Het was een koude herfstmiddag in Amsterdam.

It was a cold autumn afternoon in Amsterdam.

Het oude weeshuis, een gebouw dat eeuwen geleden was gebouwd, was omgeven door een tuin vol gouden en rode bladeren.

The old orphanage, a building built centuries ago, was surrounded by a garden full of golden and red leaves.

Lars stond aan een groot raam en keek naar de andere kinderen die zich verzamelden voor een excursie.

Lars stood at a large window, watching the other children gather for an excursion.

Lars was echter niet geïnteresseerd in de wandeling door de stad.

However, Lars was not interested in the walk through the city.

Zijn nieuwsgierigheid lag elders, daarboven in de verboden zolder van het weeshuis.

His curiosity lay elsewhere, up there in the forbidden attic of the orphanage.

De verhalen die Lars had gehoord over de geschiedenis van het weeshuis prikkelden zijn gedachten.

The stories that Lars had heard about the history of the orphanage stimulated his thoughts.

Hij had gehoord van een verborgen stuk geschiedenis, misschien zelfs een uitzonderlijke schat, die wachtte om ontdekt te worden.

He had heard of a hidden piece of history, possibly even an extraordinary treasure, waiting to be discovered.

Zijn ogen glinsterden van spanning.

His eyes sparkled with excitement.

Elsa en Pim, zijn vrienden, riepen hem van beneden.

Elsa and Pim, his friends, called to him from below.

"Lars, kom mee!

"Lars, come with us!

Ze gaan zo vertrekken!"

They're leaving soon!"

Maar Lars had iets anders in gedachten.

But Lars had something else in mind.

Hij moest zijn nieuwsgierigheid stillen.

He had to satisfy his curiosity.

Als hij erin zou slagen om de zolder te bereiken, wellicht zou hij vinden waarnaar hij zocht.

If he managed to reach the attic, perhaps he would find what he was looking for.

De verzorger, een strenge man, hield de sleutels goed in de gaten.

The caretaker, a strict man, kept a close eye on the keys.

Maar Lars, verstandiger dan je zou denken voor zijn leeftijd, had opgemerkt dat de verzorger altijd een korte pauze nam na de lunch.

But Lars, wiser than you might think for his age, had noticed that the caretaker always took a short break after lunch.

Dit was zijn kans.

This was his chance.

Stilletjes sloop Lars naar het kantoor van de verzorger.

Quietly, Lars sneaked to the caretaker's office.

Daar hing de sleutelbos aan een haak.

There hung the keyring on a hook.

Met een snelle, maar rustige beweging nam hij de sleutel en verstopte hem in zijn zak.

With a quick but calm motion, he took the key and hid it in his pocket.

Terwijl de andere kinderen en verzorger hun jas aantrokken voor de wandeling, glipte Lars stil weg.

While the other children and the caretaker put on their jackets for the walk, Lars slipped away silently.

Zijn hart klopte snel terwijl hij de trap op rende.

His heart beat fast as he ran up the stairs.

De oude houten treden kraakten onder zijn voeten.

The old wooden steps creaked under his feet.

Maar hij kwam veilig boven aan.

But he safely reached the top.

Daar, voor hem, stond de zware zolderdeur.

There, in front of him, stood the heavy attic door.

Zenuwachtig stak hij de sleutel in het slot en draaide het om.

Nervously, he inserted the key into the lock and turned it.

Het klikte.

It clicked.

De deur zwaaide langzaam open.

The door swung open slowly.

De zolder was gevuld met stof en oude, mysterieuze spullen.

The attic was filled with dust and old, mysterious items.

In het midden stond een grote, oude kist.

In the center stood a large, old chest.

Lars rende ernaartoe en trok hevig aan het deksel, toen plotseling zware voetstappen naderden.

Lars ran towards it and pulled hard on the lid, when suddenly heavy footsteps approached.

Zijn hart sloeg over.

His heart skipped a beat.

Het was de verzorger.

It was the caretaker.

Snel verstopte Lars de sleutel en opende toch het deksel van de kist.

Quickly, Lars hid the key and still opened the lid of the chest.

Binnenin lagen boeken, kaarten en artefacten uit lang vervlogen tijden.

Inside lay books, maps, and artifacts from long ago.

Het was alsof de verhalen die hij had gehoord tot leven kwamen.

It was as if the stories he had heard came to life.

Maar toen kwam de verzorger, hij keek Lars met een strenge blik aan.

But then the caretaker came, looking at Lars with a stern gaze.

Lars verwachtte een berisping, misschien zelfs straf, maar tot zijn verbazing glimlachte de verzorger.

Lars expected a scolding, maybe even punishment, but to his surprise, the caretaker smiled.

"Ik zie dat je nieuwsgierig bent, jongen," zei de verzorger.

"I see you're curious, boy," said the caretaker.

"Dat is goed.

"That's good.

Dit weeshuis heeft veel verhalen.

This orphanage has many stories.

Maar als je meer wilt leren, doe dat dan samen met iemand die je kan helpen."

But if you want to learn more, do it with someone who can help you."

Lars knikte, opgelucht en opgewonden.

Lars nodded, relieved and excited.

De verzorger begon te vertellen over de schatten in de kist.

The caretaker began to tell about the treasures in the chest.

Lars luisterde aandachtig, vol bewondering.

Lars listened attentively, full of admiration.

Hij begreep dat het belangrijk was hulp te vragen en te delen wat je ontdekte.

He understood that it was important to ask for help and to share what you discovered.

Vanaf die dag had Lars niet alleen meer kennis, maar ook een mentor in de verzorger.

From that day on, Lars not only had more knowledge but also a mentor in the caretaker.

En zo veranderde een dag van nieuwsgierigheid in een vriendschap en een avontuur om nooit te vergeten.

And so a day of curiosity turned into a friendship and an adventure never to be forgotten.

De zolder geheimen waren niet langer verbogen, maar langzaam onthulden ze de rijke geschiedenis van het weeshuis, niet alleen aan Lars, maar ook aan de andere kinderen.

The attic secrets were no longer hidden but slowly revealed the rich history of the orphanage, not only to Lars but also to the other children.

Iedereen genoot samen van de verhalen en ontdekkingen.

Everyone enjoyed the stories and discoveries together.

En Lars?

And Lars?

Hij was niet meer alleen de nieuwsgierige jongen.

He was no longer just the curious boy.

Hij werd een jong geschiedeniskenner, klaar om te leren en te ontdekken met zijn nieuwe partner aan zijn zijde.

He became a young history enthusiast, ready to learn and discover with his new partner by his side.