İstanbul'un hareketli sokakları, baharın taze kokusunu taşırken, Ege'nin içi heyecandan kıpır kıpırdı.

The bustling streets of İstanbul carried the fresh scent of spring, while Ege was brimming with excitement inside.

Mentolu dondurmacıların kornaları, mahalledeki çocukları oyunlarına davet ediyordu.

The horns of the mint-flavored ice cream vendors were inviting the neighborhood children to play.

Ancak Ege'nin aklı başka bir yerdeydi.

However, Ege's mind was elsewhere.

Okul tiyatrosunun seçmeleri yaklaşıyordu ve Ege, başrolde olmayı çok istiyordu.

The auditions for the school play were approaching, and Ege very much wanted to be in the lead role.

Ege, ilkokuldan beri sahneye çıkmayı seviyordu.

Ege had loved being on stage since elementary school.

Oyunlar, farklı karakterlere bürünme imkanı vermişti ona.

Plays had given him the chance to portray different characters.

Ancak bu defa, kendine olan güvensizliğiyle de yüzleşmesi gerekiyordu.

But this time, he also had to confront his lack of self-confidence.

Zeynep de Ege'nin yanındaydı.

Zeynep was by Ege's side as well.

Her daim enerjik ve destekleyici olan Zeynep, Ege'yi cesaretlendirmeye çalışıyordu.

Always energetic and supportive, Zeynep was trying to encourage him.

"Başarabilirsin, Ege," diyordu Zeynep.

"You can do it, Ege," Zeynep said.

"Yeter ki kendine inan."

"Just believe in yourself."

Ama Asli vardı.

But there was Asli.

Asli, sınıfın en hırslı öğrencilerindendi.

Asli was one of the most ambitious students in the class.

Hepimiz onun ne kadar yetenekli olduğunu biliyorduk.

We all knew how talented she was.

Ege, Asli'nin karşısına çıkmaktan biraz çekiniyordu.

Ege was a bit intimidated to go up against Asli.

Tıpkı bahar yağmurları gibi içindeki kaygı da durmaksızın yağıyordu.

Just like the spring rains, his anxiety was pouring down nonstop.

Sonunda, seçmeler günü geldi çattı.

Finally, the day of the auditions arrived.

Okulun tiyatro odası, rengarenk dekorlarla doluydu.

The school's theater room was filled with colorful decorations.

Ege, annesinin hazırladığı taze meyve suyu içerken derin bir nefes aldı.

As Ege drank the fresh fruit juice prepared by his mother, he took a deep breath.

Zeynep, elini Ege'nin omzuna koydu.

Zeynep put her hand on his shoulder.

"Sen harikasın," dedi gülümseyerek.

"You're amazing," she said with a smile.

Ege, sahneye çıktığında kalbi küt küt atıyordu.

When Ege stepped onto the stage, his heart was pounding.

Asli de oradaydı.

Asli was there too.

İkisi de rol için mücadele ediyordu.

Both were vying for the role.

Ege, yaşadığı tüm tereddütleri geride bırakıp, performansına odaklandı.

Ege left all his hesitations behind and focused on his performance.

Tüm hayallerini, sahnedeki karakterine yansıttı.

He projected all his dreams onto the character on stage.

Asli de aynı şekilde kendini sahneye verdi.

Asli, in the same manner, gave herself to the performance.

Performanslar bittiğinde, öğretmenleri onları övdü.

When the performances were over, their teachers praised them.

İki yeteneği de elden kaçırmak istemediği için, kararını açıkladı: "İki başrol olacak.

Not wanting to miss out on two talents, the decision was announced: "There will be two lead roles.

Ege ve Asli!"

Ege and Asli!"

Ege'nin yüzünde geniş bir gülümseme belirdi.

A broad smile appeared on Ege's face.

Öz güven doluydu.

He was filled with self-confidence.

Ege, Asli'ye baktı.

Ege looked at Asli.

İkisi de birbirlerine dostça gülümsediler.

They both exchanged friendly smiles.

Yarışmaları, onları rakipten çok arkadaş yapmıştı.

Competing had made them more friends than rivals.

Ege, Zeynep'e sarıldı.

Ege hugged Zeynep.

O gün, Ege sadece bir rol kazanmadı; aynı zamanda içindeki cesareti de keşfetti.

That day, Ege not only won a role but also discovered the courage within himself.

İstanbul'un renkli sokakları, akşam güneşi altında ışıldarken, Ege için yepyeni bir başlangıç daha yapıldı.

As the colorful streets of İstanbul glistened under the evening sun, yet another new beginning was made for Ege.

Tiyatrodan yükselen alkış sesleri, mahalleyi dolduruyordu.

The sound of applause rising from the theater filled the neighborhood.

Bahar, Ege'nin kalbindeydi.

Spring was in Ege's heart.