วันหนึ่งที่ตลาดนัดจตุจักร สักดาและน้องลักษณ์เดินจับมือกันไปท่ามกลางผู้คนที่แสนวุ่นวาย

One day at the Chatuchak Weekend Market, Sakda and his younger sister Laksan walked hand in hand through the bustling crowd.

อากาศร้อนจัดรายล้อมไปด้วยร้านค้าเล็กใหญ่เรียงราย

The hot air enveloped them, and the market was filled with all kinds of shops, big and small.

นี่ น้องลักษณ์ ฉันจะพาเธอไปดูอะไรที่ฉลาดน่าดู

Here, Laksan, I'll take you to see something interesting,

สักดาเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มบนหน้า พาน้องลักษณ์เดินลัดเลาะผ่านฝูงชน

Sakda said with a smile on his face, leading his sister through the throngs of people.

เมื่อพวกเขาเดินทะลุผ่านร้านเสื้อผ้าและร้านขายอาหาร เสียงหัวเราะของน้องลักษณ์ดังก้องไปทั่วตลาด

As they weaved through clothing and food stalls, Laksan's laughter echoed through the market.

เธอชอบบรรยากาศที่นี่มาก

She loved the atmosphere there.

สักดาและน้องลักษณ์มองดูของแปลกๆ มากมายโดยมีความสุขสุดๆ

Sakda and Laksan looked at many curious things and were very happy.

แต่จู่ๆ สักดาก็หยุดกะทันหัน นี้...นี่มันฟรุ้ตอะไรกัน

But suddenly, Sakda stopped and exclaimed, What... what kind of fruit is this?

เขาเอ่ยอย่างตื่นตะลึงในขณะที่ชี้ไปที่ลูกไม้ขนาดใหญ่ที่มีหนามอยู่ท่ามกลางร้านขายผลไม้

He pointed to a large fruit with spikes in the middle of a fruit stall.

น้องลักษณ์เงยหน้าขึ้นแล้วค่อยๆ ปรากฏรอยยิ้ม นั่นมันทุเรียนนะ

Laksan looked up and smiled, That's a durian,

เธอตอบด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ แต่สักดาไม่ได้ยินเธอ

she answered with a light laugh, but Sakda didn't hear her.

เขากำลังมองผลไม้น้ำหนักหนักมากๆ ที่มีหนามแหลมคม

He was staring at the heavy, sharp-spiked fruit.

ทุเรียนไม่ใช่ นี่ต้องเป็น...เป็นฟรุ้ตต่างดาว!

It's not a durian, it must be... a starfruit!

เขากรีดร้องออกมา แล้วสักดาก็วิ่งหนีทันที เหมือนกับว่าเขากำลังหนีจากสัตว์ประหลาด

He shouted and then immediately ran away, as if he were fleeing from a wild animal.

น้องลักษณ์ยืนขำจนน้ำตาไหล หัวเราะอย่างเต็มที่ขณะที่เธอเรียกเขากลับมา

Laksan stood there, laughing until tears ran down her face, calling him back,

สักดา กลับมาสิ! มันแค่ทุเรียนจริงๆ น่า!

Sakda, come back! It's just a durian, really!

ในที่สุดสักดาก็หยุดวิ่งและหันกลับมาดูน้องลักษณ์ที่ยังคงหัวเราะอยู่

Eventually, Sakda stopped running and turned back to see Laksan still laughing.

แล้วเขาก็เริ่มยิ้มอย่างอายๆ รู้สึกโง่เขลาที่เข้าใจผิด

Then he started to smile awkwardly, feeling foolish for misunderstanding.

อ๋อ ทุเรียนสินะ

Oh, it's a durian,

สักดากล่าวขณะที่เขากลับมาหาน้องลักษณ์

Sakda said as he went back to Laksan.

ขอโทษที ฉันคงดูเป็นคนขี้กลัว

Sorry, I guess I'm a bit of a scaredy-cat.

ไม่เป็นไรหรอก

It's okay,

น้องลักษณ์ยังคงหัวเราะ

Laksan continued to laugh.

เราไปชิมดีกว่า มันอร่อยจริงๆ นะ!

Let's try it; it's really delicious!

แล้วพวกเขาก็ลองทุเรียนด้วยกัน

And they tried the durian together.

สักดาได้ชิมรสชาติที่แปลกใหม่และอร่อยครั้งแรกในชีวิต

Sakda tasted the strange and delicious flavor for the first time in his life.

เขาหัวเราะและยอมรับว่าอาจจะไม่ควรตัดสินใจเร็วเกินไป

He laughed and admitted that he shouldn't have made a hasty decision.

วันที่เต็มไปด้วยความขำขันและการผจญภัยในตลาดจตุจักรจบลงด้วยรอยยิ้ม

The day full of laughter and adventure in Chatuchak market ended with smiles.

ขอบคุณทุเรียน 'ฟรุ้ตต่างดาว' ที่ทำให้วันนี้ของพวกเขามีสีสันไม่รู้ลืม!

Thanks to the "starfruit" durian, the day was unforgettable for them!