De lucht boven Amsterdam was grijs.

The sky above Amsterdam was gray.

Er hing een lichte winterkou in de lucht.

There was a slight winter chill in the air.

Artis Royal Zoo was druk, gevuld met kinderen in dikke jassen, gezinnen en stelletjes hand in hand.

Artis Royal Zoo was busy, filled with children in thick coats, families, and couples holding hands.

Tussen hen liep Bram, met zijn ouders Sofie en Lotte.

Among them walked Bram, with his parents Sofie and Lotte.

Dit was hun eerste gezinsuitje sinds de scheiding.

This was their first family outing since the divorce.

Bram droeg een rode muts en hield de handen van zijn ouders stevig vast.

Bram wore a red hat and held his parents' hands tight.

Hij droomde van een dag vol vreugde, een dag waarop alles voelde als vroeger.

He dreamed of a day full of joy, a day when everything felt like it used to.

"Laten we naar de leeuwen gaan!"

"Let's go see the lions!"

riep hij enthousiast, maar zijn ogen zochten naar iets meer dan alleen dieren.

he called out enthusiastically, but his eyes searched for more than just animals.

Hij zocht glimlachjes, een gedeeld blik tussen zijn ouders, iets waardoor het gezin heel aanvoelde.

He sought smiles, a shared glance between his parents, something that would make the family feel whole.

Onderweg naar de leeuwenstop zag Bram dat Sofie en Lotte elkaar nauwelijks aankeken.

On the way to the lions' area, Bram saw that Sofie and Lotte hardly looked at each other.

Er was een onzichtbare spanning voelbaar.

There was an invisible tension.

"Misschien helpt een ijsje," dacht Bram, en hij stelde voor om hun favoriete smaken te halen.

"Maybe an ice cream will help," thought Bram, and he suggested getting their favorite flavors.

Ze stemden in, en voor een moment leek iedereen echt blij.

They agreed, and for a moment, everyone seemed genuinely happy.

De koude lucht maakte het ijs desalniettemin minder populair, en ze lachten samen over hun bevroren vingers.

The cold air made the ice cream less popular, and they laughed together about their frozen fingers.

Bij de pinguïns vroeg Bram om een foto.

By the penguins, Bram asked for a photo.

"Kunnen we er samen op?"

"Can we be in it together?"

Hij stond tussen hen in, voelde de warmte van hun nabijheid en hoopte dat de glimlach voor de camera oprecht was.

He stood between them, felt the warmth of their closeness, and hoped that the smiles for the camera were genuine.

Het hoogtepunt van de dag kwam bij het aquarium.

The highlight of the day was at the aquarium.

De rust van het blauw om hen heen en de sierlijk zwemmende vissen.

The calm of the blue surroundings and the gracefully swimming fish.

Plots stopte Bram bij de zeepaardjes.

Suddenly, Bram stopped at the seahorses.

Hij zag hoe ze dicht bij elkaar zwommen, als een paar dat nooit gescheiden werd.

He saw how they swam close to each other, like a pair never separated.

"Ik wil dat wij ook zo zijn," liet hij het ineens uitglijden, zijn stem vol verlangen en kwetsbaarheid.

"I want us to be like that too," he suddenly let slip, his voice full of longing and vulnerability.

Het was stil.

It was silent.

Het geluid van bubbels en stromend water vulde de ruimte.

The sound of bubbles and flowing water filled the space.

Sofie keek naar Lotte, en Lotte naar Bram.

Sofie looked at Lotte, and Lotte at Bram.

Sofie knielde neer en zei zachtjes, "Bram, we houden heel veel van je.

Sofie knelt down and said softly, "Bram, we love you very much.

En hoewel dingen anders zijn, blijft onze liefde hetzelfde."

And although things are different, our love remains the same."

Lotte knikte.

Lotte nodded.

"We zijn altijd een familie, op een nieuwe manier."

"We are always a family, in a new way."

De rest van de dag ging verder met meer dieren, meer gelach en zelfs met een speels sneeuwgevecht bij de uitgang van de zoo.

The rest of the day went on with more animals, more laughter, and even a playful snowball fight at the zoo's exit.

Bram voelde een verandering in zichzelf.

Bram felt a change within himself.

Zijn familie was anders, ja, maar er was nog steeds warmte, nog steeds liefde.

His family was different, yes, but there was still warmth, still love.

Toen de zon onderging en ze de dierentuin verlieten, keek Bram naar hun schaduwen die samen op de grond vielen, anders maar samen.

As the sun set and they left the zoo, Bram looked at their shadows cast together on the ground, different but together.

Hij glimlachte en wist dat hoewel de dingen veranderd waren, het oké was.

He smiled and knew that although things had changed, it was okay.

Samen hadden ze een goede dag gehad, en dat telde.

Together they had had a good day, and that counted.