Wawel przykryty był białym puchem.

Wawel was covered in white fluff.

Śnieg lśnił na starych murach zamku, tworząc bajkowy krajobraz.

Snow glistened on the old walls of the castle, creating a fairy-tale landscape.

Krzysztof i Ania stali przed wejściem, a ich oddechy zamieniały się w małe obłoczki pary.

Krzysztof and Ania stood in front of the entrance, their breaths turning into little clouds of steam.

Krzysztof, z rękami w kieszeniach, odwrócił się do Ani.

Krzysztof, with his hands in his pockets, turned to Ania.

"Jest pięknie," powiedział z uśmiechem.

"It's beautiful," he said with a smile.

Jego serce biło trochę zbyt szybko, ale zignorował to.

His heart was beating a little too fast, but he ignored it.

Nigdy nie powiedział Ani o swojej chorobie.

He had never told Ania about his illness.

Nie chciał, żeby czuła się odpowiedzialna.

He didn't want her to feel responsible.

Ania spojrzała na Krzysztofa z błyskiem w oczach.

Ania looked at Krzysztof with a sparkle in her eyes.

Zawsze podziwiała jego wiedzę o historii.

She always admired his knowledge of history.

"Poczekaj, przygotowałam dla nas niespodziankę," powiedziała tajemniczo.

"Wait, I have a surprise prepared for us," she said mysteriously.

Krzysztof uśmiechnął się szeroko, ale jego myśli zaczęły odpływać od rozmowy.

Krzysztof smiled broadly, but his thoughts began to drift away from the conversation.

Śnieg skrzypiał pod butami, gdy wchodzili do zamku.

Snow creaked under their boots as they entered the castle.

Wewnątrz panował delikatny półmrok, a światło świec rzucało ciepłe cienie na ściany.

Inside, there was a gentle semi-darkness, and the candlelight cast warm shadows on the walls.

Przeszli przez komnaty, gdzie przewodnik opowiadał o polskich królach.

They walked through the chambers, where the guide talked about Polish kings.

Krzysztof starał się skupić, ale czuł, jak narasta w nim niepokój.

Krzysztof tried to focus, but he felt his anxiety growing.

Serce biło mocniej.

His heart was beating harder.

W końcu dotarli do głównej sali.

Finally, they reached the main hall.

Krzysztof zatrzymał się na chwilę, oddychając głęboko.

Krzysztof paused for a moment, taking a deep breath.

Ania zauważyła, że jego twarz zbladła.

Ania noticed that his face had turned pale.

"Krzysiek, wszystko w porządku?"

"Krzysiek, is everything okay?"

zapytała, podchodząc bliżej.

she asked, coming closer.

"Tak... w porządku," skłamał.

"Yes... okay," he lied.

Ale nie było w porządku.

But it wasn't okay.

Serce zaczęło bić boleśnie szybko.

His heart began to beat painfully fast.

Wziął się w garść i próbował się uśmiechnąć.

He pulled himself together and tried to smile.

Nagle poczuł, jakby ziemia koniecznie musiała się zamknąć nad jego głową.

Suddenly, he felt as if the ground absolutely had to close over his head.

Świat zawirował, nogi odmówiły posłuszeństwa.

The world spun, his legs refused to cooperate.

Upadł na kolana, próbując złapać oddech.

He fell to his knees, trying to catch his breath.

Ania zawołała jego imię przerażonym głosem.

Ania called his name in a frightened voice.

"Krzysztof!"

"Krzysztof!"

podbiegła do niego, przytrzymując go.

she ran to him, holding him.

"Musimy wezwać pomoc!"

"We need to call for help!"

zdecydowała natychmiast.

she decided immediately.

"Nie, nie trzeba..." próbował protestować, ale jego słowa były ledwie słyszalne.

"No, no need..." he attempted to protest, but his words were barely audible.

Ania nie zwlekała.

Ania didn't hesitate.

Zawołała przewodnika, który natychmiast zadzwonił po pogotowie.

She called the guide, who immediately dialed for an ambulance.

Godziny później Krzysztof leżał na łóżku w szpitalu, podłączony do monitorów.

Hours later, Krzysztof was lying on a hospital bed, connected to monitors.

Ania siedziała obok, trzymając go za rękę.

Ania sat beside him, holding his hand.

"Dlaczego nie powiedziałeś mi wcześniej?"

"Why didn't you tell me earlier?"

zapytała cicho, ze smutkiem w głosie.

she asked quietly, her voice filled with sadness.

Spojrzał na nią zmęczonymi oczami.

He looked at her with tired eyes.

"Nie chciałem, żebyś się martwiła.

"I didn't want you to worry.

Nie chciałem być ciężarem."

I didn't want to be a burden."

Ania pokręciła głową.

Ania shook her head.

"Krzysiek, jesteś moim przyjacielem.

"Krzysiek, you're my friend.

Martwię się o ciebie, bo cię lubię.

I care about you because I like you.

Zawsze ci pomogę."

I will always help you."

"Obiecasz?"

"Do you promise?"

zapytał z nadzieją.

he asked hopefully.

"Obiecuję," uśmiechnęła się przez łzy.

"I promise," she smiled through tears.

Krzysztof zrozumiał, jak ważne jest być szczerym z przyjaciółmi.

Krzysztof understood how important it is to be honest with friends.

W tym chłodnym zimowym dniu, w szpitalnym pokoju, znalazł ciepło, które oferowała prawdziwa przyjaźń.

On that cold winter day, in the hospital room, he found the warmth offered by true friendship.

Ania zaś nauczyła się, że najbardziej liczy się wsparcie i bliskość, a nie imponowanie innym.

Ania learned that what matters most is support and closeness, not impressing others.