วันหนึ่งท้องฟ้าสดใส ณ ตลาดนัดจตุจักรที่คึกคัก นายณภัทร เด็กชายอายุ 10 ปี ได้ไปเดินเล่นกับครอบครัวของเขา พ่อของเขา คือ นายสวาท และแม่ของเขาชื่อ นางสิริรัตน์

One sunny day at the bustling Chatuchak Market, 10-year-old Naphat went for a walk with his family. His father, Mr. Sawat, and his mother, Mrs. Sirirat were with him.

ณภัทรชอบดูของเล่นแปลกๆ และขนมหวานสีสันฉูดฉาดที่ขายอยู่ทั่วไปในตลาด ขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินไปกับดูของเล่น ณภัทรก็หลงจากพ่อแม่โดยไม่รู้ตัว เขาหมุนตัวไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นพ่อแม่ของเขา

Naphat enjoyed looking at strange toys and colorful sweets being sold in the market. As he was engrossed in looking at the toys, he lost sight of his parents. He turned around in circles but couldn't see them anywhere.

ณภัทรทั้งเครียดและกลัว เขาพยายามเรียกหาพ่อกับแม่ แต่เสียงคนในตลาดดังมากจนเสียงเขาจมหายไป เด็กชายเดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงแผงขายผัก คุณป้าที่ขายผักเห็นเขาดูว้าวุ่นจึงเรียกเขามา

Feeling anxious and scared, he tried calling out for his parents, but the loud noise of the market drowned out his voice. He walked around until he reached a vegetable stall. The seller, who noticed his distressed look, called him over.

ณภัทรเล่าเรื่องที่เขาหลงทางให้คุณป้าฟัง คุณป้าจึงชวนเขามาช่วยขายผักเพื่อรอพ่อแม่ ณภัทรรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากได้ทำอะไรเพื่อความสุขใจ

Naphat told her how he got lost, and she invited him to help her sell vegetables while waiting for his parents. Naphat felt a little better having done something to distract himself.

ณภัทรช่วยคุณป้าขายผัก และเรียนรู้จากคุณป้าว่าผักแต่ละชนิดมีชื่ออะไร เขาได้พูดคุยกับลูกค้าและทำให้เขาสนุกสนานจนลืมความกลัวไปชั่วขณะหนึ่ง

He helped the seller and learned the names of different vegetables. He chatted with customers and made them enjoy themselves, momentarily forgetting his fear.

ขณะเดียวกัน นายสวาทกับนางสิริรัตน์นั้นเริ่มตระหนักว่าบุตรชายของตนหายไป ทั้งคู่ตะโกนเรียกชื่อ ณภัทร ทั่วทั้งตลาด และถามคนไปรอบๆ พวกเขาทั้งวิตกและตามหาไม่ลดละ

Meanwhile, Mr. Sawat and Mrs. Sirirat started to realize that their son was missing. They shouted his name throughout the market and asked people around. They were worried and searched nonstop.

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ณภัทรได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา ตอนแรกเขาไม่แน่ใจ แต่แล้วเสียงเหล่านั้นก็ดังชัดขึ้นจนเขารู้ว่านั้นคือเสียงของพ่อและแม่เขา

Almost an hour later, Naphat heard someone calling his name. At first, he wasn't sure, but the voices became clearer, and he recognized them as his parents'.

ณภัทรทิ้งงานขายผักและวิ่งเข้าไปหาพ่อแม่เขาด้วยความดีใจ พอพ่อแม่เห็นอยู่กับคุณป้า หน้าพวกเขาก็ผ่องใสขึ้นมาทันที

He left the vegetable stall and ran to his delighted parents. When his parents saw him with the seller, their faces lit up immediately.

สุดท้ายทั้งครอบครัวก็กอดกันด้วยความโล่งใจและมีความสุข พวกเขาขอบคุณคุณป้าที่ช่วยอุปการะ ณภัทร และนำผักที่ซื้อจากแผงของคุณป้ากลับบ้านไปทำอาหารมื้อเย็นอย่างเอร็ดอร่อย

Finally, the whole family hugged each other with relief and happiness. They thanked the seller for taking care of Naphat and took the vegetables they bought from her back home for a delicious dinner.

ณภัทรเรียนรู้บทเรียนสำคัญว่าเขาต้องระมัดระวังที่จะไม่หลงทางจากพ่อแม่ในสถานที่ที่คึกคัก และครอบครัวของเขาก็ได้รู้ว่าต้องดูแลกันและกันอย่างใกล้ชิดในที่สาธารณะให้มากขึ้น

Naphat learned an important lesson that day about being careful not to get lost from his parents in crowded places. His family also realized the importance of looking out for each other more closely in public places.