วันหนึ่งในกรุงเทพฯ มีชายคนหนึ่งชื่อสุทธิพงษ์กับภรรยาของเขาชื่อปราณี

One day in Bangkok, there was a man named Sutthi Phong and his wife, named Prani.

พวกเขาได้ตัดสินใจที่จะไปเที่ยวตลาดนัดจตุจักรในวันหยุดสุดสัปดาห์

They decided to visit the Chatuchak Weekend Market in Bangkok on their day off.

ตลาดนัดจตุจักรนั้นใหญ่มากจนเหมือนเขาวงกต เพราะมีร้านค้าเยอะมากกว่า 8,000 ร้าน

The market is so big that it seems like a maze, with more than 8,000 shops.

เมื่อพวกเขาถึงที่ตลาด สุทธิพงษ์กับปราณีตั้งใจว่าจะไปดูสินค้าในแผนกปลาตัวเล็กๆ

When they arrived at the market, Sutthi Phong and Prani planned to go and see the small fish section.

แต่เมื่อพวกเขาไปถึงที่แผ่นดินของปลา สุทธิพงษ์กลับถูกดึงดูดด้วยกลิ่นอาหารที่หอมกรุ่นอย่างไม่อาจต้านทานได้

But as they approached the fish section, Sutthi Phong was immediately drawn in by the irresistible aroma of food.

เขาบอกกับปราณีว่าเขาจะไปซื้อของหวานที่ด้านหน้าประตูขาเข้า และเขาสัญญาว่าจะกลับมาอย่างเร็ว

He told Prani that he would go to buy some sweets at the entrance gate and promised to return quickly.

อย่างไรก็ตาม หลังจากสุทธิพงษ์จากไปได้ไม่นาน เขาก็เริ่มรู้สึกสับสนในตลาดที่คนพลุกพล่านและทางเดินที่ซับซ้อน

However, after Sutthi Phong left for a while, he started to feel confused in the crowded market and the complex paths.

สุทธิพงษ์พยายามหาทางกลับไปหาปราณี แต่ทุกร้านที่เขาผ่านก็ดูเหมือนกันไปหมด

He tried to find his way back to Prani, but every shop he passed looked the same.

เขาไม่สามารถแยกด้านหน้ากับด้านหลัง หรือขวากับซ้ายได้เลย

He couldn't distinguish between the front and back or the right and left at all.

ร้านหนึ่งที่เขาหลงคิดว่าเป็นปราณีคือร้านขายของประดับบ้านของคุณกมล

One shop that he thought was Prani's turned out to be a home decor store belonging to Mrs. Kamon.

ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในร้าน เขาก็เริ่มตะโกนเรียก "ปราณี! ปราณี!"

As soon as he walked in, he started shouting, "Prani! Prani!"

แต่คำตอบที่เขาได้คือคำถามจากคุณกมลว่า "คุณกำลังหาใครอยู่หรือเปล่าครับ?"

But the response he got was a question from Mrs. Kamon, asking if he was looking for someone.

สุทธิพงษ์ตระหนักได้ทันทีว่าเขาหลงทางและรู้สึกผิดหวัง

Sutthi Phong realized immediately that he was lost and felt disappointed.

ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี สุทธิพงษ์เริ่มหาช่วยเหลือ แต่ภาษาและสัญญาณที่เขาเห็นมันซับซ้อนเกินไปสำหรับเขาที่จะเข้าใจ

Not knowing what to do, Sutthi Phong started looking for help, but the language and signs he saw were too complex for him to understand.

ในที่สุด เมื่อเขาเริ่มคิดถึงปราณีและตัดสินใจที่จะหยุดและคิดให้รอบคอบ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทีเดียว

Finally, just when he started thinking about Prani and decided to stop and think carefully, he heard a familiar voice.

ปราณีก็เดินมาที่สุทธิพงษ์พร้อมกับรอยยิ้มและสายตาที่เป็นห่วง

Prani walked up to Sutthi Phong, smiling and looking concerned.

ปราณีบอกว่า "ฉันรู้ว่าคุณอาจจะหลงทาง ตลาดนี่ใหญ่มากๆ เราควรจะอยู่ด้วยกันนะ"

She said, "I knew you might get lost. This market is huge. We should stick together."

สุทธิพงษ์รู้สึกโล่งใจและขอโทษที่ทำให้เธอกังวล

Sutthi Phong felt relieved and apologized for making her worry.

จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็เดินทางผ่านตลาดนัดจตุจักรด้วยกัน คราวนี้ พวกเขาไม่เพียงแค่ชมสินค้า แต่ยังเรียนรู้จากบทเรียนที่มีค่าเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันและการเดินทางในที่ที่แปลกประหลาดให้ปลอดภัย - ไม่ว่าจะใหญ่และซับซ้อนเพียงใดก็ตาม

After that, they both walked through the Chatuchak Weekend Market together. This time, they didn't just admire the merchandise, but also learned a valuable lesson about being together and traveling safely in unfamiliar places, no matter how large and complex they may be.