De wind waaide zachtjes door de velden van Kinderdijk.

The wind gently blew through the fields of Kinderdijk.

De lucht was helder blauw en overal hingen oranje vlaggetjes.

The sky was a clear blue, and orange flags were hanging everywhere.

De voorbereidingen voor Koningsdag waren in volle gang.

Preparations for Koningsdag were in full swing.

In de verte stonden de oude windmolens, stevig en trots.

In the distance stood the old windmills, sturdy and proud.

Tussen al deze bedrijvigheid stonden een groepje kinderen met hun jassen tegen de wind gesloten.

Among all this bustle stood a group of children with their coats fastened against the wind.

Bram stond aan de rand van de groep.

Bram stood at the edge of the group.

Zijn ogen glommen van nieuwsgierigheid.

His eyes gleamed with curiosity.

Hij keek naar de grote wieken die langzaam in cirkels draaiden.

He looked at the large wings slowly turning in circles.

Naast hem stond Maartje, met een schetsboek in haar hand.

Next to him was Maartje, with a sketchbook in her hand.

Ze tekende snel, bang om iets van de schoonheid om haar heen te missen.

She was drawing quickly, afraid to miss any of the beauty surrounding her.

"Wat denk je dat erin zit?"

"What do you think is inside?"

vroeg Bram, terwijl hij naar de molen wees.

asked Bram, as he pointed to the windmill.

"Ik weet het niet," antwoordde Maartje, terwijl ze opkeek van haar tekening.

"I don't know," replied Maartje, looking up from her drawing.

"Ik zie alleen hoe mooi ze zijn."

"I just see how beautiful they are."

De gids leidde de groep door de geschiedenis van de molens.

The guide led the group through the history of the windmills.

Maartje luisterde aandachtig naar de verhalen over vroeger, maar Bram's gedachten dwaalden af naar de mechanieken binnenin.

Maartje listened attentively to the stories of the past, but Bram's thoughts wandered to the mechanisms inside.

Hij wilde meer weten, meer zien.

He wanted to know more, to see more.

Maar de tijd was kort, en de gids richtte zich op wat de geschiedenis betekende.

But the time was short, and the guide focused on what the history meant.

Na een tijdje nam de groep een korte pauze.

After a while, the group took a short break.

Bram zag zijn kans.

Bram saw his chance.

Hij liep naar een molenaar die bezig was met het ophangen van vlaggen.

He walked over to a miller who was busy hanging flags.

De man veegde zijn handen af aan zijn broek en keek Bram vriendelijk aan.

The man wiped his hands on his pants and looked at Bram kindly.

"Sorry meneer," begon Bram, "maar kunt u me iets vertellen over hoe de molen werkt?"

"Excuse me, sir," began Bram, "but could you tell me something about how the windmill works?"

De molenaar, verrast door Bram’s oprechte interesse, glimlachte breed.

The miller, surprised by Bram's genuine interest, smiled broadly.

"Jongen," zei hij, "ik ben druk met de voorbereidingen, maar kom, ik laat je snel iets zien."

"Boy," he said, "I'm busy with preparations, but come, I'll quickly show you something."

Bram volgde de molenaar naar binnen, terwijl Maartje nieuwsgierig achterbleef.

Bram followed the miller inside, while Maartje stayed behind, curious.

Binnen rook het naar hout en olie.

Inside, it smelled of wood and oil.

De molenaar wees naar de enorme tandwielen en legde uit hoe windkracht werd omgezet in beweging.

The miller pointed to the enormous gears and explained how wind power was converted into movement.

Bram luisterde ademloos en stelde slimme vragen.

Bram listened breathlessly and asked smart questions.

De molenaar, geraakt door zijn enthousiasme, legde alles geduldig uit.

The miller, touched by his enthusiasm, explained everything patiently.

Bram ontdekte een onverwacht detail: de molen kon draaien op de wind vanuit verschillende richtingen.

Bram discovered an unexpected detail: the windmill could turn with the wind from different directions.

Met een hoofd vol nieuwe kennis verliet hij de molen, zijn ogen schitterden van plezier.

With a head full of new knowledge, he left the windmill, his eyes shining with joy.

Maartje zag de verandering in hem.

Maartje saw the change in him.

"En?"

"And?"

vroeg ze, terwijl ze de laatste hand legde aan haar schets.

she asked as she put the finishing touches on her sketch.

"Heb je iets nieuws geleerd?"

"Did you learn something new?"

"Meer dan ik ooit had verwacht," antwoordde Bram stralend.

"More than I ever expected," Bram replied, beaming.

"Ik ga dit gebruiken voor mijn schoolproject."

"I'm going to use this for my school project."

Maartje knikte tevreden.

Maartje nodded contentedly.

"En ik ga deze molens gebruiken voor mijn nieuwe kunstwerk."

"And I'm going to use these windmills for my new artwork."

De zon zakte langzaam achter de horizon.

The sun slowly set behind the horizon.

De kinderen hadden niet alleen de windmolens van Kinderdijk gezien, maar ook een stukje van zichzelf ontdekt.

The children had not only seen the windmills of Kinderdijk but had also discovered a piece of themselves.

Voor Bram was de wereld groter en voller dan hij ooit had gedacht.

For Bram, the world was bigger and fuller than he had ever imagined.

En Maartje had een nieuwe bron van inspiratie gevonden.

And Maartje had found a new source of inspiration.

Ze liepen samen terug naar de bus, beiden met nieuwe ideeën en dromen in hun hoofd, klaar om mee naar huis te nemen.

They walked back to the bus together, both with new ideas and dreams in their heads, ready to take home.