Emir, her sonbahar sabahında kütüphanede oturuyordu.

Emir sat in the library every autumn morning.

Kitap kokusu ve sessizlik ona huzur veriyordu.

The smell of books and the silence gave him peace.

Ancak bugün düşünceleri farklıydı.

However, his thoughts were different today.

Yetimhanede büyüyen Emir, her zaman bir yerlerde daha da ait olmak istemişti.

Growing up in an orphanage, Emir always wanted to belong somewhere more.

Bugün aradığı fırsat ayağına gelmişti: Yaklaşan okul dönüşü etkinliği.

Today, the opportunity he sought had come: the upcoming school return event.

Kütüphane, yıllarca hayal gücünü serbest bıraktığı bir yer olmuştu.

The library had been a place where he let his imagination run free for years.

Şimdi, o hayallerini gerçeğe dönüştürme zamanıydı.

Now, it was time to turn those dreams into reality.

Emir, tek başına hazırlıklara başlamıştı.

Emir had started the preparations alone.

Ama kısıtlı kaynaklar işleri zorlaştırıyordu.

But limited resources made things difficult.

O sırada kütüphaneye yeni gelen Selin girdi.

At that moment, Selin, who had just arrived at the library, entered.

Saçları her zaman hareketli görünüyordu, tıpkı onun enerjisi gibi.

Her hair always seemed lively, just like her energy.

"Merhaba, Emir.

"Hello, Emir.

Yardım edebilirim mi?"

Can I help?"

diye sordu çekingen ama neşeli bir ses tonuyla.

she asked in a shy but cheerful tone.

Emir önce şaşırdı, sonra gülümsedi.

Emir was surprised at first, then smiled.

"Tabii, memnun olurum," diyerek kitap masasındaki kâğıtları gösterdi.

"Of course, I'd be glad," he said, pointing to the papers on the table.

Selin’in canlılığı, Emir’in tereddütlerini bastırıyordu.

Selin's liveliness suppressed Emir's hesitations.

Birlikte kütüphaneyi daha da güneşli hale getirmeye karar verdiler.

They decided to make the library even brighter together.

İkilinin arasında geçen saatlerde Emir ve Selin, kütüphaneyi rengarenk süslemelerle doldurdular.

In the hours they spent together, Emir and Selin filled the library with colorful decorations.

Emir, Selin'e kendi çocukluğundan öğrendiği küçük dekorasyon hilelerini gösterirken, Selin de daha önceki okulunda gördüğü yaratıcı fikirleri paylaştı.

While Emir showed Selin the little decoration tricks he learned from his childhood, Selin shared creative ideas she had seen at her previous school.

Bu fikir alışverişi ikisinin de hoşuna gitti.

This exchange of ideas pleased them both.

Ancak etkinlik günü geldiğinde, bir şeyler ters gitti.

However, when the day of the event arrived, something went wrong.

Asılmış bir balon zinciri aniden düştü.

A chain of balloons hanging suddenly fell.

Emir hemen endişelendi.

Emir immediately worried.

O sırada Selin, "Sorun yok, ben bir çözüm biliyorum," dedi ve hızlıca balonları yerden toplayarak onları başka bir köşeye kasetle tavana sabitlemeye başladı.

At that moment, Selin said, "No problem, I know a solution," and quickly began gathering the balloons from the ground and taping them to the ceiling in another corner.

Emir de ona yardım etti.

Emir helped her.

Çabaları sonuç verdi.

Their efforts paid off.

Zorluklara rağmen etkinlik başarı ile geçti.

Despite the challenges, the event went successfully.

Çocuklar eğlendi, bakıcılar memnundu.

The children had fun, and the caregivers were pleased.

Etkinlik sona erdiğinde, Emir raflardaki kitaplara baktı.

When the event ended, Emir looked at the books on the shelves.

İçinde bir kıvılcım hissetti.

He felt a spark inside.

Bu, ait olduğu yerdi.

This was where he belonged.

Selin’in yanında durarak, ona gülümsedi.

Standing next to Selin, he smiled at her.

Selin, ellerindeki renkli kağıtlara bakarak mutlu bir şekilde başını salladı.

Selin nodded happily, looking at the colorful papers in her hands.

Emir, Selin’e döndü.

Emir turned to Selin.

"İyi bir ekip olduk sanırım," dedi utangaç bir şekilde.

"I think we made a good team," he said shyly.

"Kesinlikle," diye yanıtladı Selin, parlayan gözleri ile.

"Definitely," replied Selin, with her eyes shining.

Kütüphane artık sadece kitaplarla değil, yeni bir dostluğun ve işbirliğinin sıcaklığıyla doluydu.

The library was now filled not just with books, but with the warmth of a new friendship and collaboration.

Bu olay Emir'e işbirliği ve yardım istemenin önemini öğretti.

This event taught Emir the importance of collaboration and asking for help.

Selin ise kendini kabul edilmiş hissettiren samimi bir arkadaş bulmuştu.

Selin found a sincere friend who made her feel accepted.

O günden sonra, kütüphane her ikisi için de sadece kitapların değil, dostluğun yeri oldu.

From that day on, the library became a place not only of books but also of friendship for both of them.

Ve kışın soğuk gecelerinde bile kalplerini ısıtan bir anı olarak kaldı.

And it remained a memory that warmed their hearts even on the cold nights of winter.