Zou hij hulp zoeken?

Elena was his colleague, and he trusted her.

Elena was zijn collega en hij vertrouwde haar.

But if he sought help, his secret would come out.

Maar als hij hulp zocht, zou zijn geheim uitkomen.

His experiments were always an adventure.

Zijn experimenten waren altijd een avontuur.

But now it was dangerous.

Maar nu was het gevaarlijk.

With trembling hands, Sven pressed a few buttons.

Met trillende handen duwde Sven op een paar knoppen.

It got worse.

Het werd erger.

In his desperation, he decided to call Elena.

In zijn wanhoop besloot hij Elena te bellen.

He found her in the other corner of the laboratory, pale and confused.

Hij vond haar in de andere hoek van het laboratorium, bleek en verward.

Elena was affected by the experiments.

Elena was beïnvloed door de experimenten.

She could barely stand on her legs.

Ze kon nauwelijks op haar benen staan.

"Sven," she whispered, "what have we done?"

"Sven," fluisterde ze, "wat hebben we gedaan?"

This was the moment.

Dit was het moment.

Sven realized he couldn't solve it alone.

Sven zag in dat hij het niet alleen kon oplossen.

Together with Elena, they searched for a solution.

Samen met Elena zochten ze naar een oplossing.

With her help, the experiment finally stopped sputtering and growling.

Met haar hulp stopte het experiment eindelijk met sputteren en grommen.

The lights stopped flickering.

De lichten stopten met flikkeren.

After hours of work, Sven sighed deeply.

Na uren van werk zuchtte Sven diep.

The danger had passed.

Het gevaar was geweken.

He looked at Elena.

Hij keek naar Elena.

She smiled weakly.

Ze glimlachte zwak. "Het is voorbij," zei ze.

"It's over," she said.

Sven leerde die dag een les.

Sven learned a lesson that day.

Wetenschap, realiseerde hij, was geen eenzame reis.

Science, he realized, was not a solitary journey.

Elena had hem geholpen, en dat gaf hoop.

Elena had helped him, and that gave hope.

Hij hoefde niet alleen te staan om grootheid te bereiken.

He didn't have to stand alone to achieve greatness.

In samenwerking schuilt kracht.

There is strength in collaboration.

Terwijl de zon langzaam onderging, voelde hij zich opgelucht en hoopvol over de toekomst.

As the sun slowly set, he felt relieved and hopeful about the future.

Samen zouden ze veilige en geweldige dingen kunnen doen.

Together, they could do safe and amazing things.