De zon scheen zacht door de hoge bomen van het Veluwebos.

The sun shone gently through the tall trees of the Veluwebos.

Lente bloeide overal om hen heen.

Spring was blooming all around them.

Vogelgezang vulde de lucht, terwijl Bram, Liesbeth en de andere deelnemers het pad opliepen richting de markt.

Birdsongs filled the air as Bram, Liesbeth, and the other participants walked up the path towards the market.

Deze retraite was Brams kans om rust te vinden.

This retreat was Bram's chance to find peace.

Hij was een marketing executive, altijd verbonden met zijn telefoon.

He was a marketing executive, always connected to his phone.

Maar de afgelopen tijd had stress hem ingehaald.

But recently, stress had caught up with him.

"Adem in, adem uit," zei Liesbeth met haar geduldige stem.

"Breathe in, breathe out," said Liesbeth with her patient voice.

Ze was een ervaren meditatielerares, kalm en wijs.

She was an experienced meditation teacher, calm and wise.

"Hier op de markt kun je alle benodigdheden vinden om thuis verder te oefenen."

"Here at the market, you can find all the supplies to continue practicing at home."

De markt was charmant.

The market was charming.

Er waren kraampjes met felgekleurde linten.

There were stalls with brightly colored ribbons.

En er was muziek, lichte klanken van een akoestische gitaar.

And there was music, the gentle sounds of an acoustic guitar.

Jordi stond midden in de drukte, vrolijk en vol energie.

Jordi was in the middle of the crowd, cheerful and full of energy.

Zijn kraam, vol met meditatiesets en handgemaakte kaarsen, trok veel aandacht.

His stall, full of meditation sets and handmade candles, attracted a lot of attention.

"Bram, kijk eens hier," begon Liesbeth, terwijl ze naar Jordi's kraampje liep.

"Bram, look here," began Liesbeth, as she walked to Jordi's stall.

"Deze meditatieset is perfect voor jou."

"This meditation set is perfect for you."

Bram fronste zijn wenkbrauwen.

Bram furrowed his brow.

"Is dat echt nodig?"

"Is that really necessary?"

vroeg hij aarzelend.

he asked hesitantly.

Jordi glimlachte breed.

Jordi smiled widely.

"Deze set heeft alles, meneer.

"This set has everything, sir.

Een mat, een kaars, en zelfs instructies voor beginners."

A mat, a candle, and even instructions for beginners."

Bram bleef stil.

Bram remained silent.

Gedachten raasden door zijn hoofd.

Thoughts raced through his mind.

Zou dit echt werken?

Would this really work?

Zou deze investering iets veranderen?

Would this investment change anything?

Zijn twijfel kon Liesbeth zien.

His hesitation was visible to Liesbeth.

Ze legde een hand op zijn schouder.

She placed a hand on his shoulder.

"Verandering kost tijd, Bram.

"Change takes time, Bram.

Maar het begint met een eerste stap," zei ze zacht.

But it starts with a first step," she said softly.

Jordi pakte de set op.

Jordi picked up the set.

"Door te beginnen, geef je jezelf de kans op iets moois," voegde hij toe met een knipoog.

"By starting, you give yourself the chance for something beautiful," he added with a wink.

Er was een moment van stilte, slechts onderbroken door het geruis van de bladeren boven hun hoofden.

There was a moment of silence, only broken by the rustling of the leaves above them.

Bram keek naar de set, toen naar Liesbeth en Jordi.

Bram looked at the set, then at Liesbeth and Jordi.

Toen haalde hij diep adem en gaf een kleine knik.

Then he took a deep breath and gave a small nod.

"Oké," zei hij met een lichte glimlach.

"Okay," he said with a slight smile.

"Ik probeer het.

"I'll try it.

Laat me die set maar geven."

Let me have that set."

Liesbeth glimlachte trots, terwijl Jordi het pakket in een papieren tas stopte.

Liesbeth smiled proudly, while Jordi put the package in a paper bag.

"Je zult geen spijt krijgen, Bram," verzekerde hij hem.

"You won't regret it, Bram," he assured him.

Met de tas stevig in zijn hand, liep Bram terug door de markt.

With the bag held firmly in his hand, Bram walked back through the market.

De zon scheen helder en nieuw op zijn gezicht.

The sun shone bright and new on his face.

Voor het eerst sinds lange tijd voelde hij een sprankje hoop.

For the first time in a long while, he felt a spark of hope.

Misschien, zo dacht hij, is deze reis naar innerlijke rust niet onmogelijk.

Maybe, he thought, this journey towards inner peace isn't impossible.

Het was een bescheiden begin, maar soms maken kleine stappen een groot verschil.

It was a modest beginning, but sometimes small steps make a big difference.

Terwijl Koningsdag naderde, voelde Bram dat hij een nieuwe weg in sloeg, eentje van vertrouwen en introspectie.

As Koningsdag approached, Bram felt he was embarking on a new path, one of trust and introspection.

En zo liep hij verder met een lichte tred, klaar om echt te beginnen.

And so he continued on with a light step, ready to truly begin.