ตลาดนัดจตุจักร คึกคักเฉกเช่นทุกครั้ง

The Chatuchak Weekend Market was bustling as always.

ทุกซอกทุกมุมเต็มไปด้วยร้านค้ามากมาย

Every nook and cranny was filled with numerous shops.

เสียงผู้คนออกร้องเรียกขายสินค้าท่ามกลางแสงไฟสว่างไสว

The sound of vendors calling out to sell their goods filled the air amidst the bright lights.

ยิ่งคืนนี้เป็นคืนลอยกระทง ตลาดจึงคราคร่ำไปด้วยผู้คน

Tonight was Loy Krathong night, so the market was packed with people.

พวกเขาต่างมาร่วมงานเทศกาลลอยกระทงที่เต็มไปด้วยความสนุกและรอยยิ้ม

They had come together to participate in the Loy Krathong festival, full of fun and smiles.

นีรานเป็นพ่อค้าข้างถนนที่ทำงานหนักอยู่ที่ตลาดแห่งนี้ เขาส่งเสียงเรียกลูกค้าอย่างไม่หยุดยั้ง

Niran, a hardworking street vendor at this market, called out to customers relentlessly.

แม้เขาจะเหนื่อยล้ามากเพียงใด แต่ความปรารถนาเดียวของเขาคือการเก็บเงินให้ลูกสาวสุดาที่รักได้ไปเรียนหนังสือดี ๆ

Even though he was extremely tired, his only wish was to save money so that his beloved daughter Suda could get a good education.

สุคนั้นเป็นเด็กที่น่ารักและตั้งใจเรียน

Suda was a lovely and diligent student.

พิม เพื่อนสนิทของสูดา มักมาช่วยนีรานที่ร้านเสมอ

Pim, Suda’s best friend, often helped Niran at the shop.

แต่สุขภาพของนีรานกลับแย่ลงในช่วงเทศกาลลอยกระทง

However, Niran's health worsened during the Loy Krathong festival.

ร่างกายเขาต้องเผชิญกับควันจากธูปเทียนและความเครียดจากผู้คนมากมาย ทำให้อาการหอบหืดที่เขามีอยู่แย่ลง

His body had to endure the smoke from incense and candles, and the stress from the crowds, worsening his asthma.

นีรานรู้ว่าตัวเองไม่ควรฝืนทำงาน แต่ใจของเขานั้นยากที่จะถอย

Niran knew he shouldn't push himself, but his heart found it difficult to step back.

ท่ามกลางผู้คนที่เดินไปมา นีรานเริ่มหายใจลำบาก

Amid the people walking around, Niran began to have difficulty breathing.

เขาเจ็บหน้าอกและรู้ว่าอาการหอบกำลังมา

His chest hurt, and he knew an asthma attack was coming.

น้ำตาของนีรานเริ่มไหลออกมาไม่รู้ตัว

Tears began to flow from Niran's eyes unknowingly.

ผู้คนรอบข้างต่างรู้สึกตกใจและพยายามเข้าช่วยเหลือ

The people around were shocked and tried to help.

สูดาและพิมรีบเข้ามาหานีราน

Suda and Pim hurried over to Niran.

"พ่อ หายใจลึก ๆ" สูดากล่าวอย่างห่วงใย

"Dad, take deep breaths," Suda said with concern.

พวกเขารีบเรียกหน่วยพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

They quickly called the nearest medical team.

หลังจากที่นีรานได้รับการช่วยเหลือและอาการดีขึ้น เขามองดูสูดาและพิมด้วยความรักและคาดหวัง

After receiving help and feeling better, Niran looked at Suda and Pim with love and hope.

สูดาจับมือพ่อเธอแน่น

Suda held her father's hand tightly.

"พ่อพักเถอะนะ สุและพิมจะช่วยกันจัดการเลยคืนนี้"

"Dad, take a rest. Suda and Pim will manage tonight," she said.

นีรานพยักหน้าและเริ่มเรียนรู้ที่จะยอมรับความช่วยเหลือจากคนอื่น

Niran nodded and started learning to accept help from others.

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เขาได้อยู่กับลูกสาวที่เขารัก

The most important thing was being with the daughter he loved.

การเรียนรู้ที่ต้องพักและดูแลตัวเองเป็นสิ่งสำคัญ

Learning to rest and take care of himself was important.

เขารู้แล้วว่านอกจากการทำงาน เขาต้องคำนึงถึงสุขภาพของตัวเองด้วย

He realized that besides working, he needed to consider his health too.

ลอยกระทงคืนนี้เป็นคืนที่เต็มไปด้วยแสงสว่างจากไฟและรอยยิ้มจากคนที่รัก

Tonight's Loy Krathong was full of light and smiles from loved ones.

คนอื่น ๆ ยังคงลอยกระทงบนแม่น้ำ แต่สำหรับนีราน ความสุขที่สุดคือการที่ได้เห็นลูกสาวยิ้มและปลอดภัย

Others continued to float their krathongs on the river, but for Niran, the greatest happiness was seeing his daughter smiling and safe.

แสงจากกระทงที่ลอยเรืองรองไปบนผืนน้ำสะท้อนให้เห็นความสุขในใจของคนเป็นพ่ออย่างเขา

The light from the krathongs floating on the water reflected the joy in the heart of a father like him.