De oude bibliotheek van de universiteit in Leiden leek wel een museum.

The old library of the universiteit in Leiden seemed like a museum.

Het was herfst en buiten fladderden de bladeren in de koude wind.

It was autumn, and outside, the leaves fluttered in the cold wind.

Binnenin was het stil.

Inside, it was quiet.

De geur van oude boeken vulde de lucht.

The scent of old books filled the air.

Sven zat in een hoek aan een houten tafel.

Sven was sitting in a corner at a wooden table.

Hij was diep in zijn boeken verzonken.

He was deeply engrossed in his books.

Sven was een harde werker.

Sven was a hard worker.

Hij wilde slagen voor zijn examens.

He wanted to pass his exams.

Maar soms was het moeilijk.

But sometimes it was difficult.

Zijn astma maakte het lastig.

His asthma made it challenging.

Hij kon niet altijd goed ademen, vooral als hij gestrest was.

He couldn't always breathe well, especially when he was stressed.

De stoffige planken van de bibliotheek hielpen ook niet mee.

The dusty shelves of the library didn't help either.

Aan de andere kant van de tafel zat Anouk.

On the other side of the table sat Anouk.

Ze bestudeerde Sven.

She studied Sven.

Ze merkte dat hij stil en moe leek.

She noticed that he seemed quiet and tired.

"Hij moet moeite hebben met ademhalen," dacht ze.

"He must be having trouble breathing," she thought.

Anouk kende Sven niet heel goed, maar ze voelde de drang om te helpen.

Anouk didn't know Sven very well, but she felt the urge to help.

Plotseling begon Sven te hoesten.

Suddenly, Sven began to cough.

Hij legde zijn hand op zijn borst.

He placed his hand on his chest.

Zijn ademhaling werd sneller en hij werd bleek.

His breathing became faster, and he turned pale.

Anouk twijfelde geen moment.

Anouk didn't hesitate for a moment.

Ze sprong op en liep naar Sven.

She jumped up and walked over to Sven.

"Gaat het?

"Are you okay?"

" vroeg ze bezorgd.

she asked worriedly.

Sven keek naar haar.

Sven looked at her.

Hij wilde niet zwak lijken.

He didn't want to appear weak.

Maar zijn lichaam deed pijn, en hij kon niet goed denken.

But his body hurt, and he couldn't think clearly.

Hij knikte langzaam.

He nodded slowly.

"Ik.

"I...

ik heb mijn inhalator nodig," fluisterde hij.

I need my inhaler," he whispered.

Anouk hielp Sven naar buiten, weg van de stoffige bibliotheek.

Anouk helped Sven outside, away from the dusty library.

De frisse herfstlucht omarmde hen.

The fresh autumn air embraced them.

Sven haalde diep adem en voelde zich langzaam beter.

Sven took a deep breath and slowly started to feel better.

"Dank je," zei hij zacht.

"Thank you," he said softly.

"Geen probleem," antwoordde Anouk.

"No problem," replied Anouk.

"Je gezondheid is belangrijker dan alles.

"Your health is more important than anything."

"Sven glimlachte zwakjes.

Sven smiled weakly.

Hij zag dat Anouk echt bezorgd was.

He saw that Anouk was genuinely concerned.

Misschien, dacht hij, was het oké om af en toe hulp te accepteren.

Maybe, he thought, it was okay to accept help sometimes.

Misschien hoefde hij het niet allemaal alleen te doen.

Maybe he didn't have to do it all alone.

Ze gingen samen terug naar de bibliotheek, maar nu zaten ze dicht bij het raam, waar de lucht fris was.

They went back to the library together, but now they sat close to the window, where the air was fresh.

Anouk hielp Sven met zijn aantekeningen.

Anouk helped Sven with his notes.

Zij was een grote hulp, en Sven voelde zich opgelucht.

She was a great help, and Sven felt relieved.

Aan het eind van de dag voelde Sven zich dankbaar.

At the end of the day, Sven felt grateful.

Hij had iets geleerd.

He had learned something.

Gezondheid ging voor alles, en samenwerken met anderen was een kracht.

Health came before everything, and working with others was a strength.

Anouk voelde zich ook goed.

Anouk also felt good.

Ze had iemand geholpen en dat gaf haar zelfvertrouwen.

She had helped someone, and it gave her confidence.

Buiten begon het te schemeren.

Outside, dusk began to fall.

De bibliotheek sluimerde zachtjes in het licht van de vroege avond.

The library slumbered softly in the light of the early evening.

Halloween was dichtbij, en de herfstbladeren dansten op de wind.

Halloween was near, and the autumn leaves danced on the wind.

Maar binnen, in de oude bibliotheek, hadden Sven en Anouk iets bijzonders ontdekt: vriendschap en steun.

But inside, in the old library, Sven and Anouk had discovered something special: friendship and support.