วันหนึ่งภายใต้ท้องฟ้าที่สดใส ปรีชากับสุพัตราตั้งใจมาเที่ยววัดโพธิ์

One day, under the clear sky, Preecha and Supatra had set their minds to visit the Pho Temple.

พวกเขาเดินชมสถานที่ต่าง ๆ ที่สวยงาม ทั้งพระอุโบสถ และพระพุทธไสยาสน์ที่ใหญ่โต สวยงามจนผู้คนต่างพากัน คุยกันไม่หยุด

They walked around, admiring the various beautiful places, such as the main stupa and the large, beautiful Buddha statues, which captivated the attention of the people, who chatted incessantly.

ปรีชาเดินไปมาชมรูปปั้นต่าง ๆ พร้อมกับสนทนากับสุพัตรา แต่ก็เกิดเหตุการณ์ตลกขึ้น

While Preecha walked around, admiring the different sculptures and conversing with Supatra, a funny incident occurred.

เมื่อปรีชาหลงทางจากสุพัตรา แล้วเขาก็มองเห็นร่างของผู้หญิงที่ยืนนิ่ง

Preecha lost his way from Supatra, and then he saw the figure of a woman standing still.

เขานึกว่าเป็นสุพัตราจึงเดินเข้าไปคุย

He thought it was Supatra, so he walked up to chat.

"สุพัตราเอ๋ย ท่านชมภาพวาดบนผนังหรือ" ปรีชาถาม รอยยิ้มและคำถามแต่ข้างหลังไม่มีเสียงตอบ

"Supatra, are you admiring the wall paintings?" Preecha asked, with a smile and a question, but there was no response from the woman.

ปรีชายังไม่ทันได้พิจารณา เขายังคงพูดต่อไป หลงไหลในความงามของรูปปั้น

Before Preecha could realize, he continued speaking, being captivated by the beauty of the sculpture.

"รูปปั้นที่นี่งดงามจริง ๆ นะ สุพัตรา"

"The sculptures here are truly beautiful, Supatra."

คนที่เดินผ่านมาเห็นเข้า ก็ต่างหยุดยืนชมกับพฤติกรรมของปรีชา

Passersby noticed and stopped to admire Preecha's behavior.

บางคนยิ้ม บางคนขำกลิ้ง และบางคนก็หยุดถ่ายรูปภาพประทับใจ

Some smiled, some chuckled, and some even stopped to take impressive photos.

สุดท้ายสุพัตราที่เดินหาปรีชาอยู่ไกลๆ ก็เดินกลับมาหาเขา แล้วเห็นภาพน่าขำก็พูดว่า "ปรีชา นี่คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"

Eventually, Supatra, who had been looking for Preecha from afar, walked back to him, and upon seeing the comical sight, she said, "Preecha, what are you doing?"

ปรีชาหันไปพบสุพัตรา และจึงรู้สึกตกใจ มองไปยังรูปปั้นที่เขาคุยด้วย

Preecha turned to meet Supatra and then realized the situation, looking at the sculpture he had been talking to.

"โอ้โห! ฉันนึกว่าเจ้าคือสุพัตราจริง ๆ" ปรีชาอธิบายพร้อมรู้สึกอายขึ้นมาทันที

"Oh no! I thought you were Supatra," Preecha explained, feeling embarrassed immediately.

"ไม่เป็นไรหรอก ปรีชา ขอบใจที่ทำให้วันนี้ของฉันมีรอยยิ้ม"

Supatra chuckled at this comical situation. "It's okay, Preecha. Thanks for making my day with a smile."

ทั้งคู่หัวเราะกัน แล้วก็ต่อด้วยการชมวัดและการศึกษารูปปั้นต่อไปด้วยความเข้าใจและความประทับใจ

They both chuckled and then continued their visit, admiring the temple and studying the sculptures with understanding and impression.

แม้จะมีเหตุการณ์สุดประหลาด แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังเพลิดเพลินใจกับการเที่ยวชมวัดโพธิ์อย่างที่วางแผนไว้

Despite the strange events, in the end, they still enjoyed their planned visit to the Pho Temple.