Hava serindi.

The air was cool.

Sarı ve kırmızı yapraklar dağ yollarını süslüyordu.

Yellow and red leaves adorned the mountain roads.

Derya ve Emre, Erciyes Kayak Merkezi'ne yaklaşırken heyecanla aşağı baktılar.

Derya and Emre looked down with excitement as they approached Erciyes Kayak Merkezi.

Elde bavullar, kafada düşünceler, içlerinde tatlı bir telaş vardı.

With suitcases in hand, thoughts in their heads, they had a sweet excitement inside them.

Birkaç hafta önce yaşananlar, tüm dünyanın üzerinde bir gölge gibiydi.

What had happened a few weeks ago cast a shadow over the whole world.

Anne ve babalarının ayırılma kararı, iki kardeşin dünyasını sarsmıştı.

Their parents' decision to separate had shaken the world of the two siblings.

Ama burada, bu hafta sonu, Derya'nın tek bir hedefi vardı: Emre’nin yüzünü güldürmek.

But here, this weekend, Derya's sole goal was to make Emre smile.

Otele yerleştiler.

They settled into the hotel.

Oda camından dışarıya baktılar.

They looked outside from the room window.

Beyazlık her yerdeydi.

Everything was white.

Kar henüz yeni yağmıştı ama pistler çoktan doluydu.

The snow had just freshly fallen, but the slopes were already crowded.

Çam ağaçlarının arasında, insanlar neşeyle kayıyorlardı.

Among the pine trees, people were skiing with joy.

"Derya abla, hadi kaymaya gidelim!"

"Derya sister, let's go skiing!"

Emre heyecanla kayağını hazırlıyordu bile.

Emre was already excitedly preparing his skis.

Derya derin bir nefes aldı.

Derya took a deep breath.

"Tamam, hadi bakalım," dedi gülümseyerek.

"Alright, here we go," she said, smiling.

Emre’nin mutlu olması her şeyden önemliydi.

Emre's happiness was more important than anything else.

Sabah saatleri neşe içinde geçti.

The morning hours passed with joy.

Yokuşlardan kayarken rüzgar yüzlerini öpüyor, kahkahalar etrafı çınlatıyordu.

As they skied down the slopes, the wind kissed their faces, and laughter echoed around.

Derya, her an Emre’nin yanında olmaya çalıştı, onunla zaman geçirip eğleniyordu.

Derya tried to be by Emre's side at all times, spending time with him and having fun.

Fakat içindeki burukluğu bastırmak zordu.

However, it was hard to suppress the melancholy inside her.

Öğle vakti, teleferikle tepeden aşağı doğru süzülürken, Emre birden sessizleşti.

At noon, while gliding down from the top on the ski lift, Emre suddenly fell silent.

Derya fark etti.

Derya noticed.

"Her şey yolunda mı?"

"Is everything alright?"

diye sordu yumuşak bir sesle.

she asked in a soft voice.

Emre, bir süre sustuktan sonra, "Sadece... her şey çok değişti," dedi gözleri dolarak.

After a pause, Emre said, "It's just... everything has changed so much," with tears welling up in his eyes.

Bu, beklenen patlamadı.

This was the expected burst.

Emre'nin cümleleri arasında kaybolmuş acısı vardı.

Within Emre's sentences lay a hidden pain.

Derya, ona döndü.

Derya turned to him.

"Biliyorum," dedi.

"I know," she said.

"Ben de ürkek hissediyorum.

"I feel scared too.

Ama bu ikimiz için de bir başlangıç olabilir.

But this can be a beginning for both of us.

Birlikte güçlü olabiliriz, tamam mı?"

We can be strong together, okay?"

Emre başını salladı.

Emre nodded.

İki kardeş, güneşin batışını izlemek için tepenin en ucuna çıktılar.

The two siblings climbed to the farthest peak to watch the sunset.

Turuncu ve pembe ışıklar, karla kaplı dağların üzerinde oynaşıyordu.

Orange and pink lights played over the snow-covered mountains.

Sessizlikte sadece rüzgarın sesi duyuluyordu.

In the silence, only the sound of the wind could be heard.

İkisi de olgunlaşıyordu; yan yana, sırt sırta.

Both were maturing; side by side, back to back.

Derya, Emre'ye bakarak şunu fark etti: Tüm yükü kendi omuzlarında taşımak zorunda değildi.

Looking at Emre, Derya realized: She didn't have to carry all the weight on her own shoulders.

Duygularını paylaşmak, onları daha güçlü kılacaktı.

Sharing their emotions would make them stronger.

O andan itibaren, yeni gerçeklikleriyle yüzleşmeye hazırdılar.

From that moment on, they were ready to face their new reality.

"Ne olacaksa olacak, ama biz hep burada olacağız," dedi Derya.

"Whatever happens, we'll always be here," said Derya.

Ve böylece, Erciyes Dağı’ndaki bu kısa kaçamak, onların bağını güçlendirdi, umutlarını tazeledi.

And so, this brief escape at Erciyes Dağı strengthened their bond and refreshed their hopes.

Yeni bir başlangıcın eşiğinde, hep birlikte.

On the brink of a new beginning, all together.