De zon scheen helder door het open raam in de kleine, rommelige studentenkamer.

The sun shone brightly through the open window in the small, cluttered student room.

Stapels boeken lagen verspreid over de vloer, naast laptops die nog op stand-by stonden.

Piles of books were scattered across the floor, next to laptops that were still on standby.

In deze chaos zat Lotte met haar hoofd in haar handen, omringd door aanwijzingen dat het zomerseizoen in volle gang was.

In this chaos, Lotte sat with her head in her hands, surrounded by indications that the summer season was in full swing.

De geluiden van lachende studenten buiten deden haar denken aan alle dingen die ze miste terwijl ze zich voorbereidde op haar belangrijke eindexamens.

The sounds of laughing students outside reminded her of all the things she was missing while she prepared for her important final exams.

Lotte was altijd al een harde werker geweest, maar nu voelde alles overweldigender dan ooit.

Lotte had always been a hard worker, but now everything felt more overwhelming than ever.

Ze had een beurs nodig voor het volgende semester, en zonder de beste cijfers zou dat een droom blijven.

She needed a scholarship for the next semester, and without the best grades, that would remain a dream.

Angst en twijfel maakten hun thuis in haar gedachten, waardoor ze zich nauwelijks kon concentreren.

Fear and doubt made their home in her mind, making it difficult for her to concentrate.

Elke keer dat Bram en Maarten, haar kamergenoten, met hun laptops begonnen of in lachen uitbarstten om een video, voelde ze haar hoofd zwaarder worden.

Every time Bram and Maarten, her roommates, started up their laptops or burst out laughing at a video, she felt her head become heavier.

De tijd begon te dringen.

Time began to run short.

En dus besloot ze dat er iets moest veranderen.

And so she decided that something needed to change.

"Bram, Maarten," begon ze nerveus toen ze die avond samen in de keuken zaten, "ik heb echt een stille plek nodig om te studeren."

"Bram, Maarten," she began nervously when they sat together in the kitchen that evening, "I really need a quiet place to study."

Haar woorden klonken zacht, maar ze waren gevuld met dringendheid.

Her words sounded soft, but they were filled with urgency.

Ze vertelde hen hoe ze het gevoel had dat ze verdronk in haar eigen zorgen, niet in staat om helder te denken.

She told them how she felt as if she was drowning in her own worries, unable to think clearly.

Om haar heen zaten haar vrienden stil, luierend op hun stoelen.

Around her, her friends sat quietly, lounging in their chairs.

Voor een moment was de enige geluid het zachte gezoem van de koelkast.

For a moment, the only sound was the low hum of the refrigerator.

Bram knikte uiteindelijk en Maarten keek schuldbewust.

Bram eventually nodded, and Maarten looked apologetic.

"We wisten niet dat het zo erg was," gaf Bram toe.

"We didn't know it was this bad," admitted Bram.

"We kunnen je helpen," stelde Maarten voor, "maar misschien kun je ook hulp zoeken bij anderen?"

"We can help you," suggested Maarten, "but maybe you could also seek help from others?"

Met hun aanmoediging besloot Lotte haar universiteitsadviseur te bezoeken en deel te nemen aan een studiegroep.

With their encouragement, Lotte decided to visit her university advisor and join a study group.

Die avond veranderde de sfeer in de kamer.

That evening, the atmosphere in the room changed.

Bram en Maarten maakten hun laptops dicht en verschoof hun muziek naar oortjes.

Bram and Maarten closed their laptops and switched their music to earphones.

Ze hielpen zelfs de ruimte op te ruimen en zorgden ervoor dat de zomerse geluiden van buiten gedempt werden door het het raam op een kier te zetten.

They even helped tidy the space and ensured that the summer sounds from outside were muted by opening the window slightly.

Het gaf Lotte de rust en ruimte die ze nodig had.

It gave Lotte the peace and space she needed.

Maar, nog belangrijker, ze voelde zich niet langer alleen in haar strijd.

But, more importantly, she no longer felt alone in her struggle.

Toen de dag van de examens aanbrak, was Lotte nerveus, maar ze voelde ook een kalme zekerheid.

When exam day arrived, Lotte was nervous, but she also felt a calm certainty.

Met de nieuwe studietechnieken die ze had geleerd en de steun van haar vrienden, liep ze de examenruimte binnen met hoofd omhoog.

With the new study techniques she had learned and the support of her friends, she walked into the exam room with her head held high.

De wereld leken stiller, en haar gedachten helderder.

The world seemed quieter, and her thoughts clearer.

Na de examens, op een warme middag, zat ze samen met Bram en Maarten buiten op een bankje.

After the exams, on a warm afternoon, she sat outside on a bench with Bram and Maarten.

Zij lachten om iets dat Maarten had gezegd.

They laughed at something Maarten had said.

Met de zomerwind die zachtjes speelde door haar haar, voelde Lotte zich voor het eerst in lange tijd licht en vrij.

With the summer wind gently playing through her hair, Lotte felt light and free for the first time in a long while.

Ze had iets belangrijks geleerd: het is oké om hulp te vragen, en ze had de kracht om te slagen.

She had learned something important: it's okay to ask for help, and she had the strength to succeed.

Haar gebrek aan vertrouwen maakte plaats voor nieuwe, stabiele zekerheid, en de vriendschap met haar kamergenoten was sterker dan ooit tevoren.

Her lack of confidence gave way to newfound, stable assurance, and the friendship with her roommates was stronger than ever before.

En zo ging de zomer door, met Lotte die niet alleen een beurs maar ook een vernieuwd zelfvertrouwen en diepere banden met haar vrienden had gewonnen.

And so the summer continued, with Lotte gaining not only a scholarship but also renewed self-confidence and deeper bonds with her friends.

Hun kleine, rommelige kamer was niet alleen een plek om te studeren geworden, maar een plek van verbondenheid en steun.

Their small, cluttered room had become not just a place to study but a place of connection and support.