In de zachte lenteavond, waren de lichten van Den Haag als dansende sterren.

In the gentle spring evening, the lights of Den Haag were like dancing stars.

Op de bovenste verdieping van The Hague Tower klonk muziek en lachende stemmen.

On the top floor of The Hague Tower, music and laughing voices could be heard.

De ruimte was versierd met gele en witte bloemen, passend bij de naderende Pasen.

The room was decorated with yellow and white flowers, in keeping with the upcoming Easter.

In een hoekje van het kantoorfeest stond Bram.

In a little corner of the office party stood Bram.

Hij staarde naar zijn schoenen.

He stared at his shoes.

Het feest was druk en hij voelde zich een beetje verloren.

The party was busy, and he felt a bit lost.

Bram was een rustige IT-specialist.

Bram was a quiet IT specialist.

Hij hield van orde en routine.

He loved order and routine.

Vanavond wilde hij zich verbinden met zijn collega's.

Tonight, he wanted to connect with his colleagues.

Maar de gedachte maakte zijn handen klam.

But the thought made his hands clammy.

Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem.

He closed his eyes and took a deep breath.

Sanne, een collega met een warme glimlach, danste op de muziek.

Sanne, a colleague with a warm smile, was dancing to the music.

Thomas, met een glas in zijn hand, vertelde een grap aan een groep mensen.

Thomas, with a glass in his hand, was telling a joke to a group of people.

Ze lachten luid.

They laughed loudly.

Bram keek naar hen en voelde een steek van jaloezie.

Bram looked at them and felt a pang of jealousy.

Hij wilde zich aansluiten, maar de angst voor afwijzing hield hem tegen.

He wanted to join, but the fear of rejection held him back.

"Kom op, Bram," fluisterde hij tegen zichzelf.

"Come on, Bram," he whispered to himself.

Het was tijd om een stap uit zijn comfortzone te zetten.

It was time to step out of his comfort zone.

Hij liep langzaam naar de groep waar Thomas stond.

He slowly walked toward the group where Thomas was standing.

Zijn hart klopte in zijn keel.

His heart pounded in his throat.

Thomas zag Bram naderen.

Thomas saw Bram approaching.

"Hé, Bram!"

"Hey, Bram!"

Thomas glimlachte breed.

Thomas grinned broadly.

"Wij praten net over die nieuwe tech-gadget.

"We were just talking about that new tech gadget.

Jij bent daar toch een expert in?"

You're an expert on that, right?"

Bram glimlachte voor het eerst die avond.

Bram smiled for the first time that evening.

Dit was een onderwerp waar hij van hield.

This was a topic he loved.

"Nou, ik denk dat het echt een verschil kan maken," begon hij te praten.

"Well, I think it can really make a difference," he began to speak.

De groep luisterde aandachtig.

The group listened attentively.

Hun gezichten waren vriendelijk en geïnteresseerd.

Their faces were friendly and interested.

Het gesprek stroomde soepel verder.

The conversation flowed smoothly.

Bram voelde de spanning in zijn schouders verdwijnen.

Bram felt the tension in his shoulders disappear.

Hij had contact gemaakt, en het voelde goed.

He had made a connection, and it felt good.

De muziek speelde verder en voor het eerst lachte hij oprecht samen met zijn collega's.

The music kept playing, and for the first time, he laughed genuinely along with his colleagues.

Het feest kwam ten einde.

The party came to an end.

De laatste noten van de muziek vervaagden terwijl de stad onder hen oplichtte in het donker.

The last notes of the music faded as the city below them lit up in the dark.

Bram keek naar buiten en zag de skyline van Den Haag in al zijn glorie.

Bram looked outside and saw the skyline of Den Haag in all its glory.

Hij voelde zich opgelucht en trots.

He felt relieved and proud.

Terwijl hij zijn jas aantrok om naar huis te gaan, realiseerde Bram zich dat hij een stap had gezet.

As he put on his coat to go home, Bram realized he had taken a step.

Zijn wereld was nu een beetje groter.

His world was now a little bigger.

Hij wist dat hij meer risico's kon nemen en dat het de moeite waard was.

He knew he could take more risks and that it was worth it.

Vanaf die dag was Bram niet meer dezelfde.

From that day on, Bram was not the same.

Hij leerde dat verbinding maken niet onmogelijk was.

He learned that making connections wasn't impossible.

Soms was alles wat je nodig had een gedeelde interesse en een beetje moed.

Sometimes all you needed was a shared interest and a bit of courage.