İstanbul'un kalabalık bir ofisinde, ilkbahar mevsimi kendini hissettirmeye başlamıştı.

In the crowded office in İstanbul, the spring season had started to make itself felt.

Ofisin pencerelerinden dışarı bakıldığında rengarenk çiçekler görülüyordu.

Looking out the office windows, colorful flowers could be seen.

İçeride ise, masa üstlerinde de saksılar dolusu çiçekler vardı.

Inside, there were also pots full of flowers on the desks.

Bu, ofisin yoğun ve stresli atmosferini biraz olsun yumuşatıyordu.

This somewhat softened the busy and stressful atmosphere of the office.

Zeynep, ofisin en hırslı çalışanlarından biriydi.

Zeynep was one of the most ambitious employees in the office.

Son zamanlarda, işinin hakkını yeterince alamadığını düşünüyordu.

Lately, she felt that she wasn't receiving the recognition she deserved for her work.

Bütün yıl çok çalışmıştı.

She had worked hard all year.

Projelerine yenilikler katmıştı.

She'd added innovations to her projects.

Ama bir türlü ön plana çıkamıyordu.

Yet, she couldn't manage to stand out.

Emre, Zeynep’in amiri, oldukça meşguldü.

Emre, Zeynep’s supervisor, was quite busy.

Zeynep’in başarıları yerine, zamanını yeni ekip üyesi Nihan’a harcıyordu.

Instead of her achievements, he was spending his time on the new team member, Nihan.

Nihan, enerji dolu ve yaratıcı fikirleriyle ofise yeni bir soluk getirmişti.

Nihan had brought a new breath to the office with her energy and creative ideas.

Yıllık performans değerlendirme toplantısı yaklaşmıştı.

The annual performance review meeting was approaching.

Zeynep, bu toplantıda kendini ifade etmeye ve terfi talebinde bulunmaya kararlıydı.

Zeynep was determined to express herself at this meeting and request a promotion.

Ama içinde bir çatışma vardı.

But she had an internal conflict.

Nihan’ı mı gölgesinde bırakmalıydı?

Should she overshadow Nihan?

Yoksa kendisi için mi bir yol bulmalıydı?

Or should she find a path for herself?

O gün gelip çattı.

The day came.

Toplantı odası, camlardan dışarı sızan güneş ışığıyla aydınlanıyordu.

The meeting room was illuminated by sunlight seeping through the windows.

Emre, Zeynep'i ve Nihan’ı karşısına aldı.

Emre sat across from Zeynep and Nihan.

Herkes sırasıyla konuşmaya başladı.

Everyone began speaking in turn.

Zeynep'in sırası geldiğinde, derin bir nefes aldı.

When it was Zeynep’s turn, she took a deep breath.

İçindeki şüpheleri bastırdı ve konuşmaya başladı.

She suppressed her doubts and started to speak.

"Bir yıldır bu projede önemli çalışmalar yaptım," dedi.

"I have done important work on this project for a year," she said.

"Ama Nihan'ın katkıları da çok değerliydi."

"But Nihan’s contributions were also very valuable."

Zeynep, Nihan ile nasıl daha iyi bir ekip olabileceklerini anlattı.

Zeynep explained how they could be a better team with Nihan.

Emre, Zeynep’in bu tavrından etkilenmişti.

Emre was impressed by Zeynep's attitude.

“Zeynep, sana terfi vermeyi düşünüyorum.

“Zeynep, I’m considering giving you a promotion.

Fakat Nihan ile iş birliğiniz, bu takımı daha da ileri götürecektir,” dedi.

However, your collaboration with Nihan will take this team even further,” he said.

Her iki kadın da gülümsedi.

Both women smiled.

Zeynep, rekabet yerine iş birliğinin daha iyi olduğunu anlamıştı.

Zeynep realized that collaboration was better than competition.

O günden sonra Zeynep ve Nihan, birlikte daha güçlü bir ekip oluşturdular.

From that day on, Zeynep and Nihan formed a stronger team together.

Zeynep, terfi aldığı için mutluydu.

Zeynep was happy because she got the promotion.

Ama en önemlisi, iş birliğinin gücünü öğrenmişti.

But most importantly, she had learned the power of collaboration.

İlkbaharın taze çiçek kokuları, ofisin havasına karıştı ve Zeynep, huzurlu bir şekilde masasının başına döndü.

The fresh scent of spring flowers mingled with the atmosphere of the office, and Zeynep returned to her desk feeling peaceful.