Maarten hield Lieke's hand stevig vast terwijl ze door de drukke gangen van het Rijksmuseum liepen.

Maarten held Lieke's hand tightly as they walked through the busy halls of the Rijksmuseum.

De bladeren buiten kleurden oranje en geel, een prachtig herfsttafereel dat perfect paste bij hun speciale dag.

The leaves outside were turning orange and yellow, a beautiful autumn scene that matched perfectly with their special day.

Het was Halloween, een feestdag waar Lieke dol op was.

It was Halloween, a holiday that Lieke loved.

Maar vandaag gingen ze niet snoepjes ophalen. Ze gingen kunst ontdekken.

But today, they weren't going to collect candy; they were going to discover art.

Een paar dagen eerder had Maarten ontdekt dat hun traditionele familie-uitje naar het museum niet door kon gaan.

A few days earlier, Maarten had discovered that their traditional family outing to the museum couldn't go ahead.

Lieke's moeder had onverwacht andere plannen gehad.

Lieke's mother had unexpectedly made other plans.

Maarten voelde zich bezorgd.

Maarten felt worried.

Hij wilde dat Lieke gelukkig was, dat ze van kunst leerde houden, ook al hadden ze minder tijd samen.

He wanted Lieke to be happy, to learn to love art, even if they had less time together.

Toen ze de eerste zaal binnenliepen, voelde Maarten zich zenuwachtig.

As they entered the first room, Maarten felt nervous.

Zou hij genoeg interessante dingen kunnen verzinnen om Lieke bezig te houden?

Would he be able to come up with enough interesting things to keep Lieke engaged?

Dan kreeg hij een idee.

Then he had an idea.

"Lieke," zei hij, "laten we een spel doen.

"Lieke," he said, "let's play a game.

We zoeken naar schilderijen met enge dingen.

We'll look for paintings with scary things.

Misschien vinden we iets Halloween-achtigs."

Maybe we'll find something Halloween-like."

Lieke's ogen begonnen te glinsteren.

Lieke's eyes began to sparkle.

"Ja, dat klinkt leuk, papa!"

"Yes, that sounds fun, papa!"

Ze gingen samen op zoek naar kunstwerken vol magie en mysterie.

Together, they searched for artworks full of magic and mystery.

Een donkere schilderij met een mysterieuze uil trok Lieke's aandacht.

A dark painting with a mysterious owl caught Lieke's attention.

"Kijk, een spookachtige uil!" riep ze opgewonden.

"Look, a spooky owl!" she exclaimed excitedly.

Maarten voelde zich opgelucht.

Maarten felt relieved.

Ze leek echt te genieten.

She really seemed to be enjoying herself.

Tijdens hun zoektocht stuitten ze ineens op een ruimte waar een workshop voor kinderen gaande was.

During their quest, they suddenly stumbled upon a room where a workshop for children was taking place.

Halloweenmaskers maken!

Making Halloween masks!

Lieke glipte snel naar binnen en begon met enthousiasme te knutselen.

Lieke quickly slipped inside and started crafting enthusiastically.

Maarten keek hoe ze lachte en praatte met de andere kinderen.

Maarten watched as she laughed and chatted with the other children.

Zijn hart warmde op.

His heart warmed.

Ze was gelukkig, ook zonder dat alles perfect hoefde te zijn.

She was happy, even without everything needing to be perfect.

Toen de zon langzaam begon te zakken, gingen Maarten en Lieke samen nog één keer de tuinen van het museum in.

As the sun began to set, Maarten and Lieke took one last walk through the gardens of the museum together.

Lieke, met een griezelig gekleurd masker in haar hand, vertelde opgewonden over haar favoriete schilderijen en de nieuwe vrienden die ze had gemaakt.

Lieke, with a ghoulishly colored mask in her hand, excitedly talked about her favorite paintings and the new friends she had made.

Maarten voelde zich dankbaar.

Maarten felt grateful.

Misschien was tijd samen soms kort, maar het was toch waardevol en mooi.

Maybe time together was sometimes short, but it was still valuable and beautiful.

Toen ze naar huis liepen, vond Maarten rust in het idee dat hij genoeg kon zijn voor Lieke.

As they walked home, Maarten found peace in the idea that he could be enough for Lieke.

Dat de kleine dingen, zoals hun avonturen in het museum, een wereld van verschil konden maken.

That the small things, like their adventures in the museum, could make a world of difference.

De band met zijn dochter voelde sterker dan ooit tevoren.

The bond with his daughter felt stronger than ever before.

En dat was, voor vandaag, meer dan genoeg.

And that was, for today, more than enough.