ท้องทะเลแห่งอดีตเคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา บัดนี้กลายเป็นที่รกร้าง

The ocean of the past was once full of life; now it has become desolate.

เศษซากตึกสูงตระการใหม่ถูกพันล้อมด้วยพืชพรรณที่เริ่มยึดครองทุกพื้นที่

Ruins of once magnificent tall buildings are enveloped by vegetation starting to reclaim every area.

แสงแดดแห่งฤดูร้อนเหนือลุกโชนเกือบทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเหี่ยวแห้ง

The blazing summer sun almost withers everything.

กลิ่นความเจ็บป่วยทวมท้นอยู่ในอากาศ

The scent of sickness is overwhelming in the air.

นิรัณ เยี่ยมมองผู้คนที่เหลืออยู่

Niran looked at the remaining people.

มือของเขาจับแน่นกับกระเป๋าเป้และคันธนู คันธนูที่เคยใช้หาอาหารและป้องกันตัวมาตลอดทาง

His hands clutched tightly to his backpack and bow—his bow, which he had used for hunting and self-defense all along the journey.

ข้างกายเขาคือ กันยา หญิงสาวที่มองแม้โลกยังมีประกายแห่งความหวัง

Beside him was Kanya, a young woman who saw hope in the world despite everything.

"เราไม่รู้ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหน" นิรัณพูด ขณะทั้งคู่หากาข่าวสาร

“We don’t know how bad it will get,” Niran said as they both searched for news.

การระบาดของไข้หวัดใหญ่กำลังทำลายล้างทุกอย่าง ไม่เว้นกระทั่งความหวังเล็กน้อยที่เขามี

The flu outbreak was destroying everything, even the slightest hope he had.

"เรายังมีโอกาสนะ" กันยาตอบ

“We still have a chance,” Kanya replied.

"ตราบใดที่เราไม่หยุดหาทางออก"

“As long as we don’t stop searching for a way out.”

นิรัณรู้ดีว่าการปกป้องเธอต้องมาก่อน ถึงแม้ในใจเขากลัวความโดดเดี่ยวก็ตาม

Niran knew that he had to prioritize protecting her, even though he feared loneliness deep inside.

แต่ตอนนี้พวกเขามีภารกิจใหม่ อันตรายกว่าเดิม

But now they had a new mission, one more dangerous than before.

เมื่อถึงเวลาที่จะตัดสิน นิรัณถูกบังคับให้เดินเข้าไปยัง 'เขตห้าม' สถานที่ที่ถูกเล่าขานว่าเป็นที่ตั้งของห้องปฏิบัติการเก่าแก่

When the time came to decide, Niran was forced to enter the 'Forbidden Zone,' a place rumored to house an old laboratory.

เมื่อหลายสิบปีก่อนมันอาจมีข้อมูลสำคัญ

Decades ago, it might have held critical information.

ซึ่งกันและกัน นิรัณได้ตัดสินใจ

Together, Niran made the decision.

เขาเข้าไปภายในห้องปฏิบัติการและพบสมชัย นักวิจัยเก่า ขณะนั้นสมชัยกำลังต่อสู้กับความผิดพลาดในอดีต ความล้มเหลวที่เขาไม่อาจแก้ไขได้

He ventured inside the laboratory and found Somchai, an old researcher, still grappling with past mistakes and failures he couldn't rectify.

"เราไม่มีเวลา" นิรัณกล่าว

“We don’t have time,” Niran stated.

"เราต้องหาทางรักษา"

“We must find a cure.”

แต่การค้นหาการรักษาไม่ง่ายดาย

But searching for the cure wasn’t easy.

นักรอดชีวิตกลุ่มอื่นต้องการสิ่งเดียวกัน

Other survivor groups wanted the same thing.

นิรัณต้องเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น เพื่อประณีประนอมแผนการแบ่งปันข้อมูลบางส่วน

Niran had to confront them to negotiate a plan to share some of the information.

ท้ายที่สุด นิรัณกลับมาหากันยาและสมชัยด้วยข่าวดี ความหวังที่ค้นพบในห้องปฏิบัติการ

In the end, Niran returned to Kanya and Somchai with good news, a glimmer of hope uncovered in the laboratory.

พวกเขามีสิ่งที่อาจรักษาได้ ด้วยความช่วยเหลือจากสมชัย

They had found something that might cure with Somchai’s help.

นิรัณเริ่มตระหนักว่า การเอาชนะโรคร้ายเหล่านี้ต้องไม่ทำคนเดียว

Niran began to realize that overcoming these deadly diseases couldn't be done alone.

เขาเรียนรู้ถึงความสำคัญของการร่วมมือกัน ความสำเร็จที่แท้จริงขึ้นอยู่กับการร่วมมือกันของทุกฝ่าย

He learned the importance of collaboration, understanding that true success depended on cooperation from all sides.

นิรัณเปลี่ยนแปลงตัวเองจากผู้ที่กลัวการโดดเดี่ยว กลายเป็นหนึ่งในความหวังแห่งชีวิตใหม่

Niran transformed from someone who feared loneliness into a beacon of hope for a new life.

ฤดูร้อนยังคงอยู่ แต่หัวใจของพวกเขามีความหวังใหม่และความพร้อมในการเผชิญหน้าการเดินทางต่อไป

The summer persisted, but their hearts held newfound hope and readiness to face the journey ahead.