Karaca Arboretum, yazın en sıcak günlerinden birinde, rüzgarsız ve sakin.

Karaca Arboretum on one of the hottest days of summer was windless and calm.

Ağaçlar, yemyeşil yapraklarıyla gökyüzünü süslüyor.

The trees adorned the sky with their lush green leaves.

Çiçeklerin renkleri adeta bir ressamın fırçasından çıkmış gibi.

The colors of the flowers seemed as if they came from a painter's brush.

Emre, Seda'yla yıllık kutlaması için burayı seçmişti.

Emre had chosen this place for his annual celebration with Seda.

Ama burada olmasının asıl amacı, Seda'yı düşündüğünde içinden gelen çiçekleri bulmaktı.

But the main reason he was there was to find the flowers that came to his mind when he thought of Seda.

Bir buketle onu mest etmek istiyordu.

He wanted to enthrall her with a bouquet.

Emre, çiçek seçiminde biraz kararsızdı.

Emre was somewhat indecisive about his choice of flowers.

Köpüren zambaklar mı, yoksa nazlı papatyalar mı?

Should it be the bubbling lilies or the delicate daisies?

Yahut belki de lavantaların dingin kokusu?

Or perhaps the calming scent of lavender?

Her çiçeğin bir anlamı vardı.

Every flower had a meaning.

Zambaklar saflığı, papatyalar sadakati, lavantalar ise huzuru temsil ediyordu.

Lilies symbolized purity, daisies signified loyalty, and lavenders represented tranquility.

Ancak en önemlisi, bu çiçeklerin Seda'ya hissettiklerini anlatmasıydı.

But most importantly, these flowers needed to convey what he felt for Seda.

Emre, bir süre yavaşça dolandı.

Emre wandered slowly for a while.

Arboretumun gizli köşelerinde dolaşırken, çiçeklerin arasından Seda'nın yüzünü gördü sanki.

As he roamed the hidden corners of the arboretum, he felt as if he saw Seda's face among the flowers.

Biraz sonra, lavantaların kokusu onu çekti.

A little later, the scent of lavender drew him in.

Bu koku, içini rahatlatıyordu.

This fragrance soothed him.

Ama Emre'nin kafası hâlâ karışıktı.

But Emre was still confused.

Seda, sürprizlerden hoşlanır mıydı?

Did Seda like surprises?

Yoksa direkt ve basit bir kutlamayı mı tercih ederdi?

Or would she prefer a straightforward and simple celebration?

Seda, pratik ve düzenliydi, ama Emre onun kalbini kazanmak istiyordu.

Seda was practical and organized, but Emre wanted to win her heart.

Düşünce ve emekle hazırlanmış bir buket, gerekliydi.

A bouquet prepared with thought and effort was necessary.

Emre sonunda lavanta, papatya ve bir parça zambak karışımı bir buket hazırladı.

Finally, Emre prepared a mixture of lavender, daisies, and a touch of lily.

Renkler ve kokular, bir arada hoş bir uyum içindeydi.

The colors and scents were in pleasant harmony together.

Emre, Seda’ya buketi verdiğinde biraz tedirgindi.

When Emre gave the bouquet to Seda, he was a little anxious.

Seda'nın tepkisi belirsizdi.

Seda's reaction was uncertain.

Ancak Seda, buketi gördüğünde gülümseyerek Emre'ye sarıldı.

But when she saw the bouquet, she smiled and hugged Emre.

"Bu çok güzel," dedi, "Hissettiklerini ne kadar düşündüğünü görüyorum."

"This is so beautiful," she said, "I can see how much you've thought about what you feel."

Emre’nin içi rahatladı.

Emre felt relieved.

Seda’nın mutluluğu, onun için en büyük ödüldü.

Seda's happiness was the greatest reward for him.

Artık çiçeklerin sembolizmi değil, onun düşünceli çabası önemliydi.

Now, it was not the symbolism of the flowers that mattered, but his thoughtful effort.

Emre, Seda'nın gözlerinde buketle değil, kalbiyle konuşmuştu.

Emre spoke not with the bouquet, but with his heart in Seda's eyes.

Ve öğrendiği en önemli şey, mükemmellikten ziyade samimiyetin daha değerli olduğuydu.

And the most important thing he learned was that sincerity was more valuable than perfection.

Arboretumdan ayrılırken Emre, artık duygularını yansıtabilecek cesarete sahipti.

As they left the arboretum, Emre now had the courage to express his feelings.

Bu kutlama, şimdiye kadar en anlamlısı olmuştu.

This celebration had been the most meaningful so far.