เสียงกลองดังขึ้นอย่างกระฉับกระเฉงที่ลานโรงเรียน

The sound of drums reverberated briskly in the school yard.

หมู่บ้านที่เชียงใหม่คุยคำขานกับเสียงหัวเราะของนักเรียนทุกคน

The village in Chiang Mai echoed with the laughter of all the students.

บรรยากาศเต็มไปด้วยธงสีสันสดใส พริ้วไหวตามลม ขณะเดียวกันบรรยากาศก็เงียบสงัดไปด้วยความสงบของฤดูใบไม้ร่วง

The atmosphere brimmed with vibrant flags fluttering in the wind, while simultaneously, the ambiance was serene with the calmness of autumn.

ระยิบระยับของกระทงที่ลอยในแม่น้ำใกล้เคียงเป็นสัญลักษณ์ของเทศกาลลอยกระทง

The shimmering of krathong floating in the nearby river symbolized the Loy Krathong festival.

อาทิตย์นั่งอยู่ข้าง ๆ มารี เพื่อนสนิทที่ห่วงใย และเชื่อมั่นว่า การเข้าร่วมกิจกรรมนั้นมีค่ามากกว่าการชนะ

Arthit sat next to Maree, a close friend who cared about him and believed that participation in activities was worth more than winning.

"ฉันต้องชนะจริง ๆ มารี" อาทิตย์พูดด้วยน้ำเสียงที่กังวล

"I really have to win, Maree," Arthit said anxiously.

"ไม่อย่างนั้น เพื่อนอาจจะล้อเลียน"

"Otherwise, my friends might tease me."

มารียิ้มอ่อนและพูดว่า "ก็แค่มาสนุกกัน

Maree smiled gently and said, "We're just here to have fun.

ใครชนะหรือแพ้ไม่สำคัญหรอก

Whether we win or lose doesn't matter.

สำคัญที่เราได้ทำเต็มที่และมีเพื่อนร่วมสนุกไปด้วยกัน"

What matters is that we did our best and enjoyed it together with friends."

อาทิตย์ฟังมากับคำพูดของเธอ เขายังรู้สึกกังวลอยู่ แต่ก็พยายามที่จะผ่อนคลาย

Listening to her words, Arthit still felt anxious but tried to relax.

เขาตัดสินใจเข้าฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงานกีฬาวันนี้

He decided to train hard to prepare for the sports event today.

เมื่องานกีฬาวันชมเชยใกล้เข้ามา เสียงประกาศเรียกให้ทีมของอาทิตย์เตรียมตัววิ่งผลัดในสนาม

As the day of the sports celebration approached, the announcement called Arthit's team to prepare for the relay on the field.

เขารู้สึกใจเต้นแรง แต่ในใจเขาคำนึงถึงคำพูดของมารี

His heart raced, but in his mind, he remembered Maree's words.

เมือการวิ่งไปถึงระยะสุดท้าย อาทิตย์พยายามอย่างเต็มที่

When the race reached its final stretch, Arthit tried his hardest.

เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มสะดุด แต่ในหัวก็มีเสียงของมารีคอยปลอบเขาให้เพลิดเพลินกับการวิ่งและวันงานนี้

He felt himself starting to stumble, but in his head, Maree's voice reassured him to enjoy the run and the day's events.

ถึงแม้ทีมของอาทิตย์จะไม่ได้รับชัยชนะ แต่เขารู้สึกปลอดโปร่งและยินดีที่ได้ผ่านประสบการณ์นี้

Even though Arthit's team didn't win, he felt relieved and glad for having gone through the experience.

เขาและมารีไปที่ริมแม่น้ำ พร้อมกับกระทงที่ถือในมือ

He and Maree went to the riverbank with a krathong in hand.

เขาจุดเทียนและปล่อยให้กระทงลอยตามน้ำไป

He lit a candle and let the krathong float down the river.

ในขณะที่แสงกระทงลอยไปกับกระแสน้ำ อาทิตย์รู้สึกว่าความกังวลและความกลัวทุกสิ่ง ค่อย ๆ ลอยไปกับกระทงด้วย

As the light of the krathong drifted with the current, Arthit felt his worries and fears gradually drift away with it.

เขาหันมามองมาที่มารีและยิ้ม

He turned to look at Maree and smiled.

"ฉันดีใจที่ได้มาที่นี่ ในวันพิเศษนี้จริง ๆ"

"I'm really glad to be here on this special day."

ทั้งสองยืนเคียงข้างกันในคืนแห่งความสุข

The two stood side by side on this night of happiness.

อาทิตย์เรียนรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเข้าร่วมและมิตรภาพ ไม่ใช่ชัยชนะในการแข่งขันเพียงอย่างเดียว

Arthit learned that the most important thing is participation and friendship, not just victory in the competition.