ในวันที่ฝนตกพรำหนักในกรุงเทพมหานครนั้น ทุกคนดูเหมือนจะหาที่พักพิงจากสายฝน

On the day it rained heavily in Bangkok, it seemed like everyone was looking for shelter from the rain.

และบางคนเลือกที่จะเดินเข้าไปในสถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำกรุงกรุงเทพที่เต็มไปด้วยชีวิตใต้ทะเล

Some chose to walk into the Bangkok Aquarium, which was full of marine life.

เพลานี้ "พลอย" กำลังเดินเคียงข้างเพื่อนสองคนของเธอคือ "กมล" และ "นริน" ซึ่งมากันเพื่อผ่อนคลายในวันหยุดสุดสัปดาห์

At that time, Ploy was walking alongside her two friends, Kamon and Narin, who all came to unwind on the weekend.

เมื่อพลอยเดินเข้ามาถึงที่อควาเรียม หัวใจเธอกระโจนด้วยความตื่นเต้นจากสีสันและความหรรษาของโลกใต้ทะเล

When Ploy entered the aquarium, her heart leaped with excitement from the colors and the joy of the underwater world.

เธอสนุกสนานกับการดูปลาต่าง ๆ โดยเฉพาะปลาหลากสีที่เต้นเป็นหมู่รอบตัวปะการัง

She enjoyed watching various fish, especially the colorful ones dancing around the corals.

เมื่อตามเสียงฝนที่กระแทกบนหลังคาแก้ว พลอยรู้สึกผ่อนคลายแต่ไม่ได้ปริปากบอกเพื่อนว่าเธอมีอาการกลัวการเป็นศูนย์กลางของความสนใจ

Listening to the sound of rain pounding on the glass roof, Ploy felt relaxed but didn't mention to her friends her fear of being the center of attention.

จนกระทั่งพวกเขามาถึงที่จัดแสดงม้าน้ำ พลอยเริ่มรู้สึกอึดอัด

Until they reached the seahorse exhibit, Ploy began to feel uneasy.

เธอเริ่มคันตามผิวหนังและหายใจติดขัด

She started itching all over and had trouble breathing.

เธอเคยมีอาการแพ้มาก่อนแต่คิดว่าไม่น่าจะเกิดปัญหาที่นี่

She had experienced allergies before but thought it wouldn't be a problem here.

เธอลังเลว่าจะบอกเพื่อนหรือไม่ หรือจะพยายามจัดการอาการนี้เอง

She hesitated whether to tell her friends or try to manage her symptoms herself.

ไม่นานนักพลอยก็ตัดสินใจที่จะอยู่เฉย ๆ หวังว่าอาการจะดีขึ้นเอง แต่สถานการณ์กลับทรุดหนักลง

Soon, Ploy decided to stay still, hoping her condition would improve on its own, but the situation worsened.

ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับการดูม้าน้ำร่ายรำ อาการก็สุดทนจนเธอล้มนั่งลงพื้น ท่ามกลางความตกใจของกมลและนรินที่รีบเข้ามาช่วยเธอในทันที

While enjoying watching the seahorses dance, her symptoms became unbearable, causing her to collapse onto the floor, to the shock of Kamon and Narin, who rushed to assist her immediately.

กมลรีบไปเรียกเจ้าหน้าที่ให้มาช่วย ส่วนานรินก็รีบหาน้ำและยานวดแก้แพ้มาให้พลอย

Kamon quickly ran to get the staff for help, while Narin hurried to find water and allergy relief medication for Ploy.

ที่สุดพลอยก็ได้สติกลับคืน และด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อน ๆ เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พร้อมรู้สึกถึงความอบอุ่นใจที่เพื่อน ๆ ทิ้งให้อย่างไม่พร่ำเพรียง

Eventually, Ploy regained consciousness, and with her friends' help, she slowly stood up again, feeling the warmth that her friends provided unconditionally.

เมื่อมองกลับไปวันที่เปิดเผยความบอบบางให้คนอื่นเห็น พลอยรู้ว่าการต้องพึ่งพาคนอื่นบ้างก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด

Reflecting back on the day when she revealed her vulnerability to others, Ploy realized that relying on others isn't as bad as she thought.

เธอยิ้มให้เพื่อน ๆ และกล่าวขอบคุณจากใจจริง

She smiled at her friends and sincerely thanked them.

พลอยตระหนักว่าความจริงใจและการเปิดใจให้เพื่อนรู้คือสิ่งที่สำคัญบางทีอาจเป็นสิ่งที่ชีวิตควรมีในทุก ๆ วัน

Ploy recognized that honesty and opening up to friends are truly important, perhaps something life should have every day.