FluentFiction - Thai

Quiet Talent: How Rain Revealed a Hidden Artist

FluentFiction - Thai

14m 57sJuly 20, 2024

Quiet Talent: How Rain Revealed a Hidden Artist

1x
0:000:00
View Mode:
  • กลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน ชายและมาลีเตรียมตัวเข้าร่วมทัศนศึกษาที่หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร

    Amidst the ceaseless pouring rain, Chai and Mali were preparing to join an excursion to the Bangkok Art and Culture Centre.

  • นักเรียนทุกคนต่างประหลาดใจกับความงดงามของศิลปะร่วมสมัยที่จัดแสดงในที่นี่

    All the students were amazed by the beauty of the contemporary art showcased there.

  • ชายเป็นคนเงียบ ไม่ค่อยพูด

    Chai was a quiet person, not very talkative.

  • เขามีสมุดสเก็ตช์ที่มักจะวาดรูปเก็บไว้เสมอ แต่ไม่กล้าโชว์ให้ใครดู

    He always kept a sketchbook where he frequently drew, but he never had the courage to show it to anyone.

  • เขากลัวว่าจะมีคนวิจารณ์ เห็นไม่ดี

    He feared criticism and disapproval.

  • มาลีตรงข้ามกับเขา เธอสดใสร่าเริง มักจะช่วยเพื่อนๆให้กล้าแสดงออก

    Mali, on the other hand, was lively and cheerful, often encouraging her friends to express themselves boldly.

  • มาลีสังเกตว่าชายนั้นมีความสามารถในการวาดรูป

    Mali noticed Chai's drawing talent.

  • เธอเห็นเขานั่งอยู่มุมสงบในหอศิลป์ กำลังวาดอะไรบางอย่าง

    She saw him sitting in a quiet corner of the gallery, sketching something.

  • “ชาย วาดอะไรน่ะ?” มาลีถาม

    “Chai, what are you drawing?” Mali asked.

  • ชายรีบปิดสมุดสเก็ตช์

    Chai quickly closed his sketchbook.

  • “ไม่มีอะไรหรอก” เขาตอบเบาๆ

    “Nothing much,” he replied softly.

  • มาลียิ้ม

    Mali smiled.

  • “ฉันอยากเห็นนะ ฉันรู้ว่านายวาดรูปเก่ง”

    “I’d love to see it. I know you're good at drawing.”

  • ชายเริ่มลังเล แต่สุดท้ายก็ยังไม่กล้า

    Chai hesitated but still couldn't muster the courage.

  • เมื่อถึงช่วงบ่าย มีพายุฤดูร้อนเข้ามาอย่างไม่คาดคิด

    In the afternoon, an unexpected summer storm hit.

  • ฝนตกหนักจนไฟฟ้าดับในหอศิลป์ ทั้งห้องมืดสนิท เหลือเพียงแสงสลัวจากภายนอก

    The heavy rain caused a power outage at the gallery, plunging the room into darkness, leaving only faint light from outside.

  • มาลีมองไปที่ชาย

    Mali looked at Chai.

  • “นี่เป็นช่วงที่ดีที่สุดเลย” เธอบอก “ไม่มีใครเห็น เราอยู่แค่สองคน นายกล้าโชว์ไหม?”

    “This is the best moment,” she said. “No one can see us. It's just the two of us. Will you show me now?”

  • ชายมองไปรอบๆ หัวใจเต้นแรง เขากลัวและตื่นเต้นไปพร้อมกัน

    Chai looked around, his heart pounding with a mix of fear and excitement.

  • ชายตัดสินใจเปิดสมุดสเก็ตช์

    Chai decided to open his sketchbook.

  • เขาวาดภาพสถานที่ต่างๆในกรุงเทพฯ ซึ่งสวยงามและมีรายละเอียดมาก

    He had drawn various places in Bangkok, beautifully and in great detail.

  • มาลีตาเบิกโพลง

    Mali's eyes widened.

  • “ว้าว! นายวาดสวยมาก!” เธอกล่าวด้วยความประทับใจ

    “Wow! These are amazing!” she exclaimed, impressed.

  • คำชมของมาลีทำให้ชายรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา

    Mali's praise made Chai feel reassured.

  • ไฟฟ้ากลับมาเปิดอีกครั้ง นักเรียนคนอื่นๆเริ่มเข้ามาดูภาพวาดของชาย

    The power came back on, and other students started to gather around to look at Chai’s drawings.

  • ชายรู้สึกตัวว่าตนเองไม่กลัวอีกต่อไป

    Chai realized he was no longer afraid.

  • เขาอยากให้ทุกคนเห็นมุมมองของเขา

    He wanted to share his perspective with everyone.

  • เมื่อถึงเย็น การทัศนศึกษากำลังจะสิ้นสุด ชายรวบรวมความกล้าและนำภาพวาดของเขามาโชว์ให้เพื่อนๆดู

    As the excursion was coming to an end in the evening, Chai gathered his courage and displayed his drawings to his friends.

  • ทุกคนต่างให้คำชม ทำให้เขามีความมั่นใจมากขึ้น

    Everyone praised him, boosting his confidence further.

  • “ขอบใจมากนะ มาลี” ชายพูด “ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงไม่กล้าโชว์ภาพเหล่านี้”

    “Thank you so much, Mali,” Chai said. “Without you, I wouldn’t have dared to show these.”

  • มาลียิ้ม “ยินดีจ้ะ เพื่อน! ฉันรู้ว่านายทำได้”

    Mali smiled. “You're welcome, my friend! I knew you could do it.”

  • ภายหลังจากการทัศนศึกษา ชายรู้สึกมั่นใจและกล้าแสดงออกมากขึ้น

    After the excursion, Chai felt more confident and expressive.

  • เขาพบว่าความกลัวนั้นไม่จำเป็นเพราะศิลปะของเขามีคุณค่า

    He realized that his fears were unnecessary because his art held value.

  • เขาไม่ต้องกลัวการวิจารณ์อีกต่อไป

    He no longer feared criticism.

  • และนี่คือเรื่องราวของชายและมาลี ที่หอศิลป์กลางเมืองกรุงเทพฯ ในวันที่ฝนตกหนัก แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นของมิตรภาพและความกล้าหาญ

    And this is the story of Chai and Mali at the art gallery in the middle of rainy Bangkok, a day drenched in rain but filled with the warmth of friendship and bravery.